Του φιλούσε τα χέρια. Υπήρξε εποχή πού ό μακαριστός Γέροντας είχε πρόσβαση στα υψηλά κλιμάκια της διοικήσεως της Εκκλησίας. Ό λόγος του ήτο ισχυρός καί εισηκούετο από τους κρατούντες το πηδάλιο της Ελλαδικής Εκκλησίας. Τότε κάποιος Αρχιμανδρίτης πήγαινε καί τον παρακαλούσε, τον ικέτευε, στην κυριολεξία του φιλούσε τα χέρια, λέγοντας:
-Πάτερ Έπιφάνιε, σας παρακαλώ πολύ να επεμβείτε στα υψηλά κλιμάκια ώστε να γίνω Επίσκοπος. Αν εσείς το θέλετε, μπορείτε, διότι είστε πανίσχυρος, έλεγε με γλοιώδη τρόπο.
Πέρασαν μερικά χρόνια καί ή κατάσταση άλλαξε. Ό π. Έπιφάνιος από ισχυρός ανήρ έγινε το κόκκινο πανί για τους κρατούντες. Τα ανθρώπινα πράγματα πολύ γρήγορα αλλάζουν. Έτσι έπεσε σε δυσμένεια καί κινδύνευε οπό τίς απειλές κάποιων κληρικών. Τώρα ό εν λόγω Αρχιμανδρίτης έπρεπε να μην έχει καμμιά σχέση με τον Γέροντα. Όταν τον έβλεπε να περπατά στο δρόμο κι ερχόταν προς το μέρος του, άλλαζε πεζοδρόμιο, έκανε ότι δεν τον βλέπει, δεν τον γνωρίζει. Δεν ήθελε να πουν ότι συνδέεται μαζί του καί να χάσει την προαγωγή πού επιθυμούσε διακαώς.
Ή Εκκλησία είναι αλάθητη.
Για το ζήτημα του Αλάθητου του Πάπα έλεγε με διάφορα επιχειρήματα πόσο ανόητη καί εωσφορική είναι ή άποψη αυτή. Παράλογη απαίτηση ενός άνθρωπου, του αρχηγού του παπισμού.Τόνιζε πάντοτε ότι μόνο ή Εκκλησία είναι αλάθητη, γιατί έχει κεφαλή της το Χριστό, κατευθύνεται καί καθοδηγείται από το Αγιο Πνεύμα. Αποφασίζει με Οικουμενικές Συνόδους πού τίς αποδέχεται καί τίς υιοθετεί ό λαός του Θεού. Κάθε Οικουμενική Σύνοδος επικυρώνεται σαν τοιαύτη από την επομένη της. Στά δογματικά ζητήματα οι αποφάσεις είναι ομόφωνες καί είναι σύμφωνες με ότι «παντού καί πάντοτε καί υπό πάντων έπιστεύθη».
Γι' αυτό ό Γέροντας με μοναδική προσοχή δεχόταν ότι λέγει ή Εκκλησία καί ήταν αυστηρός τηρητής των κανόνων της καί των αποφάσεων της. Αυτό όμως δεν είχε σχέση με διοικητικές αποφάσεις της κρατούσης εκκλησιαστικής διοικήσεως. Δεν δεχόταν την αντικανονική επικοινωνία με αυτούς πού κατέλαβαν αντικανονικά τη θέση τους καί τους αποκαλούσε μοιχεπιβάτες. Κανένας άνθρωπος δεν έχει δικαίωμα να εκδιώξει κάποιο Επίσκοπο από τη θέση του. Αυτός απομακρύνεται από τη μητρόπολη του μόνο σε περίπτωση καθαιρέσεως μετά από κανονικές διαδικασίες καί φυσικά σε περίπτωση θανάτου. Τα υπόλοιπα είναι αντικανονικά καί βασίζονται σε υπερβάσεις καί άνομες καί ανήθικες πράξεις που είναι, συν τοις άλλοις, αποτέλεσμα μισαδελφίας καί καταχρήσεως εξουσίας, κρατικής κι εκκλησιαστικής.Σκεφθείτε ποίο καθεστώς θα επικρατούσε στην Εκκλησία αν κάθε Αρχιεπίσκοπος μπορούσε να εκθρονίσει κάθε Επίσκοπο πού του ήταν ανεπιθύμητος. Ένας διαρκής πόλεμος θα υπήρχε μέσα στην Εκκλησία πού θα έβαζε δυναμίτη τα θεμέλια του θείου καθιδρύματος. Ό κάθε αρχιερεύς, δεν θα ήταν εις τόπον καί τύπον Χριστού, αλλά ένας προσωρινός υπάληλος του εκάστοτε Αρχιεπισκόπου. Ενας γλοιώδης κόλακας του Αρχιεπισκόπου χωρίς αξιοπρέπεια καί ευθύνη.
ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΟΔΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ
ΔΕΝ ΘΑ ΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙΣ, ΑΜΑ ΤΡΕΧΕΙΣ
Οταν κάποιος τρέχει με υπερβολική ταχύτητα, φέρει μεγάλη ευθύνη. Εγώ στην εξομολόγηση «απειλώ» με επιτίμια τους οδηγούς πού τρέχουν με μεγάλη ταχύτητα. Όταν ακούω με-γαλές ταχύτητες, αναγκάζομαι να λέγω: «δεν θα κοινωνήσεις, αμα τρέχεις μ' αυτή την ταχύτητα διότι παίζεις κορώνα - γράμματα καί την ζωή σου καί την ζωή των άλλων». Το αυτοκίνητο δεν το κυβερνάτε όσοι οδηγείτε με υπερβολική ταχύτητα. Όταν ένα αυτοκίνητο τρέχει με μικρότερη ταχύτητα, τότε το κυβερνάτε.
Με μικρότερη ταχύτητα ελέγχετε την κατάσταση καί ενδεχομένως να μη σκοτώσετε η καί να μη τραυματίσετε. Επειδή πολλοί οδηγείτε, προσέξατε, μια καί μιλάμε για ακούσιο φόνο. Μη τρέχετε ποτέ. Το μέγιστο ποσοστό των ατυχημάτων οφείλεται στην μεγάλη ταχύτητα. Εγώ ό ίδιος έχω ζήσει τουλάχιστον δεκάδα περιστατικών, στα όποια ό οδηγός θα είχε σκοτώσει ανθρώπους, αν ή ταχύτητα ήταν μεγάλη.
ΜΑΝΙΑ ΤΑΧΥΤΗΤΟΣ
Κάποιο σούρουπο πηγαίναμε στην εθνική οδό, προς την Εκάλη. Στό υψος της Κηφισιάς, επί της εθνικής οδού, από μακριά είδαμε κάτι στο δρόμο. Σκέφθηκα... «σκύλος· είναι;» Αλλά πρίν προλάβω να μιλήσω, ακούω τον οδηγό να φωνάζει: «Θεέ μου, ένας άνθρωπος». Ξαπλωμένος στο κατάστρωμα της εθνικής οδού!
Τί είχε συμβεί; Κάποιος πήγε να περάσει, δεν πρόσεξε καί το προηγούμενο από εμάς αυτοκίνητο τον κτύπησε, χωρίς να τον σκοτώσει. Τον τραυμάτισε καί τον έρριξε κάτω. Ό άνθρωπος δεν έχασε τίς αισθήσεις του, αλλά δεν μπορούσε καί να σηκωθεί. Καί όπως ήταν πεσμένος στο οδόστρωμα, προσπαθούσε, κινώντας χέρια καί πόδια, να πάει λίγο στην άκρη, για να μην τον διαμελίσουν τα επόμενα αυτοκίνητα. Ευτυχώς ή κυκλοφορία ήταν πάρα πολύ αραιή. Επειδή ή ταχύτητα του αυτοκινήτου μας δέν ήταν μεγάλη, μπόρεσε ό οδηγός καί έκανε λίγο αριστερά, τον παρέκαμψε (ευτυχώς δεν ερχόταν άλλο αυτοκίνητο) καί σταματήσαμε. Κατέβηκαν τα παιδιά, τον σήκωσαν, τον άφησαν σ' ένα καφενεδάκι, ειδοποίησαν το ασθενοφόρο καί ήρθε καί τον πήρε. Είχε τραυματισθεί, άλλ' όχι θανάσιμα.
Αν το αυτοκίνητο έτρεχε με μεγάλη ταχύτητα, θα περνούσαμε πάνω από τον άνθρωπο. Όταν αποφεύγουμε τίς μεγάλες ταχύτητες, σώζονται κι εκείνοι πού οδηγούν καί οί πεζοί καί οί επιβάτες των άλλων οχημάτων. Μη σας πιάνει μανία ταχύτητας.
Είναι αμάρτημα.
Προτού να ξεκινήσουμε ένα ταξίδι, χασομερούμε: «Α, να πάρουμε κι αυτό να πάρουμε κι εκείνο φτιάξε καί μια πορτοκαλάδα να πιούμε καί ένα καφεδάκι· κάνε κι αυτό το τηλεφώνημα άνοιξε κι ούτό το συρτάρι να πάρουμε τον φάκελλο». Έτσι καί ανεβούμε στο βολάν, εάν είναι δυνατό, να γίνουμε ρουκέττες· να φθάσουμε σε μία ώρα από εδώ στην Πάτρα. Γιατί αυτή ή μανία της ταχύτητας; Γιατί να γινώμεθα αίτιοι τόσων ατυχημάτων;
Κάποτε ένας τροχονόμος έπιασε γνωστό μου παιδί πού έτρεχε υπερβολικά. Ρωτάει ό οδηγός: «Με σταματήσατε διότι έτρεχα πολύ;». «Οχι, του λέγει, διότι πετάς χαμηλά! Δηλαδή, το έχεις κάνει αεροπλάνο το αυτοκίνητο καί πετά χαμηλά».
ΡΑΣΟ ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΣΗ
-Γέροντα, οί κληρικοί επιτρέπεται να οδηγούν;
- Προσωπικώς, σ' Οσους κληρικούς με ερωτούν, συνιστώ ν' αποφεύγουν την οδήγηση. Δεν συμφωνώ να οδηγούν οι ιερείς, διότι είναι ενδεχόμενο να γίνουν αίτιοι ακουσίου φόνου. Κατά τους ιερούς Κανόνες, ως ακούσιοι φονευταί, οφείλουν να κρεμάσουν το πετραχήλι τους. Βέβαια, υπάρχουν καί περιπτώσεις, στίς όποιες ή ανάγκη είναι αδήριτος. Αλλά τότε πρέπει να προσέχουν πάρα πολύ.Ένας γνωστός μου ιερεύς ζούσε στη Γερμανία καί μου έλεγε ότι ή περιφέρεια την οποία είχε στην δικαιοδοσία του ήταν όση καί ή Πελοπόννησος σε έκταση. Έπρεπε να ποιμαίνει τίς Ελληνικές κοινότητες μιας τόσο μεγάλης περιοχής. Ήταν ασφαλώς ανάγκη αυτός ό κληρικός να οδηγεί. Εγώ δεν θα τοκανα ούτε σ' αυτή την περίπτωση. Άλλα εκείνος το έκανε. Δεν ήταν αμαρτία ήταν αδήριτος ανάγκη. Σέ τέτοιες περιπτώσεις όμως, πρέπει να προσέχουμε πάρα πολύ.
Πέραν του κινδύνου να γίνει ακούσιος φονεύς ό ιερεύς, είναι καί άλλοι λόγοι για τους οποίους πρέπει ν' αποφεύγει την οδήγηση. Κάποια φορά δεν παίρνει καλά την στροφή η κάνει κάτι πού παρά λίγο να συγκρουσθή. Εισπράττει ένα φάσκελο από τον οδηγό του αλλού οχήματος: «Πόρτα, παλιόπαπα» ή καί χειρότερη ακόμα λέξη. Αυτά όλα δεν είναι εποικοδομητικά του κύρους των Ιερέων. Γι' αυτό καλό είναι εμείς οί κληρικοί ν' αποφεύγουμε να οδηγούμε αυτοκίνητα. 0 Θεός μας έκανε οδηγούς ψυχών αθανάτων. Καί οπού υπάρχει αδήριτος ανάγκη, μεγάλη προσοχή! Αν σείς οί λαϊκοί πρέπει να τρέχετε με την άλφα ταχύτητα, οί κληρικοί πρέπει να τρέχουν με πολύ λιγότερη άπ' αυτήν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου