4 Δεκεμβρίου - Πριν από 132 χρόνια, η Αγία ανόητη του Θεού Πασά Μπίρσκαγια (Καζάντσεβα) /†04.12.1891/ πηγαίνει στον Κύριο!!!
Έβλεπε το μέλλον ως παρόν και μίλησε για το μακρινό μέλλον ως για το παρελθόν.
Η Πασάς φαινόταν τρομακτικός, ψηλός, το πρόσωπό της μαύρο από τη ζέστη και τον άνεμο, τα κομμένα μαλλιά της κολλημένα, το πουκάμισό της ήταν βρώμικο, φορούσε μόνο κουρέλια και τα γυμνά της πόδια ήταν βρώμικα. Όσα ρούχα κι αν της έδιναν, εκείνος έβρισκε πάντα τον εαυτό της ξεντυμένο και σύντομα κάπου χάριζε τα ρούχα.
Γεννήθηκε στην πόλη Μπιρσκ, η οποία εκείνη την εποχή ανήκε είτε στην Ούφα είτε στις επαρχίες του Όρενμπουργκ.
Μετά τον θάνατο της μητέρας της, η 20χρονη κοπέλα άρχισε να συμπεριφέρεται σαν ανόητη. Περπατούσε χειμώνα και καλοκαίρι με ένα πουκάμισο και ξυπόλητη, περνούσε τη νύχτα σε σωρούς κοπριάς και σε άδειες εκτάσεις έξω από την πόλη, τον χειμώνα έβρισκε συχνά καταλύματα κάπου σε σκουπίδια σανού ή στοίβες ψωμιού, και ο Κύριος την φύλαγε αλώβητη από το έντονο κρύο.
Πήγε συχνά στο μοναστήρι Birsky, αλλά δεν θεράπευσε για πολύ καιρό, αλλά πήγε στο κελί κάποιας αδελφής και είπε κάποια παραβολή, διαφορετικά θα τραγουδούσε ένα τραγούδι ή θα έκανε κάτι άλλο περίεργο και θα έφευγε από το μοναστήρι.
Αν κάποιος πέθαινε στο μοναστήρι, έτρεχε στην αυλή και ξάπλωσε μπροστά στο κελί, σαν πεθαμένη, μετά πηδούσε και έφυγε τρέχοντας.
Αν αμάρταινε κάποιος από το μοναστήρι, ερχόταν σε εκείνο το κελί, τραγουδούσε τραγούδια και χόρευε και μάλωνε την αδελφή με ακατάλληλα λόγια και έσερνε το κρεβάτι έξω από το κελί.
Μια μέρα έτρεξε στο μοναστήρι και φώναξε: «Έρχεται ο Κουζμά, έρχεται ο Κούζμα! Τόσα πρόβατα, τόσα πρόβατα, κουρεύτηκαν, κι η Αντσούτκα βρυχάται, αλίμονο, χα-χα-χα, οι άγγελοι, οι άγγελοι, πώς χαίρονται, πατέρες μου, τι χαρά!».
Οι αδερφές δεν καταλάβαιναν τίποτα από αυτό που έλεγε. Ξαφνικά, την επομένη, ο αρχιμανδρίτης έφτασε απροσδόκητα στις αδερφές, 5 άτομα στο μανδύα και 30 άτομα συνοδεία κανείς δεν τον περίμενε και δεν προετοιμάζονταν για υποδοχή.
Ένας άντρας μίλησε για μια τέτοια περίσταση. Το χειμώνα, σε μια σφοδρή χιονοθύελλα, πήγε σε μια θημωνιά για σανό, από μακριά είδε ότι κοντά στη θημωνιά είχε λιώσει, και κάποιος στεκόταν με σηκωμένα χέρια και προσευχόταν, σαν να στεκόταν μισό μέτρο από το έδαφος στο αέρας.
Ο άντρας φοβήθηκε, πήγε μέχρι τη θημωνιά και είδε τον Πασένκα ξυπόλητη και φορώντας μόνο ένα πουκάμισο. Μόλις τον είδε τράπηκε σε φυγή πολύ γρήγορα, με αποτέλεσμα ο άντρας να μην θυμάται καν πώς χάθηκε από τα μάτια του .
Ο άντρας δεν μπορούσε να συνέλθει από έκπληξη. Φορούσε ένα γούνινο παλτό, και είχε παγώσει μέχρι το κόκαλο από το άγριο κρύο, και εκείνη φορούσε μόνο ένα πουκάμισο και ήταν εντελώς ξυπόλητη και δεν κρύωνε. Νόμιζε ότι το είχε φανταστεί, αλλά το μέρος όπου προσευχόταν είχε λιώσει τελείως ολόγυρα και τα ίχνη των γυμνών ποδιών της έμειναν στο χιόνι.
Αρκετές τέτοιες περιπτώσεις διηγήθηκαν στην πόλη - και όλοι τη θεωρούσαν υπηρέτρια του Θεού, αλλά απέφυγε κάθε ανθρώπινη δόξα, ζούσε σαν πουλί του ουρανού, μην έχοντας πού να βάλει το κεφάλι της.
Πήγαινα συχνά στην Εκκλησία. Θα έρθει τρέχοντας και θα κάνει κάτι περίεργο . Ήταν σύγχρονη του Γέροντα Κοσμά Μπίρσκι, και μερικές φορές μιλούσε για τη διορατικότητά της ως εξής: «Γιατί να με ρωτάς; Τι ξέρω ξαπλωμένος στη σόμπα; Κοίτα, ρωτάς εκείνο το δασύτριχο κορίτσι Πάσκα, τα ξέρει όλα, εγώ δεν ξέρω τίποτα!» Και τον έλεγε Κούζκα ο ανόητος!
Λίγο πριν πεθάνει, ήρθε στο μοναστήρι, στο κελί μιας αδελφής και είπε: «Λοιπόν, ήρθα σε σένα για να πεθάνω, δεν θα σε αφήσω». Σύντομα η ευλογημένη αρρώστησε πολύ, ήταν άρρωστη για 3 μήνες και πέρασε όλη την ώρα στο κελί εκείνης της αδερφής. Κοινώνησε πάνω από μία φορά στα Ιερά Μυστήρια. Πέθανε ήσυχα, σαν να είχε κοιμηθεί, το πρωί, στην εορτή της Εισόδου της Υπεραγίας Θεοτόκου στον Ναό, στις 4 Δεκεμβρίου 1891.
Τάφηκε στο μοναστήρι πίσω από τον τάφο του Γέροντα Κοσμά και της Μητέρας Βαρβάρας. , την αγία του Μπιρσκ, και πάνω από τον τάφο της οι ζηλωτές κάτοικοι της πόλης του Μπιρσκ τοποθέτησαν μια πέτρα με την επιγραφή ότι εδώ είναι θαμμένος η αγία ανόητη του Θεού Πασά Καζάντσεβα.
Blessed_Pasha_Birskaya
Έβλεπε το μέλλον ως παρόν και μίλησε για το μακρινό μέλλον ως για το παρελθόν.
Η Πασάς φαινόταν τρομακτικός, ψηλός, το πρόσωπό της μαύρο από τη ζέστη και τον άνεμο, τα κομμένα μαλλιά της κολλημένα, το πουκάμισό της ήταν βρώμικο, φορούσε μόνο κουρέλια και τα γυμνά της πόδια ήταν βρώμικα. Όσα ρούχα κι αν της έδιναν, εκείνος έβρισκε πάντα τον εαυτό της ξεντυμένο και σύντομα κάπου χάριζε τα ρούχα.
Γεννήθηκε στην πόλη Μπιρσκ, η οποία εκείνη την εποχή ανήκε είτε στην Ούφα είτε στις επαρχίες του Όρενμπουργκ.
Μετά τον θάνατο της μητέρας της, η 20χρονη κοπέλα άρχισε να συμπεριφέρεται σαν ανόητη. Περπατούσε χειμώνα και καλοκαίρι με ένα πουκάμισο και ξυπόλητη, περνούσε τη νύχτα σε σωρούς κοπριάς και σε άδειες εκτάσεις έξω από την πόλη, τον χειμώνα έβρισκε συχνά καταλύματα κάπου σε σκουπίδια σανού ή στοίβες ψωμιού, και ο Κύριος την φύλαγε αλώβητη από το έντονο κρύο.
Πήγε συχνά στο μοναστήρι Birsky, αλλά δεν θεράπευσε για πολύ καιρό, αλλά πήγε στο κελί κάποιας αδελφής και είπε κάποια παραβολή, διαφορετικά θα τραγουδούσε ένα τραγούδι ή θα έκανε κάτι άλλο περίεργο και θα έφευγε από το μοναστήρι.
Αν κάποιος πέθαινε στο μοναστήρι, έτρεχε στην αυλή και ξάπλωσε μπροστά στο κελί, σαν πεθαμένη, μετά πηδούσε και έφυγε τρέχοντας.
Αν αμάρταινε κάποιος από το μοναστήρι, ερχόταν σε εκείνο το κελί, τραγουδούσε τραγούδια και χόρευε και μάλωνε την αδελφή με ακατάλληλα λόγια και έσερνε το κρεβάτι έξω από το κελί.
Μια μέρα έτρεξε στο μοναστήρι και φώναξε: «Έρχεται ο Κουζμά, έρχεται ο Κούζμα! Τόσα πρόβατα, τόσα πρόβατα, κουρεύτηκαν, κι η Αντσούτκα βρυχάται, αλίμονο, χα-χα-χα, οι άγγελοι, οι άγγελοι, πώς χαίρονται, πατέρες μου, τι χαρά!».
Οι αδερφές δεν καταλάβαιναν τίποτα από αυτό που έλεγε. Ξαφνικά, την επομένη, ο αρχιμανδρίτης έφτασε απροσδόκητα στις αδερφές, 5 άτομα στο μανδύα και 30 άτομα συνοδεία κανείς δεν τον περίμενε και δεν προετοιμάζονταν για υποδοχή.
Ένας άντρας μίλησε για μια τέτοια περίσταση. Το χειμώνα, σε μια σφοδρή χιονοθύελλα, πήγε σε μια θημωνιά για σανό, από μακριά είδε ότι κοντά στη θημωνιά είχε λιώσει, και κάποιος στεκόταν με σηκωμένα χέρια και προσευχόταν, σαν να στεκόταν μισό μέτρο από το έδαφος στο αέρας.
Ο άντρας φοβήθηκε, πήγε μέχρι τη θημωνιά και είδε τον Πασένκα ξυπόλητη και φορώντας μόνο ένα πουκάμισο. Μόλις τον είδε τράπηκε σε φυγή πολύ γρήγορα, με αποτέλεσμα ο άντρας να μην θυμάται καν πώς χάθηκε από τα μάτια του .
Ο άντρας δεν μπορούσε να συνέλθει από έκπληξη. Φορούσε ένα γούνινο παλτό, και είχε παγώσει μέχρι το κόκαλο από το άγριο κρύο, και εκείνη φορούσε μόνο ένα πουκάμισο και ήταν εντελώς ξυπόλητη και δεν κρύωνε. Νόμιζε ότι το είχε φανταστεί, αλλά το μέρος όπου προσευχόταν είχε λιώσει τελείως ολόγυρα και τα ίχνη των γυμνών ποδιών της έμειναν στο χιόνι.
Αρκετές τέτοιες περιπτώσεις διηγήθηκαν στην πόλη - και όλοι τη θεωρούσαν υπηρέτρια του Θεού, αλλά απέφυγε κάθε ανθρώπινη δόξα, ζούσε σαν πουλί του ουρανού, μην έχοντας πού να βάλει το κεφάλι της.
Πήγαινα συχνά στην Εκκλησία. Θα έρθει τρέχοντας και θα κάνει κάτι περίεργο . Ήταν σύγχρονη του Γέροντα Κοσμά Μπίρσκι, και μερικές φορές μιλούσε για τη διορατικότητά της ως εξής: «Γιατί να με ρωτάς; Τι ξέρω ξαπλωμένος στη σόμπα; Κοίτα, ρωτάς εκείνο το δασύτριχο κορίτσι Πάσκα, τα ξέρει όλα, εγώ δεν ξέρω τίποτα!» Και τον έλεγε Κούζκα ο ανόητος!
Λίγο πριν πεθάνει, ήρθε στο μοναστήρι, στο κελί μιας αδελφής και είπε: «Λοιπόν, ήρθα σε σένα για να πεθάνω, δεν θα σε αφήσω». Σύντομα η ευλογημένη αρρώστησε πολύ, ήταν άρρωστη για 3 μήνες και πέρασε όλη την ώρα στο κελί εκείνης της αδερφής. Κοινώνησε πάνω από μία φορά στα Ιερά Μυστήρια. Πέθανε ήσυχα, σαν να είχε κοιμηθεί, το πρωί, στην εορτή της Εισόδου της Υπεραγίας Θεοτόκου στον Ναό, στις 4 Δεκεμβρίου 1891.
Τάφηκε στο μοναστήρι πίσω από τον τάφο του Γέροντα Κοσμά και της Μητέρας Βαρβάρας. , την αγία του Μπιρσκ, και πάνω από τον τάφο της οι ζηλωτές κάτοικοι της πόλης του Μπιρσκ τοποθέτησαν μια πέτρα με την επιγραφή ότι εδώ είναι θαμμένος η αγία ανόητη του Θεού Πασά Καζάντσεβα.
Blessed_Pasha_Birskaya
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου