Παραβολή
Ένας άντρας είχε δύο κανάτες μέσα στις οποίες φύλαγε νερό. Και άρχισε να παρατηρεί ότι στη μια κανάτα το νερό παραμένει νόστιμο, δροσερό και φρέσκο για πολύ καιρό, και στην άλλη αρχίζει να φθείρεται γρήγορα και να αποκτά μια θολή όψη και μια δυσάρεστη μυρωδιά. "Τι? σκέφτηκε ο άντρας. - Υπάρχουν οι κανάτες στο ίδιο μέρος, οπότε δεν πρόκειται για αποθήκευση. Ο πηλός είναι από τά ίδια υλικά ο ίδιος κύριος έφτιαξε την κανάτα, που σημαίνει ότι δεν είναι στα χέρια και όχι στο υλικό. Αλλά μετά τί;
Ένας άντρας κοίταξε πιο προσεκτικά και είδε ότι η κανάτα, στην οποία το νερό χάλασε γρήγορα (εξωτερικά πολύ όμορφο, με διάφορες πήλινες διακοσμήσεις), ήταν βερνικωμένο από εξω και το νερό δεν εισέπνεε. Και η κανάτα, που ήταν πιο απλή, ήταν πορώδης, και επομένως το νερό σε αυτό παρέμενε δροσερό και φρέσκο για πολύ καιρό.
Τότε ο άντρας έχυσε το νερό από τήν όμορφη κανάτα και την έβαλε σε μια γωνία για να τη θαυμάσει. Και ήπιε λίγο νερό από μια πιο απλή κανάτα.
Έτσι είναι με
τους ανθρώπους. Συχνά θαυμάζουμε μόνο την ομορφιά και αντλούμε σοφία, καλοσύνη
και εγκαρδιότητα από έναν πιο ειλικρινή και απλό άνθρωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου