«Ένα νέο πλάσμα εν Χριστώ»: Πώς ο Ιησούς άλλαξε εμάς και τον γάμο μας;

«Ένα νέο πλάσμα εν Χριστώ»: Πώς

ο Ιησούς άλλαξε εμάς και τον γάμο μας;

 

Ο ιερέας Τζόσουα Τρένχεμ, υπηρετεί στην εκκλησία προς τιμήν του Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτόκλητου στο Ριβερσάιντ της Καλιφόρνιας (της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αντιόχειας) από το 1998. Είναι παντρεμένος και έχει 10 παιδιά. Συγγραφέας πολλών βιβλίων και άρθρων. Είναι γνωστός ως υπέρμαχος των παραδοσιακών αξιών, συμπεριλαμβανομένου του δημοσιολογικού χώρου.   

 

«Όποιος, λοιπόν, είναι εν Χριστώ είναι ένα νέο δημιούργημα. Τα παλιά πράγματα έχουν παρέλθει, τώρα όλα είναι καινούργια» (Β΄ Κορινθ. Κεφ. 5:17). Φτάσαμε επιτέλους στο Άγιο Ευαγγέλιο και στον χριστιανικό τρόπο ζωής! Η πληρότητα του χρόνου έχει έρθει, ο Θεός έχει στείλει τον Υιόν Του, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Πώς άλλαξαν όλα! Καμία πτυχή της ανθρώπινης ζωής δεν παραμένει η ίδια όπως ήταν πριν από τον ερχομό του Χριστού. Όλα πέθαναν μαζί Του και όλα αναστήθηκαν και μεταμορφώθηκαν μέσα Του. Τα πάντα για εμάς έχουν εξαγνιστεί, μεταμορφωθεί, θεοποιηθεί, εξυψωθεί και, με μια λέξη, κατέστησαν χριστιανικά.

 

Όταν ο Ιησούς ήρθε στη γη, Αυτός μας βρήκε χωλούς, αδύναμους, ανίσχυρους, Αυτός τελειοποίησε τα σώματά μας και τα επέστρεψε σε υγιή κατάσταση, ακριβώς όπως Αυτός διόρθωσε, διαμόρφωσε, βελτίωσε και εκπλήρωσε τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης. Ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος περιγράφει μερικά από τα θεραπευτικά αποτελέσματα της ενσάρκωσης του Χριστού στην ανθρώπινη φύση στον 37ο ύμνο του για την παρθενία:

 

«Το σώμα Του ενσωματώθηκε ξανά με το σώμα μας, και το καθάριο αίμα Του χύθηκε στις φλέβες μας, και η φωνή Του στα αυτιά μας, και η λάμψη Του στα μάτια μας. Τα πάντα από Αυτόν ενσωματώθηκαν σε όλους μας, χάρη στη συμπόνια Του και επειδή Αυτός αγαπά πολύ την Εκκλησία Του, δεν της έδωσε το μάννα του αντιπάλου της. Αυτός είχε ένα ζωντανό Άρτο[1 σ.τ.μετ.] που αυτή έπρεπε να γευθεί. Σιτάρι, ελιές και σταφύλια που δημιουργήθηκαν ειδικά για εμάς – όλα αυτά συμβολικά Σε εξυπηρετούν με τρεις τρόπους. Με τη βοήθεια τριών φαρμάκων, Εσύ θεραπεύσες την ασθένειά μας. Η ανθρωπότητα έγινε αδύναμη και λελυπημένη και εξασθενούσε. Την ενίσχυσες με τον ευλογημένο Άρτο Σου, και την παρηγόρησες με τον αμέθυστο οίνο Σου, και την χαροποίησες με την αγία Σου ειρήνη.»

 

Ο Θεός έγινε άνθρωπος, η γέφυρα πάνω από την άβυσσο έχει επικρατήσει, η διαμεσολάβηση έχει πραγματοποιηθεί, η δικαιοσύνη έχει τελειοποιηθεί και αποδειχθεί στη γη, ο θάνατος έχει ηττηθεί, ο διάβολος έχει ηττηθεί, η αμαρτία έχει λυτρωθεί, η κατάρα έχει καταργηθεί, η κόλαση έχει καταστραφεί, ο Χριστός έχει αναστηθεί, ο Θεάνθρωπος έχει αναληφθεί, ο παράδεισος έχει ανοίξει, η ανθρώπινη σάρκα έχει καθίσει στον ουρανό, ο θρόνος του Δαβίδ έχει καταληφθεί, η Βασιλεία εγκαθιδρύθηκε, οι δαίμονες ποδοπατήθηκαν, και ο άνθρωπος τιμήθηκε με μεγάλη τιμή. «Ο Θεός είναι μαζί μας, κατανοήστε τους ειδωλολάτρες και προσευχηθείτε: γιατί ο Θεός είναι μαζί μας»!

 

Η Ανάσταση της παρθενίας και του γάμου

 

Η καινοτομία ενός χριστιανού ανθρώπου εκδηλώνεται με σαφήνεια στο γάμο και τη σεξουαλική του ζωή. Με τη λύτρωση και την εξύψωση της ανθρώπινης φύσης, επέρχεται η λύτρωση και η εξύψωση όλων όσων συνδέονται με αυτήν, συμπεριλαμβανομένου του γάμου. Με την Ανάσταση του Ιησού Χριστού, ήρθε και η ανάσταση της αγίας παρθενίας που χάθηκε κατά την πτώση. Όλες οι απερίγραπτα ένδοξες ευαγγελικές πραγματικότητες που αναφέρονται παραπάνω έχουν προκαλέσει τεράστιες αλλαγές στον τρόπο ζωής μας.

 

Από τη γη στον ουρανό

 

Στο Ευαγγέλιο, η κυρίως προσοχή, απερίσπαστα, δεν είναι πλέον στη γη, όπως ήταν στο Νόμο, αλλά στους Ουρανούς. Μέχρι που να καταστρέψει ο Ιησούς τον θάνατο και η Βασιλεία Του να εγκαθιδρυθεί στη γη, η υπόσχεση μιας ουράνιας ανταμοιβής ήταν ένα σκοτεινό όνειρο και μόνο ένας κινητήριος παράγοντας για τον λαό του Θεού, γι' αυτό και στο Νόμο, ο Κύριος ενέπνευσε τον λαό Του με υποσχέσεις επίγειας ευημερίας και ασφάλειας. Διαβάστε το βιβλίο του Δευτερονόμιου (Κεφ. 27-29) ή το Λευιτικό (Κεφ. 26). Εκεί, θα βρείτε, τόσο τις ευλογίες, όσο και τις κατάρες της Παλαιάς Διαθήκης. Εκείνοι που υπάκουσαν στο Νόμο έλαβαν τεράστιες επίγειες ανταμοιβές: μακρά ζωή, ασυλία από σωματικές ασθένειες, ευνοϊκό καιρό, άφθονες συγκομιδές, ασφάλεια στις πόλεις, πολιτική ειρήνη, προστασία από άγρια ζώα, έχοντας πολλά παιδιά και κερδίζοντας πολέμους. Οι παραβάτες του νόμου, από την άλλη πλευρά, δέχτηκαν οδυνηρές κοσμικές κατάρες: ξαφνικό τρόμο, κατανάλωση και πυρετό, άγονα χωράφια, αποτυχίες καλλιεργειών, ήττα σε πολέμους, θάνατο ζώων και παιδιών και όλα αυτά ως «εκδίκηση για τη διαθήκη» (Λευιτ. Κεφ. 26:25). Βλέπετε τις εμφάσεις; Κοσμικά πράγματα.

 

Δεν δίδαξε έτσι ο Ιησούς. Αντί να στρέφεται συνεχώς σε κοσμικές ευλογίες και αναθεματισμούς, Αυτός απευθύνθηκε στις οντότητες του ουρανού και της κόλασης και στο υψηλότερο κίνητρο όλων – την αγάπη. Ο Κύριος υποσχέθηκε μια Βασιλεία, μεγάλες ανταμοιβές και μια «ευγενική απάντηση» στην έσχατη κρίση Του. Στην πραγματικότητα, κανείς δεν έχει μιλήσει τόσο συχνά και με περισσότερες εκφράσεις για το αληθές των αιώνιων ανταμοιβών, για τον παράδεισο και την κόλαση, από τον Ίδιο τον Κύριο της αγάπης. Γιατί, όμως, ο Ιησούς μίλησε τόσο πολύ για την κόλαση; Επειδή δεν θέλει να φτάσει κανείς εκεί. Παρότρυνε τους μαθητές του να «ζητούν πρώτα τη Βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη Του» (Ματθ. 6:33) και να μην ανησυχούν καθόλου για τα κοσμικά πράγματα. Με το παράδειγμα και τη διδασκαλία Του, μας δίδαξε να περιφρονούμε τις επίγειες ανταμοιβές και τις τιμωρίες, καθ’ ότι οι ενήλικες δεν εκτιμούν πλέον τα παιδικά παιχνίδια. Δεν πρέπει να φοβόμαστε εκείνους που σκοτώνουν το σώμα, αλλά μάλλον εκείνους που μπορούν να καταστρέψουν και την ψυχή και το σώμα στην κόλαση (Ματθ. Κεφ. 10:28). Οι χριστιανοί πρέπει να στρέψουν το βλέμμα τους στις ανταμοιβές της Βασιλείας και στις φρίκες της κόλασης.

 

Σε αντίθεση με τους Εβραίους, στους Χριστιανούς δεν υποσχέθηκαν ότι τα σώματά τους, τα παιδιά και τα κατοικίδια ζώα τους θα ήταν απόλυτα υγιή, ευημερούντα και γόνιμα. Οι χριστιανοί δεν περνούν τη ζωή τους, προσπαθώντας να απολαύσουν τη γη της Επαγγελίας με την κοσμική έννοια, είτε τους γεμάτους σιτοβολώνες, είτε τα ανθισμένα χωράφια, είτε να έχουν προστασία από ασθένειες, είτε πολλούς επίγειους απογόνους, αν και όλα αυτά παραμένουν ως ευλογία από τον Θεό. Στους Χριστιανούς, η υπόσχεση ήταν διαφορετική, ώστε να πρέπει πάντα να είναι έτοιμοι για το ακριβώς αντίθετο σε αυτή τη ζωή. Το πεπρωμένο μας είναι ο κατατρεγμός, «όλοι, όσοι θέλουν να ζουν με την ευσέβειαν, που διδάσκει και εμπνέει ο Ιησούς Χριστός, θα υποστούν διωγμούς» (Β΄ Τιμόθ. Κεφ.3:12). Το πεπρωμένο μας είναι τα βάσανα, «επειδή σας δίνεται για χάρη του Χριστού όχι μόνο να πιστεύετε σ' αυτόν, αλλά και να υποφέρετε γι' αυτόν» (Προς Φιλιππησίους, Κεφ. 1:29). Το πεπρωμένο μας είναι το ιερό μαρτύριο: «όποιος θέλει να με ακολουθήσει, να απαρνηθεί τον εαυτό του, να σηκώσει τον σταυρό Του και να με ακολουθήσει. Γιατί όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει, και όποιος χάσει τη ζωή του για Μένα και το Ευαγγέλιο θα τη σώσει» (Κατά Μάρκον, κεφ. 8: 34–35). Δεν φοράμε σταυρούς στο στήθος μας για το τίποτα! Ετοιμαζόμαστε να πεθάνουμε για το Χριστό. Δεν φοβούνται πλέον τον θάνατο. Αντίθετα, τώρα τον αντιμετωπίζουν με περιφρόνηση, κάτι που έχει αποδειχθεί από τους αμέτρητους μάρτυρες που έχουν διακοσμήσει την Εκκλησία με το αίμα τους τα τελευταία 2.000 χρόνια.

 

Από παιδί σε ενήλικα

 

Αυτές οι νέες ουράνιες φιλοδοξίες των Χριστιανών είναι σταθερά ριζωμένες και υποστηρίζονται από τη νέα ευαγγελική ηθική που καθιέρωσε ο Ίδιος ο Ιησούς. Ο νόμος της Καινής Διαθήκης, «ο Νόμος του Χριστού» (βλ. Επιστολή προς Ιάκωβον, κεφ. 1:25), είναι αυστηρότερος ηθικός κώδικας από την Παλαιά Διαθήκη. Ο Νόμος του Χριστού οδηγεί τον νόμο της Παλαιάς Διαθήκης στην εκπλήρωση (βλ. Κατά Ματθαίον, κεφ. 5:17–20). Έτσι, οι θρησκευτικοί νόμοι στην Καινή Διαθήκη είναι πολύ πιο αυστηροί από ό,τι στην Παλαιά. Σε αντίθεση με την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, εμείς, οι πιστοί της Καινής Διαθήκης, έχουμε ανέβει σε μια «υψηλότερη κορυφή και "επανενδυόμεθα" για έναν πιο αυστηρό αθλητικό ανταγωνισμό. Διότι, ως προς τι άλλο μας δόθηκε εντολή, εκτός από το να ζούμε σαν αυτές τις έξυπνες και ασώματες δυνάμεις;». Τώρα, στην εποχή της Εκκλησίας, ανταγωνιζόμαστε στις αρετές με τις αγγελικές δυνάμεις, και αυτό έχει τεράστιες συνέπειες για το γάμο, την παρθενία και τη σεξουαλική ζωή.

 

Από Εβραίο σε Χριστιανό

 

Αυτός ο νέος και ανώτερος σκοπός της ζωής στη Χριστιανική Εκκλησία κηρύσσεται από τον Ιησού, γιατί τώρα ο ίδιος ο άνθρωπος έχει ανανεωθεί και εξυψωθεί. Όχι μόνο η Ενσάρκωση του Ιησού, η άμεμπτη επίγεια ζωή Του, ο θάνατος, η συντριβή της κόλασης, η Ανάσταση, η Ανάληψη, το κάθισμά Του στα δεξιά του Θεού Πατέρα και το θεόσταλτο Άγιο Πνεύμα σε όλη τη σάρκα την ημέρα της Πεντηκοστής λυτρώθηκε θεμελιωδώς και εξύψωσε την ανθρώπινη φύση, αλλά και η χάρη του Θεού που ξεχύθηκε στην ανθρωπότητα πολλαπλασιάστηκε πολύ. Η θεία βοήθεια που αποστέλλεται στον άνθρωπο στην Καινή Διαθήκη είναι τεράστια, διότι έχουμε γίνει κοινωνοί της ίδιας της Θείας φύσης (Β΄ Πέτρου. Κεφ. 1:4). Είμαστε μυστηριακά ενωμένοι σε στενή κοινωνία με την Αγία Τριάδα. Ο Θεός είναι μέσα μας, κι εμείς είμαστε μέσα στο Θεό: αυτή είναι η χριστιανική ζωή (βλ. Κατά Ιωάννην, κεφ. 14:23). Αυτή η Ένωση Θεού και ανθρώπου πραγματοποιείται, συντηρείται και εμβαθύνεται από τα Ιερά Μυστήρια που καθιέρωσε ο Ίδιος ο Χριστός και εκπληρώνονται στο Σώμα Του, την Εκκλησία, από τους «οικοδόμους των μυστηρίων του Θεού» – τους Αγίους Αποστόλους και τους διαδόχους αυτών (Α΄ Κορινθ. Κεφ. 4:1). Δεν ζούμε πλέον στις σκιές, με τους τύπους των Αγίων Μυστηρίων, όπως οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης. Αυτοί έλαβαν έναν τύπο Βάπτισης όταν βαφτίστηκαν στον Μωυσή στο σύννεφο και στη θάλασσα, ενώ εμείς λαμβάνουμε ένα πραγματικό Βάπτισμα. Αυτοί είχαν έναν τύπο της Ευχαριστίας όταν έτρωγαν μάννα στην έρημο και έπιναν από το βράχο που τους συνόδευε, αλλά εμείς έχουμε την πραγματική Ευχαριστία (βλ. Α΄ Κορινθ. Κεφ. 10:1-4). Ωστόσο, αυτοί οι τύποι, που ήταν μόνο σκιές των ένδοξων μυστηρίων που θα έρχονταν και δείκτες προς αυτούς, δεν έφεραν σε αυτούς τους ανθρώπους μια ριζική αναγέννηση. Αυτοί ήταν ακόμη παγιδευμένοι στη σεξουαλική ασυδοσία, για την οποία ο Κύριος επέτρεψε σε 23.000 από αυτούς να χαθούν μέσα σε μια μέρα (βλ. Α΄ Κορινθ. Κεφ. 10:8–9).

 

«Το σώμα μας πριν από τον ερχομό του Χριστού ήταν ένα εύκολο θήραμα για τις επιθέσεις της αμαρτίας. Γιατί μετά το θάνατο, ένα μεγάλο σμήνος αμαρτωλών παθών εισήλθε επίσης μέσα σε αυτούς. Και για το λόγο αυτό, δεν ήταν εύκολο να εξασκηθούν αυτοί οι άνθρωποι στα κατορθώματα της αρετής. Διότι, δεν υπήρχε Πνεύμα, που θα μπορούσε να βοηθήσει, ούτε Βάπτισμα, που θα μπορούσε να θανατώσει τα πάθη. Αλλά, όπως κάποιο άλογο, που δεν υπακούει στα ηνία, έτρεχε πραγματικά, αλλά συχνά σκόνταφτε, αλλά συνάμα ο Νόμος ανακοίνωνε τι πρέπει να γίνει και τι δεν πρέπει να γίνει, χωρίς να μεταφέρει τίποτα πέρα από λεκτικές προτροπές στους συμμετέχοντες σε αυτόν τον αγώνα».

 

Τώρα το τέλος αυτού του αιώνα έχει έρθει για εμάς. Βαπτιστήκαμε στο όνομα του Ιησού Χριστού και σε αυτό το Βάπτισμα, ενωθήκαμε μυστηριακά με το Χριστό, λάβαμε πλήρη άφεση των αμαρτιών μας και αναγεννηθήκαμε από το νερό και το Πνεύμα. Πεθάναμε εξαιτίας του αρχέγονου ανθρώπου, που υποδουλώθηκε από τις επιθυμίες και ενωθήκαμε με την Ανάσταση του Ιησού στο Βάπτισμά μας, ώστε να μπορέσουμε να περπατήσουμε σε μια ανανεωμένη ζωή (βλ. Προς Ρωμ. Κεφ. 6:3–4). Είμαστε σφραγισμένοι από το Άγιο Πνεύμα της επαγγελίας του Θεού στο Χρίσμα του κόσμου, της προσωπικής μας Πεντηκοστής (βλ. Β΄ Κορινθ. Κεφ. 1:21–22). Τρώγοντας το Σώμα και το Αίμα Του Ιησού κατά τη διάρκεια της Θείας Ευχαριστίας, μένουμε σε Αυτόν και έχουμε αιώνια ζωή (βλ. Κατά Ιωάννην, κεφ. 6:50–58).

Με αυτό τον τρόπο, ο άνθρωπος εξευγενίστηκε και έλαβε περισσότερη θεϊκή βοήθεια, αλλά ταυτόχρονα ο ηθικός φραγμός αυξήθηκε σε ένα απολύτως νέο ύψος. Έτσι πρέπει να κατανοήσουμε την εντολή Του, ότι η δικαιοσύνη μας πρέπει να υπερβαίνει τη δικαιοσύνη των Γραμματέων και των Φαρισαίων (βλ. Κατά Ματθαίον, κεφ. 5:20). Με την αύξηση της χάριτος, έρχονται όλο και πιο σοβαρές δοκιμασίες. Ο Χριστός μεταμόρφωσε τις ικανότητές μας, παρέχοντας στον άνθρωπο φτερά χωρίς να αλλάξει τη θεμελιώδη ανθρώπινη φύση. Αυτό είναι παρόμοιο, με το πώς ο σίδηρος έρχεται σε επαφή με τη φωτιά: ο σίδηρος αποκτά τις ιδιότητες της φωτιάς, διατηρώντας παράλληλα τη φύση του. Με τον ερχομό του Αγίου Πνεύματος, η ανθρώπινη σάρκα κατέστη ελαφρύτερη, «εντελώς πνευματική», «σταυρώθηκε σε όλα τα μέρη» και «πετούσε με τα ίδια φτερά, όπως η ψυχή». Αυτή η μεταμόρφωση κατέστησε δυνατή την αυταπάρνηση και μετέτρεψε την πείνα, τους ξυλοδαρμούς και τις φυλακές, σε μια ανώδυνη εμπειρία. Ο τρόπος ζωής του ανθρώπου της Παλαιάς Διαθήκης, συμπεριλαμβανομένων των τομέων, όπως ο γάμος και η σεξουαλική ζωή, είναι κατώτερος από τον αντίστοιχο των ανθρώπων της Καινής Διαθήκης. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει:

 

«Επειδή αξιωθήκαμε με μια πιο εκτεταμένη και τέλεια διδασκαλία, επειδή ο Θεός δεν μίλησε πλέον μέσω των προφητών, αλλά «σε αυτές τις έσχατες ημέρες μας μίλησε διαμέσου του Υιού» (Προς Εβρ. Κεφ. 1:2), ας δείξουμε μια συζήτηση πολύ πιο εξυψωμένη από τη δική τους, και αντίστοιχη με την τιμή που μας δόθηκε. Θα ήταν παράξενο, αν Αυτός είχε τόσο υποτιμήσει τον εαυτό Του, ώστε να προτιμούσε να μας μιλάει όχι πλέον μέσω των υποτακτικών Του, αλλά μέσω του ίδιου του στόματός Του, κι όμως εμείς, σε αυτή την περίπτωση, δεν θα είχαμε δείξει τίποτα περισσότερο από ό,τι σε προηγούμενες εποχές. Αυτοί είχαν τον Μωυσή ως διδάσκαλό τους, εμείς έχουμε τον Κύριο του Μωυσή. Ας δείξουμε λοιπόν ουράνια σοφία άξια αυτής της τιμής και δεν θα έχουμε καμία σχέση με τη γη».

 

Ας μην έχουμε καμία σχέση με τη γη! Τώρα θα δούμε πώς οι Χριστιανοί εξέφρασαν τη νέα τους ζωή στην εξύψωση του γάμου και τη διατήρηση της αγίας παρθενίας.

 

Ιερέας Τζόσουα Τρένχεμ

Μετάφραση για την πύλη gr.pravoslavie.ru: Κωνσταντίνος Θώδης

 

Pravoslavie.ru

 

1/12/2024