Ό διάκονος: Υπέρ του Αρχιεπισκόπου
ημών (του δεινός), του τιμίου πρεσβυτερίου, της εν Χριστώ διακονίας, παντός του
κλήρου και του λαού, του Κυρίου δεηθώμεν.
Για τον αρχιεπίσκοπο μας ... για τούς
τίμιους ιερείς, για τούς διακόνους του Χριστού, για όλο τον κλήρο και τον λαό,
ας παρακαλέσουμε τον Κύριο.
Ή αναφορά του ονόματος του επισκόπου
πού προεδρεύει της θείας Ευχαριστίας δεν είναι τιμητική, αλλά λειτουργική και
δογματική. Δεν θέλουμε να τιμήσουμε απλώς τον επίσκοπο μας, αλλά θέλουμε διά
της αναφοράς του ονόματος του να βεβαιώσουμε ότι ή ευχαριστιακή μας σύναξη έχει
την εγκυρότητα της αληθούς πίστεως. Πρέπει να ξέρουμε ποιος επίσκοπος εγγυάται
ότι αυτό το ευχαριστιακό τραπέζι είναι τραπέζι της Εκκλησίας και δεν είναι
τραπέζι ατόμων πού έχουν κοινή ιδεολογία, πού έχουν κοινά συμφέροντα, πού έχουν
κοινές απόψεις. Στη θεία Λειτουργία
παραδιδόμαστε ως μέλη σώματος Χριστού, και παραδιδόμαστε σ’ αυτό πού μας έχει
παραδοθεί. Και εγγυητής είναι ό επικεφαλής της συνάξεώς μας, ως Πατήρ κλήρου
και λαού, ως ορατή έκφραση τού ίδιου του Χριστού. Μέσα σ’ αυτόν τον κλήρο και
τον λαό, υπάρχουν άνθρωποι πού διακονούν, και θέλουμε να δεηθούμε γι’ αυτούς,
ιδιαίτερα.
Είναι και ένα είδος έμμεσης
ευχαριστίας, τουλάχιστον προς αυτούς πού διακονούν μέσα σ’ αυτόν τον οίκο
«δωρεάν» (βλ. την υποθήκη του Χριστού: δωρεάν έλάβετε, δωρεάν δότε, Ματθ.
10,8).
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ. ΕΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ . ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΟΜΟΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου