Διαβάζουμε: «Ἕνας ἱεραπόστολος στην
Αφρική κήρυττε κάποτε στους ιθαγενεῖς γιά τήν ἀνάστασι τῶν νεκρῶν καί τή μέλλουσα κρίσι. Ὅλοι τόν άκουγαν μέ μεγάλη ἔκπληξι. Ὁ ἀρχηγός, μάλιστα, τῆς φυλῆς παραξενεύτηκε πολύ καί ἄρχισε τίς ἐρωτήσεις: “Θά ἀναστηθοῦν ὅλοι; Θά ἀναστηθῆ καί ὁ πατέρας μου;...". Καί ἐνῶ ὁ ἱεραπόστολος τόν βεβαίωνε, ὁ φύλαρχος φώναζε:
Ξέρετε ὅτι σᾶς ἀγαπῶ πολύ. Αὐτό, ὅμως δέν τό
πιστεύω. Δέν θά γίνη! Δέν πρέπει νά γίνη!
Γιατί, φίλε μου, τόν ρώτησε ὁ ἱεραπόστολος.
Καί ὁ φύλαρχος ἀπάντησε:
Έχω σφάξει τόσες δεκάδες, θά ἀναστηθοῦν, λοιπόν ὅλοι;
Εἶχε ἀπόλυτο δίκης ἐκεῖνος ὁ ταλαίπωρος φύλαρχος. Ἐκ πρώτης ὄψεως "δέν συμφέρει" μιά τέτοια ἀνάστασι. Δέν ὑποφέρεται να βλέπης ὁλοζώντανο ξαφνικά μπροστά σου, αὐτό τόν ὁποῖο σκότωσες
Να βλέπης ἀναστημένο, αὐτόν πού ἔκανες τά πάντα
γιά νά τόν ξεπαστρέψης! Δέν ἀντέχεται τό φῶς τῆς
Ἀναστάσεως. Τυφλώνει...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου