Η Γερόντισσα Γαλάτεια Κανακάκη ζούσε στην Πόμπια,
όπου για χρόνια ήταν πολύς
ο κόσμος όλων των ηλικιών, ανάμεσα τους και πολύ νέα παιδιά, που την επισκέπτονταν για να λάβουν την ευχή της
και συγκλονιζόταν από την πνευματικότητα και την διορατικότητα της να διακρίνει πολλά.
«Ήταν η προσωποποίηση της αγάπης στον Θεό
και στον συνάνθρωπο,
της σεμνότητας,
της αφάνειας,
της σιωπής,
της θυσίας,
της προσφοράς,
της υπομονής,
της ανεξικακίας.
Δεν ζούσε ποτέ για τον εαυτό της. Ζούσε για τους άλλους.
Γι’ αυτό και η ελεημοσύνη της, αθέατη και μυστική έφτανε μέχρι ακτημοσύνης».
Σύμφωνα με
τον π. Αντώνιο Φραγκάκη
έχει πει: “θα έχουμε δυσκολίες, αλλά όχι όσα ακούτε
και διαβάζετε …
Με το που θα κάνουν κάτι οι Τούρκοι, θα έρθει και το τέλος τους".
Η Γερόντισσα Γαλακτία της Μεσσαράς, τόνιζε κάθε τόσο και "τον επερχόμενο θρίαμβο της Ορθοδοξίας και την δόξα της Ελλάδος"!
Ήταν “μεγάλη
πατριώτισσα
σαν τον Άγιο Παΐσιο"!
Περίμενε κάθε μέρα τὰ ξημερώματα 5 π.μ. τὸ σκουπιδιάρικο γιὰ νὰ φιλέψει μὲ γλυκίσματα καὶ κουλούρια τοὺς ἐργάτες.
Ἔλεγε :”τὰ καημένα τὰ παιδιά.
Τίμια, εὐλογημένα.
Βουτηγμένα στὴ βρωμιὰ γιὰ νὰ βγάλουνε τὸ ψωμάκι τοῦ σπιτιοῦ τους”.
Κι αὐτὰ τὴν ἀγαπήσανε πολύ !Ἕνα τὸν ἔκανε γιό της.
Ἀπὸ τὴ Γαλιὰ εἶναι.
Τὸν ὁδήγησε στὸ γάμο,
στὴν ἐξομολόγηση,
τὸν ἔκανε ζωντανὸ χριστιανό !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου