Άλλες φορές οι μέρες κυλούν γρήγορα.
Λες 'πότε πέρασε ο καιρός'.
Κάποιες άλλες, όμως,
τα δευτερόλεπτα μοιάζουν αιώνες.
Όσο ανεβαίνεις
τα σκαλοπάτια της ζωής,
γεμίζεις από εμπειρίες.
Αναμνήσεις.
Συναισθήματα διαφορετικά.
Αντίθετα ίσως.
Κι είναι κι αυτές οι στιγμές
που λες 'πώς ν'ανέβω;
Δεν έχω δυνάμεις πια'.
Τότε να θυμάσαι
πως ακόμη και τα πετούμενα
Εκείνος τα τρέφει.
Τα φροντίζει.
Με τόση στοργή.
Κι αν σε δει να υποφέρεις,
είναι δυνατόν να σ'αρνηθεί
την παρηγοριά τη θεϊκή;
Φτερά θα σου δώσει.
Να πετάξεις.
Όπως κι αυτά.
Τ'άγνωστα πετούμενα
τ'ουρανού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου