ΣΤΟΝ ΒΑΛΤΟ.....

   Στο βάλτο, όχι μακριά από το μεγάλο χωριό, οι άνθρωποι συχνά έπεφταν μέσα.. Ένας κυκλικός μακρύς δρόμος περνούσε μακριά από το βάλτο, αλλά πολλοί πεζοί προτιμούσαν να πηγαίνουν κατ 'ευθείαν και να πνίγονται σε αυτό το φοβερό βάλτο ...

Μια μέρα, ο πατέρας και ο γιος επέστρεφαν με τα πόδια από την πόλη στο χωριό τους. Ο πατέρας γνώριζε τα βαλτώδη μέρη και βρήκε εύκολα τον σωστό δρόμο στο βάλτο στο λυκόφως.

Απροσδόκητα, ο γιος παρατήρησε κάτι που έμοιαζε με ένα χέρι που βγαίνει από το βάλτο: "Μπαμπά, κοίτα, ένας άνθρωπος πνίγεται εκεί, χρειάζεται βοήθεια! Και υπάρχει χέρι κάποιου άλλου ... και άλλο! "-" Μην ανησυχείς, γιε μου ! Αυτά είναι μόνο κλαριά των θάμνων! Και αν αυτοί ήταν άνθρωποι, τότε, δυστυχώς, δεν θα ζούσαν πλέον. "

Ξαφνικά, ο γιός παρατήρησε το κεφάλι ενός άνδρα που είχε βυθιστεί μέχρι το λαιμό σε ένα σημείο, και δεν είχε πλέον τη δύναμη να ζητήσει βοήθεια. - "Μπαμπά, και εκεί το κεφάλι φαίνεται, σίγουρα! - φώναξε ο γιος. "Και μου φαίνεται ότι αυτό το πρόσωπο είναι ακόμα ζωντανό!" - "Αν το κεφάλι παραμένει, τότε υπάρχει ακόμα ελπίδα να σώσουμε αυτόν τον άνθρωπο ! - απάντησε ο πατέρας. - Λοιπόν, ας  βιαστούμε να βοηθήσουμε! "

     Ο παλιός μοναχός είπε : "Αν έχετε χάσει τα πάντα, αλλά έχετε κρατήσει το σκεπτικό, τότε έχετε ακόμα την ευκαιρία να σωθείτε".