Είπε γέρων....

Ας ρωτήσουμε τους Αγιορείτες Πατέρες γιά τον Μέγα Αγιασμό.

Θυμάμαι τον παπαΣίμωνα, στην Σιμωνόπετρα, με ποιάν ευλάβεια, ασκεπής και, αφού έλεγε το Κοντάκιο της Εορτής των Θεοφανείων, δεχόταν από το χέρι του ιερέως, που φορούσε το επιτραχήλιο, το ποτηράκι με τον Μέγα Αγιασμό, κάθε Παρασκευή, κατά την ώρα που διάβαζαν το δεύτερο Ψαλτήρι..

Ο Μέγας Αγιασμός είναι ΜΥΣΤήΡΙΟ. Τελείται από τον λειτουργό, ο οποίος φοράει άπασαν την ιερατική του στολή, όλα τα άμφιά του, όχι μόνον το Επιτραχήλιο, όπως γίνεται στον απλό Αγιασμό..

Όλες τις υπόλοιπες ημέρες, μέχρι την Απόδοση της Εορτής, ο Μέγας Αγιασμός ήταν σκεπασμένος, τοποθετημένος σε συγκεκριμένο τόπο, μέσα στην φιάλη. Την ώρα του Κοινωνικού, ο Εκκλησιαστικός άναβε κερί μπροστά του και ξεσκέπαζε την φιάλη. Όσοι αδερφοί κοινωνούσαν, έπιναν τον Μέγαν Αγιασμό αμέσως μετά την θεία Κοινωνία, ασκεπείς, αφού έκαναν τον σταυρό τους και μία μικρή μετάνοια, και συγχρόνως έλεγαν το Κοντάκιον Επεφάνης σήμερον, στην συνέχεια έπαιρναν το αντίδωρο.

Όσοι δεν κοινωνούσαν, μετά το προσκύνημα στο Κοινωνικό, ασκεπείς, έπαιρναν με τον ίδιο τρόπο τον Μέγα Αγιασμό. Αντίδωρο έπαιρνα μόνο από το χέρι του λειτουργού ιερέως.

Όταν τελείωνε και αποδίδονταν η Εορτή των Θεοφανείων, ο Μέγας Αγιασμός έμπαινε σε ειδικό βάζο, ανάλογα με την ποσότητα, και φυλάσσονταν μόνο μέσα στο Άγιο Βήμα.

Μόνον ο ιερέας, φορεμένος με το πετραχήλι του, έδινε τον Μέγα  Αγιασμό.

Ευλογημένες συνήθειες. 

Το Άγιον Όρος κρατάει την ακρίβεια.

(Αν κάτι δεν το θυμάμαι καλα, ας με διορθώσουν οι αγιορείτες πατέρες).

Στον κόσμο, καμιά φορά τα Τυπικά αλλάζουν, σύμφωνα με την τοπική συνήθεια και την εντολή του κατά τόπους ποιμενάρχη αρχιερέως.

Αδερφοί μου, Χρόνια Πολλά και ευλογημένη.