Ο π. Ζαχαρίας για την Αγιο Σωφρόνιο.

Ο π. Ζαχαρίας για την Αγιο Σωφρόνιο.

 Ο πατέρας Σωφρόνιος δεν ταξίδευε, έμενε πάντα στο σπιτάκι του - ίσως ήταν ένα από τα πιο φτωχά σπίτια της Αγγλίας.  Δεν ταξίδευε.  Ειχε ένα σημείωμα πάνω από την πόρτα του υπνοδωματίου του που έγραφε: «αίθουσα αναμονής».  Ζούσε σαν φυλακισμένος, περιμένοντας την ημέρα της συνάντησής του με τον Χριστό.  Γι' αυτό ονόμασε το κελί του «αίθουσα αναμονής».

 Όταν έφτασε σε μεγάλη ηλικία και ένιωσε ότι πλησίαζε η αναχώρησή του, ξάπλωσε στο κρεβάτι του -όπως πριν κοιμήθηκε λίγο σε μια πολυθρόνα.  Όμως δύο εβδομάδες πριν από το θάνατό του ξάπλωσε στο κρεβάτι και περίμενε κι εκεί.  Στην αρχή μπορούσαμε να πάμε να τον δούμε, να του μιλήσουμε, και μάλιστα μας υπαγόρευε κείμενα από τις διδασκαλίες του, όπως το κείμενο για την υποστατική αρχή: Τι είναι το άτομο; Πώς εκδηλώνεται αυτή η στάση στη ζωή των ανθρώπων;  Μας υπαγόρευε τέτοια κλασικά κείμενα με τόσο μεγάλη διαύγεια πνεύματος και μεγάλη θεολογική οξύνοια.

 Πήγα, για παράδειγμα, να τον δω, εγώ με τον πατέρα Τσίριλ, τον πρώην Ηγούμενο, στον οποίο είπε: «Πάρε ένα χαρτί, θα σου υπαγορεύσω ένα κείμενο για τα τέσσερα πιο σημαντικά θεολογικά στοιχεία για το πρόσωπο, σχετικά με την υποστατική αρχή».  Στη θεολογία του πατέρα Sophronie αυτοί οι δύο όροι σημαίνουν το ίδιο πράγμα.  Στην εποχή μας, όλες οι επιστήμες και όλες οι θρησκευτικές, φιλοσοφικές, κοινωνιολογικές παραδόσεις προσπαθούν να ορίσουν τι είναι ο άνθρωπος, τι είναι υπόσταση, τι είναι πρόσωπο.  Και ο πατήρ Σωφρόνιος λέει ότι έχουμε και αυτή τη διδασκαλία σε τόσο τέλειο βαθμό που, αν μπορούσαμε να την εκφράσουμε στον σύγχρονο άνθρωπο, η μοναδικότητα της Ορθόδοξης παράδοσης θα αποκαλυφθεί μπροστά σε όλα τα ρεύματα που κυκλοφορούν στη σύγχρονη εποχή.

 Και μια εβδομάδα πριν τον θάνατό του, μας υπαγόρευσε αυτό το κείμενο.  Όταν όμως πλησίαζε το τέλος, έκλεισε τα μάτια και σταμάτησε να μας απαντά.  Έμπαινα στο δωμάτιό του, έλεγα: «Ευλογείτε, πάτερ!».  Σήκωσε το χέρι του, μας ευλόγησε, αλλά δεν κούνησε τα μάτια του, ούτε μίλησε.  Δεν ήθελε να σπάσει την εστίασή του.  Ήθελε να κρατήσει τη νηφαλιότητά του μέχρι την τελευταία του πνοή, μέχρι τη συνάντησή του με τον Σωτήρα των ψυχών, με τον Χριστό.

 Λήψη από: An Athonite Cell: The Joys of the Holy Mountain