Ένας διάλογος περί υπομονής

 

Ένας διάλογος περί υπομονής

-γέροντα, συγχώρεσέ με, αλλά δεν αντέχω άλλο.

-γιατί παιδί μου; Τι σου συμβαίνει;

-μου συμβαίνουν συνεχώς διάφορα προβλήματα και δεν μπορώ να τα αντιμετωπίσω. Έχω απελπιστεί.

-όχι παιδί μου, μην απελπίζεσαι. Κάνε υπομονή.

-μα γέροντα, πώς να κάνω υπομονή; Στα λόγια είναι εύκολο, στην πράξη όμως δύσκολο.

- το ξέρω ότι δεν είναι εύκολο. Οι λύσεις όμως στα προβλήματά σου δεν βρίσκονται χωρίς υπομονή.

-Γέροντα, να σου πω τον λογισμό μου; Δεν πιστεύω στην υπομονή, γιατί θεωρώ ότι την λέτε σαν λύση σε κάθε αδιέξοδο, έτσι θεωρητικά, γιατί δεν έχετε κάτι πιο πρακτικό να πείτε και προσπαθείτε να αναπαύσετε τον λογισμό του άλλου.

-καλά κάνεις και μου λες τον λογισμό σου. 

Η υπομονή όμως δεν είναι μια απλή λέξη. Δεν μπορεί εύκολα να κάνεις υπομονή. Για να υπομείνεις σε κάτι που ακούς ή σου συμβαίνει, θέλει θάρρος. Ο εγωισμός σε οδηγεί πάντα σε αρνητική σκέψη, η οποία οδηγεί σε αδιέξοδο. Έτσι θολώνει το μυαλό σου και λογικά δεν μπορείς να διακρίνεις το πρόβλημά σου, με αποτέλεσμα να σε κυριεύει η απελπισία. Όλοι σήμερα οι άνθρωποι είναι στην «τσίτα» που λέμε, με τα νεύρα τεντωμένα και πάντα με αρνητικές σκέψεις. Κάτι να πεις, αμέσως ο άλλος αντιδρά με οργή και θυμό.

Που να καταλάβει τι του λες και πώς να δεχτεί αυτά που λες. Πώς να κάνεις διάλογο. Λογικό είναι όταν του πεις, «αδελφέ μου κάνε υπομονή», όχι μόνο να μη σ΄ ακούσει αλλά και να γελάσει μαζί σου.

-αυτό ακριβώς νιώθω κάθε φορά. Πως μπορώ την δύσκολη στιγμή να μην απελπιστώ, να μη θυμώσω; 

-καταρχάς πρέπει να θυμάσαι και να το κάνεις βίωμα μέσα σου ότι, δεν ταιριάζει στον χριστιανό η απελπισία γιατί ελπίδα του είναι ο Χριστός. 

Στον πνευματικό αγώνα του χριστιανού τον πρώτο λόγο έχει η διάθεση για προσπάθεια. Για να επιτύχει κάτι ο χριστιανός πρέπει να προσπαθήσει. Αυτήν την προσπάθεια βλέπει ο Θεός και την επιβραβεύει.

-και η υπομονή πως γίνεται;

-Υπομονή ξέρεις τι σημαίνει; Σημαίνει αγάπη, πίστη, προσπάθεια, αγώνας. Σημαίνει να μη σταματάς αλλά να συνεχίσεις να ζεις. Σημαίνει να είσαι άνθρωπος. 

Ποιος άλλος σε κάθε σου πρόβλημα σου λέει «μη σταματάς αλλά ζήσε»; Σου λέει: «κάνε υπομονή, μην απελπίζεσαι, δεν πέθανες,  αλλά συνέχισε να ζεις»!  Σου ξυπνά μέσα σου τον άνθρωπο, ο οποίος στέκεται όρθιος και προσπαθεί. Μόνο οι νεκροί σταματούν την προσπάθεια. Η κακή διάθεση μέσα σου,  σε νεκρώνει και σου σταματά την διάθεση. Παύεις να είσαι άνθρωπος.  Σε κάθε δυσκολία... «κόβεις φλέβες»!

-πως συνδέεται η υπομονή με την αγάπη;

-αν αγαπάς πραγματικά αυτό που θες να πετύχεις και σε εμποδίζει κάποιο πρόβλημα, είτε είναι ο συνάνθρωπος, είτε είναι κάποιος στόχος σου, ο οποίος σου δημιουργεί δυσκολίες, είτε είναι ένα γενικότερο πρόβλημα στον χώρο που ζεις ή εργάζεσαι, τότε δεν τα παρατάς. Τι κάνεις; Υπομονή! «Παίζεις» κυριολεκτικά με τον χρόνο και προσπαθείς να δώσεις λύση.

-γιατί όταν κάποιες φορές ενώ προσπαθώ να κάνω υπομονή και ζητάω από τον Θεό να με βοηθήσει, νιώθω να μη με βοηθά ή να αργεί να με βοηθήσει την στιγμή που Τον έχω ανάγκη;

-Η σχέση σου με τον Θεό είναι προσωπική. Δεν είναι τυχαία, όταν τον θυμάσαι στην ανάγκη σου και μετά τον ξεχνάς. Η υπομονή φανερώνει αυτήν την σχέση με τον Θεό, που τον φωνάζεις στην ζωή σου καθημερινά και απλά Τον περιμένεις να επέμβει. «Γενηθήτω το θέλημά Σου» λέμε κάθε μέρα στην προσευχή μας. Η υπομονή  δεν είναι το μαγικό ραβδάκι του παραμυθιού που θα εξαφανίσει το πρόβλημα, αλλά είναι ο τρόπος για να βρεις ΕΣΥ την λύση. Η αγάπη για τον στόχο σου θα γεννήσει μέσα σου την διάθεση για προσπάθεια, ώστε με υπομονή να διαχειριστείς την κατάσταση και να καταφέρεις να λύσεις το πρόβλημά σου πετυχαίνοντας τον στόχο σου, ή ακόμη, αν δεν λύνεται, να έχεις την δύναμη να το ξεπεράσεις και να μην εγκλωβιστείς.

Πρέπει να κατανοήσουμε εμείς ως χριστιανοί ότι η πίστη μας δεν περιέχει μαγεία. Είναι βίωμα, στο οποίο συμμετέχει ο Θεός και εγώ με την πίστη μου σ' Αυτόν. Η υπομονή δεν είναι μαγική λέξη με την οποία μαγικά αλλάζουν όλα και διορθώνονται. Τίποτα δεν αλλάζει μαγικά. Όλα χρειάζονται την προσωπική σου προσπάθεια, η οποία γίνεται μόνο με την θέλησή σου, έχοντας ως βακτηρία την πίστη σου στον Θεό. Οι αρετές που τυχόν αποκτάς, είναι οι καρποί της προσπάθειας που κάνεις με τον πνευματικό σου αγώνα. Μέσα από την υπομονή σου έχεις την άνεση να δεις και τον εαυτό σου, να διακρίνεις τα λάθη σου και να μετανοήσεις γι' αυτά. 

Το αυτεξούσιο που έχεις ως δώρο από τον Θεό, σου  δίνει το δικαίωμα  να αποφασίζεις ο ίδιος για την ζωή σου, ακόμη και για τον ίδιο τον Θεό, αν Τον θέλεις στην ζωή σου ή όχι. Αυτό είναι το δικαίωμά σου στην ελευθερία της επιλογής. 

Εκτός όμως από δικαιώματα έχεις και την  ευθύνη των αποφάσεών σου. Χωρίς υπομονή δείχνεις να μη πιστεύεις σε μια αλλαγή, ταράζεσαι, θολώνει ο νους και ρίχνεις τις ευθύνες για ότι σου συμβαίνει πάντα στους άλλους, ακόμη και στον Θεό. Όλα μαυρίζουν γύρω σου. 

Η υπομονή είναι βιωματική κατάσταση η οποία σε ενισχύει και σε οχυρώνει στην καθημερινότητά σου. Σε κάνει να σκέφτεσαι, να αναγνωρίζεις τα λάθη και τα όριά σου, να ακούς, να αναλαμβάνεις την ευθύνη των πράξεών σου και να προσπαθείς συνεχώς για το καλύτερο.

 

Έχε θάρρος και πίστη στον Θεό. Μην απελπίζεσαι, κάνε την υπομονή σου και να είσαι σίγουρος ότι η αγάπη του Θεού θα σε σκεπάσει και μέσα από τον αγώνα σου θα σε μεταμορφώσει σε ένα γνήσιο παιδί του Θεού. Θα εκπέμπεις φως από την ζωή σου, θα χαμογελάς και θα αγαπάς, θα είσαι φάρος και παράδειγμα για τον συνάνθρωπό σου και την κοινωνία μας, η οποία έχει ανάγκη από ανθρώπους, όχι χριστιανούς κατ' όνομα, αλλά χριστιανούς που αποτελούν παράδειγμα για τους άλλους με την ζωή τους.

+αρχ. Βαρθολομαίος

Καθηγούμενος Ι. Μ. Εσφιγμένου