Γεια σου μαμά, πήρες τη σύνταξή σου; - ακούστηκε μια γνώριμη φωνή στο τηλέφωνο της Anna Vasilievna.

- Γεια σου μαμά, πήρες τη σύνταξή σου;  - ακούστηκε μια γνώριμη φωνή στο τηλέφωνο της Anna Vasilievna.

 «Ναι, γιε μου, το κατάλαβα, μόνο ο γιατρός μου συνέταξε περισσότερα φάρμακα από ό,τι συνήθως, η καρδιά μου είναι εντελώς άτακτη», απάντησε δικαιολογημένα η Βασίλιεβνα.

 «Πρέπει να πληρώσω το αυτοκίνητο και μετά θα σου αγοράσω φάρμακα από την προκαταβολή», συνέχισε ο γιος μου.

 -Όπως ξέρεις η Βιτένκα...

 Η Anna Vasilievna ήταν ήδη πάνω από 70 ετών και είχε δουλέψει ως δασκάλα μαθηματικών όλη της τη ζωή.  Αγαπούσε πολύ τον μονάκριβο γιο της Βίκτορ, οπότε δεν μπορούσε να τον αρνηθεί μέχρι σήμερα.  Παραβίασε τον εαυτό της σε όλα.  Και ο Βίκτορ πίστευε ακόμα ότι η μητέρα του του χρωστούσε, παρά το γεγονός ότι ήταν στην τέταρτη δεκαετία του.  Ο σύζυγος της Anna Vasilievna την άφησε πριν από 20 χρόνια, αγάπησε μία άλλη. Αλλά η μοίρα αποφάσισε να πάρει τον Γιώργο μακριά από την Άννα νωρίτερα.  Στα νιάτα τους, αναρωτιόντουσαν πώς θα ζούσαν μέχρι τα βαθιά γεράματα και θα πέθαιναν την ίδια μέρα.

 Ο Βίκτορ δεν άργησε ποτέ να έρθει στη μητέρα του για χρήματα, οπότε αμέσως μετά την κλήση, όρμησε.

- 

Μαμά, θα μπορούσες να μου δώσεις περισσότερα αυτή τη φορά;  Βλέπετε, τα γενέθλια της Svetka είναι αυτό το Σαββατοκύριακο, και αυτόν τον μήνα η Kolka και η Mishka αγόρασαν από ένα tablet ο καθένας, το ζητούσαν εδώ και πολύ καιρό, τώρα το χρειάζομαι ως δώρο.

 - Vitya, ο γιατρός μου συνταγογράφησε φάρμακα, λέει ότι πρέπει οπωσδήποτε να αρχίσω να τα παίρνω, η καρδιά μου γίνεται αισθητή όλο και πιο συχνά.

 - Ναι, ναι, μαμά, θυμάμαι, σε μια εβδομάδα θα έχεις όλα τα φάρμακα.

 Η Άννα Βασίλιεβνα, όπως πάντα, δεν μάλωσε με τον γιο της και έδωσε όσα ζήτησε.

 Η εβδομάδα πέρασε γρήγορα, αλλά ο Βίκτορ δεν έφερε ποτέ το φάρμακο.  Η γυναίκα άρχισε να νιώθει όλο και χειρότερα.  Κάποτε προσπάθησα να του τηλεφωνήση, αλλά μου απάντησε ότι δεν μπορούσε να μιλήσει ακόμα και θα ξανακαλούσε αργότερα.  Αλλά δεν έλαβε ποτέ κλήση.

 Μια μέρα της εβδομάδας, η Άννα Βασίλιεβνα ένιωθε ιδιαίτερα άσχημα, δεν είχε καν τη δύναμη να φτάσει στο τηλέφωνο.  Κλείνοντας τα μάτια της, είτε σε όνειρο είτε στην πραγματικότητα, είδε μια εικόνα:

 "Βράδυ. Η Αννούσκα, νέα και ξέγνοιαστη, τρέχει σπίτι από τις βραδινές βόλτες με τις φίλες της. Ένας νεαρός άνδρας με στολή έρχεται να τη συναντήσει. - Ναι, είναι ο Γκόσα! Ήρθε από το στρατό! Προηγουμένως, τον έβλεπε μόνο από μακριά , αλλά η κοπέλα είχε το βλέμμα της για πολύ καιρό, Μα πώς μπορείς να εξομολογηθείς τα συναισθήματά σου όταν ήσουν μόνο 15 ετών, και τώρα το κορίτσι έγινε πιο ώριμο, έγινε νύφη Ο Γεώργιος δεν μπορούσε να περάσει από μια τέτοια ομορφιά και προσφέρθηκε να την πάρει στο σπίτι Κάποτε, η Άννα και ο Τζορτζ το ήξεραν αυτό, οπότε έτρεξαν κρυφά, γνωρίζοντας ότι οι γονείς τους δεν θα το ενέκριναν».

 - Aννα σε αγαπώ και θέλω να σε παντρευτώ!  Ας παντρευτούμε, ας ζήσουμε πολύ, πολύ και ας πεθάνουμε την ίδια μέρα.  Πώς σας φαίνεται η ιδέα;

 - Τι είσαι εσύ Γκόσα, πώς μπορούμε να συγγενευτούμε αν οι γονείς μας έχουν εχθρότητα;

 

- Θα μιλήσω και με τους δικούς μου και με τους δικούς σου, κάτι θα καταλήξουμε, και θα παντρευτούμε!

 Ο Γεώργιος φαινόταν ότι μπορούσε να καταλήξει σε συμφωνία, αντιστάθηκαν για πολύ καιρό, αλλά στο τέλος συμφώνησαν, με έναν όρο: να μην επικοινωνούν οι γονείς μεταξύ τους.

 Την ημέρα του γάμου, όταν όλοι άρχισαν να ταράζονται και να προετοιμάζονται, οι γονείς έκαναν επιτέλους ειρήνη.  Τότε η Άννα ήταν η πιο ευτυχισμένη νύφη στον κόσμο.

 Μετά το γάμο, οι νεόνυμφοι μετακόμισαν στην πόλη, όπου η ζωή άρχισε να στρίβει και να γυρίζει.  Τέσσερα χρόνια αργότερα, γεννήθηκε ο γιος Vitya.  Πόσο τον αγαπούσαν…

 Μετά από αυτό, η εικόνα μπροστά στα μάτια της Anna Vasilievna εξαφανίστηκε, όταν ξαφνικά ένιωσε ακόμη χειρότερα.  Ήταν νύχτα έξω, πόση ώρα ήταν ξαπλωμένη η Άννα τόσο μισοκοιμισμένη που δεν ήξερε.  Ξαφνικά ακούστηκε το θρόισμα μιας πόρτας που άνοιξε.

 - Μαμά, μαμά!  Είσαι καλά?  - ακούστηκε η εγγενής φωνή του γιου.

 Όταν ο Βίκτορ είδε τη μητέρα του, σχεδόν λαχανιασμένη, κάλεσε αμέσως ασθενοφόρο, έκατσε δίπλα της κλαίγοντας, την έπιασε από το χέρι και της μίλησε:

 - Μαμά, συγχώρεσέ με!  Συγγνώμη για έναν τόσο κακό γιο.  Σήμερα που πήγα για ύπνο ονειρεύτηκα ένα φάκελο.  Στάθηκα και παρακάλεσα να σε σώσω, είπε ότι δεν ήταν ώρα να φύγει η Αννούσκα, ξύπνησα με κρύο ιδρώτας και πέταξα κοντά σου με όλη μου τη δύναμη.  Αμέσως κατάλαβα και κατάλαβα τα πάντα.  Πώς θα μπορούσα να σου το κάνω αυτό, δεν με ένοιαζε καθόλου, απλά ζεις, αν και ήμουν κακός γιος, τώρα συνειδητοποιώ ότι δεν μπορώ να σε χάσω.  Μαμά... Μαμά... Πόσο σε αγαπώ...

 Μετά από 10 λεπτά, η Anna Vasilievna απομακρύνθηκε από ασθενοφόρο.  Η γυναίκα σώθηκε και τρεις εβδομάδες αργότερα, η Άννα Βασίλιεβνα έγινε πιο δυνατή και ήταν έτοιμη να πάρει εξιτήριο.  Ο Βίκτορ έφτασε μια ώρα νωρίτερα από το αναμενόμενο, στάθηκε όλη αυτή την ώρα, πατώντας στο κατώφλι και περιμένοντας να εμφανιστεί η μητέρα του.

 Όταν την έφερε στο σπίτι, δεν πίστευε στα μάτια της.  Όλο το ψυγείο ήταν γεμάτο με νόστιμα φαγητά και φρούτα.  Υπήρχαν ακριβά στο κομοδίνο

φάρμακα, υπήρχαν λουλούδια στο βάζο.  Η Anna Vasilievna έχει ήδη ξεχάσει τι είναι νόστιμο φαγητό και άλλες μικρές χαρές.  Άλλωστε, πρακτικά δεν έμειναν χρήματα για τίποτα.  Και δεν σκέφτηκε τον εαυτό της, το κύριο πράγμα ήταν ότι η Vitenka ήταν χαρούμενη.

 Τώρα η γυναίκα λουζόταν σχεδόν κάθε μέρα ο Βίκτορ και η οικογένειά του έρχονταν στη γυναίκα για να δειπνήσουν με την οικογένειά τους.  Για πολύ καιρό δεν μπορούσε να συνηθίσει αυτόν τον τρόπο ζωής.  Από συνήθεια, προσπάθησα να δώσω στον γιο μου σύνταξη, αλλά αρνήθηκε κατηγορηματικά.

 Περισσότερες από μία φορές, ο Βίκτορ είδε ένα όνειρο όπου ο αείμνηστος πατέρας του τον αγκάλιασε και του είπε ευχαριστώ για την Annushka.

 Να προσέχεις τους γονείς σου!

 Ζαρίνα Τόλκοβα