ΕΥΘΑΛΗΣ ΒΛΑΣΤΟΣ-ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ 11

Ό άγαμος κληρικός κοί οι οικείοι του.

Ενα μεγάλο πρόβλημα πού απασχολεί τους αγάμους κληρικούς είναι το ζήτημα του κοσμικού φρονήματος των οικείων τους. Συχνά αρκετοί άγαμοι κληρικοί εξευτελίζονται από τη συμπεριφορά των αδελφών καί ανεψιών τους.

Ή οικογένεια του Γέροντα ήταν ευλαβής εκ παραδόσεως. Όμως ό ίδιος ό Γέροντας είχε εμπνεύσει μια ευσέβεια καί ένα ήθος μέσα στην ιερατική οικογένεια, ώστε να είναι πράγματι υποδειγματική. Ήταν ό ηγέτης του σπιτιού καί σε κάθε ζήτημα επικρατούσε ή άποψη: - Ότι θα πει ό παπούλης μας αυτό θα γίνει.

Απόλυτος σεβασμός καί ευπρέπεια, πού χωρίς δικτατορικά μέσα, από την παιδική ηλικία επέβαλε ό Γέροντας με σταθερότητα άλΛά καί με ευγένεια καί μεθοδικότητα.

Ή άδειο βαλίτσα.

Δεν ήθελε οί άνθρωποι να παραμένουν αργά τη νύκτα έξω από το σπίτι τους, διότι ή νύκτα έχει να παρουσιάσει σκοτεινά έργα καί ύποπτες καταστάσεις. Ό καθένας από σας, μας έλεγε όταν ήμασταν φοιτητές, μπορεί να παραμείνει έξω μέχρι τίς έντεκα μετά από την ώρα αυτή είναι πολύ άσχημο, διότι, όπως έλεγε γελώντας:

-Όποιος τη νύκτα περπατεί λάσπες καί νερά πατεί.

Όταν ζούσε ως νέος κληρικός στην Καλαμάτα, τότε συχνά τα βράδια πήγαινε σε φίλους κληρικούς για να συζητήσουν καί να συμπνευματισθούν. Μερικές φορές όμως ή ώρα περνούσε γρηγορότερα από οτι υπελόγιζαν καί πλησίαζε ή ενδέκατη νυκτερινή. Τότε ό Γέροντας ζητούσε μια αδεία βαλίτσα από τον άλλο κληρικό. Την έπαιρνε στα χέρια του καί έφευγε για το σπίτι του.

-Όσοι με βλέπουν στο δρόμο με μια βαλίτσα δεν λένε, που πηγαίνε αυτός ό κληρικός τέτοια ώρα. Αντίθετα συλλογίζονται ότι έρχεται από ταξίδι καί τώρα έφθασε με κάποιο μέσο καί πηγαίνει σπίτι του. Ετσι δεν επέρχεται ό σκανδαλισμός των πιστών.

Πράγματι ιό γεγονός φανερώνει την προσοχή του σε θέματα φήμης καί σκανδαλισμού των πιστών. Δεν ήθελε μόνο να είναι καλός κληρικός αλλά καί να φαίνεται έτσι.

Ποτέ ταξίδι με γυναίκα.

Ό

Γέροντας γνώριζε ότι πολλές φορές ό κόσμος είναι πολύ κακός καί καχύποπτος. Σέ ορισμένες ειδικά περιόδους φουντώνει ή αντικληρική προπαγάνδα πού στηρίζεται σε ψεύδη ή φουσκωμένα γεγονότα. Γι' αυτό ό Γέροντας φρόντιζε πάντοτε να είναι πολύ προσεκτικός. Φρόντιζε να προβλέπει καί τίς πιο απίθανες περιπτώσεις καί να τίς αποφεύγει.

Δεν ταξίδευε ποτέ με αυτοκίνητο, αν μέσα σε αυτό βρισκόταν γυναίκα. Κάποτε ένας φίλος του κληρικός θα ταξίδευε προς την Καλαμάτα με αυτοκίνητο. Τήν ίδια μέρα θα κατέβαινε καί ό Γέροντας. Αφού επικοινώνησαν τηλεφωνικώς, συμφώνησαν να συνταξιδεύσουν. Κάποια στιγμή όμως ό άλλος κληρικός ειδοποίησε το Γέροντα ότι στο αυτοκίνητο θα βρίσκεται καί μία ηλικιωμένη μοναχή συγγενής του. Ό Γέροντας τότε του είπε:

-Πάτερ μου, σας ευχαριστώ, αλλά θα ταξιδέψω με το τραίνο.
-Γιατί, πάτερ Έπιφάνιε; ρώτησε ό άλλος έκπληκτος.

Τί να σου πω. Δεν τα καταλαβαίνεις μόνος σου τα πράγματα; Δεν ταξιδεύω ποτέ με αυτοκίνητο στο όποιο βρίσκεται κάποια γυναίκα.

Δεν καταλαβαίνω, πάτερ, ειλικρινά ποια σχέση έχουν αυτά με μια γερόντισσα μοναχή.

Είναι πολύ απλό, πάτερ μου, απάντησε ό Γέροντας. "Αν, ο μη γένοιτο, ταξιδεύουμε μαζί καί γίνει ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα καί τραυματισθούμε η καί σκοτωθούμε, τότε οί εφημερίδες θα γράψουν τα ονόματα δύο αγάμων κληρικών καί μιας μοναχής. Κανείς δεν θα ψάξει να βρει την ηλικία, ούτε τη συγγένεια. Αντίθετα πολλοί κακοπροαίρετοι θα πουν ότι τους τιμώρησε ό Θεός, διότι ταξίδευαν με τη φιλενάδα τους οι ανάξιοι αυτοί κληρικοί.

Δικαιολογημένα ό άλλος κληρικός έμεινε εμβρόντητος αλλά θαύμασε την προσοχή καί την μέριμνα του Γέροντα, για να μη υποστεί μια οποιαδήποτε σπίλωση, τόσο το ράσο όσο καί το όνομα του.

Ό έλεγχος των οφθαλμών.

Στήν πνευματική καθοδήγηση των τέκνων του πάντοτε μιλούσε με ατράνταχτα επιχειρήματα καί συχνά ανέφερε καί παραδείγματα από τη ζωή άλλων αλλά καί τη δική του. Σέ μια περίπτωση κάποιο πνευματικό του τέκνο τον ρωτούσε πώς θα πρέπει να γίνεται έλεγχος των ματιών ώστε να μη «βόσκουν» σε σαρκικά θεάματα. Αφού του είπε αρκετά πράγματα, κατόπιν του συνέστησε να διαβάσει το βιβλίο του Άγιου Νικοδήμου του Άγιορείτου «Περί φυλακής των πέντε αισθήσεων» καί να αρχίσει να το εφαρμόζει.

Κατόπιν του διηγήθηκε ένα δικό του περιστατικό:

Μία μέρα, παιδί μου, βάδιζα στην Ομόνοια κατά τη διάρκεια θερινής περιόδου. Για μια στιγμή μέσα στην πολυκοσμία φάνηκε μια κοπέλλα που δεν ήταν καθόλου ευπρεπώς ενδεδυμένη.

Τά μάτια όλων, συνέχισε, στράφηκαν προς αυτή από αντίδραση.
Τότε αισθάνθηκα τά βλέμματα όλων να κοιτάζουν εμένα καί όχι εκείνη.
Ήθελαν να δουν καί τη δική μου αντίδραση. Να παρατηρήσουν αν κι εγώ θα έκανα το ίδιο με τους υπόλοιπους.

Κατέβασα τά μάτια καί το κεφάλι καί συνέχισα το δρόμο μου. Να προσέχουμε, παιδί μου, διότι καί ό πονηρός μας πειράζει καί οι άλλοι σε αυτά τά θέματα μας παρακολουθούν, μας ακτινογραφούν καί διερευνούν τά βάθη καί τά κρύφια της καρδίας καί της διανοίας μας. Προσοχή λοιπόν. Πολλή προσοχή.

Επίλυση προσωπικών προβλημάτων.

Ό Γέροντας θεωρούσε κύριο διακόνημά του την εξομολόγηση καί την επίλυση των προβλημάτων των συνανθρώπων μας. Για αυτό είχε πολλή μεθοδικότητα Την εξομολόγηση έκανε σχεδόν κάθε μέρα το απόγευμα στους Τρείς Ιεράρχες. Όμως υπήρχαν πολλά ζητήματα πού ήθελαν πολλή συζήτηση καί ειδικές διευθετήσεις.

Κανόνιζε λοιπόν τά πρωϊνά να είναι ελεύθερος. Κάθε άτομο πού είχε κάποιο ειδικό πρόβλημα είχε τη δυνατότητα να έχει μια ειδική συνάντηση. Σέ αυτές τίς περιπτώσεις διέθετε πολύ χρόνο, για να αναπαύσει τους ανθρώπους με τίς νουθεσίες του, να απαλύνει τον πόνο τους, να τους λύσει τους γόρδιους δεσμούς πού τους έκανε ή ζωή ή ή ατίθαση καί αμαρτωλή ζωή τους. Είχε λοιπόν ειδική μέριμνα για τά καυτά προβλήματα εκάστου.

Κάνε την μόνη έντιμη πράξη στη ζωή σου.

Ό Γέροντας, θα τολμούσα να πω, εθεωρείτο ό πρύτανις των πνευματικών καί εξομολόγων. Γι' αυτό καί πολλοί πνευματικοί πατέρες ακόμη καί Μητροπολίτες έστελναν σ' εκείνο τά πιο δύσκολα καί περίπλοκα προβλήματα. Αυτά πού πράγματι ήσαν γόρδιοι δεσμοί αλλά όμως δεν μπορούσαν να επιλυθούν επιτυχώς με το σπαθί του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Κάποτε του έφεραν ένα κληρικό πού ζούσε ανήθικη ζωή.

-Γιατί κάνετε αυτό το ανέντιμο πράγμα για τον εαυτό σας καί εξευτελίζετε την Εκκλησία του Χριστού μας; ρώτησε ό Γέροντας.

-Πάτερ μου, απάντησε εκείνος, δεν φταίω μόνο εγώ. Με πήραν καί σε ηλικία μόλις δέκα οκτώ ετών μου φόρεσαν το ράσο του άγαμου κληρικού. Τί να κάνω όμως, αφού λίγο αργότερα φούντωσε ό πόλεμος της σαρκός καί κατέστη ανίκητος;

Ό Γέροντας αρπάκτηκε από τά λόγια αυτά καί τίς δικαιολογίες καί αμέσως είπε:

Ναί παιδί μου, δίκαιο έχεις. Δεν φέρεις ευθύνη για τίς πράξεις άλλων. Όμως από 'κεί καί πέρα ενεργείς κι εσύ πράγματι απαράδεκτα. Οι άλλοι φταίνε διότι έκαναν μία αντικανονική καί ανόητη πράξη, Αυτό δε σε εμποδίζει να δείξεις λεβεντιά καί να κάνεις μια πράξη εντιμότητας καί σωφροσύνης, ώστε να μη διασύρεται ή Εκκλησία καί να εξευτελίζεσαι
κι εσύ σαν άτομο. Να μη δοκιμάζεται ή αγάπη και το έλεος του Θεού.

Να βγάλεις τά ράσα σου, να τά κάνεις ένα δέμα καί να φορέσεις το
κουστούμι σου, να ζήσεις σαν λαϊκός καί να έχεις την αξιοπρέπεια σου.
Να κάνεις την μόνη έντιμη πράξη της ζωής σου.

Ό άνθρωπος αυτός ακούσε την συμβουλή του Γέροντα καί αποσχηματίστηκε.