Πριν είκοσι σχεδόν μέρες μας πήραν
τηλέφωνο να πάμε στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου της Θεσσαλονίκης να
σταυρώσουμε ένα παλληκάρι τον Δημήτρη ο οποίος είχε σοβαρό ατύχημα με το
αυτοκίνητο στην Εγνατία την ημέρα που χιόνιζε πυκνά. Είχε μείνει πάρα πολλές
ώρες αναίσθητος μέσα στα χιόνια και τα μέλη του ήταν παγωμένα. Όταν πήγαμε
στο νοσοκομείο μετά 4 ημέρες στην ΜΕΘ τον βρήκαμε να έχει
κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, αιματώματα στα μάτια, σπασμένα πλευρά και
τα χέρια και τα πόδια του μελανά από τα κρυοπαγήματα.
Εκείνη την ώρα τον ξύπνησαν και τον
ρωτούσαν : πως σε λένε; Εκείνος αδύναμα πρόφερε το όνομα του: Δημήτρη.Τι
δουλειά κάνεις; Φούρναρης.
Δόξα τω Θεώ λέω το μυαλό του
δουλεύει γιατρέ μου, πάμε καλά.
Το μυαλό μπορεί να δουλεύει αλλά
δυστυχώς τα πόδια του δεν γλυτώνουν πρέπει να τα κόψουμε είναι νεκρά.
Έφυγα στεναχωρημένη και
προβληματισμένη. Τι να πω στην μητέρα του παιδιού που σε λίγο θα με παίρνε
τηλέφωνο;
Η σκέψη μου και η προσευχή μου δεν
έφυγαν από τον Δημήτρη. Γέροντες και Γερόντισσες κινητοποιήθηκαν σε προσευχή.
Η μητέρα πολύ πιστή και ανδρεία
γυναίκα έπεσε στην προσευχή με δάκρυα.......
Ο Δημήτρης άρχισε να νιώθει
τσιμπήματα στα νεκρά μέλη του από μέσα τα κύτταρα του δούλευαν,
αναπλάθονταν. Κάθε μέρα σιγά σιγά τα κρυοπαγήματα έπεφταν και από κάτω
φανερώνονταν υγιεί μέλη.
Πόση χαρά νιώσαμε όταν τον είδαμε
όρθιο μπροστά μας να περπατά, να μας
μιλά, να χαίρετε και να ευχαριστεί τον μεγάλο ευεργέτη του Άγιο Πορφύριο.
Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν....
https://porphyrios-geraka.weebly.com/nea
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου