Πολύς υπήρξε ό κόσμος πού γονάτισε ευλαβικά κάτω από το πετραχήλι του Γέροντος Ιερωνύμου κατά τις επισκέψεις τους στο ευλογημένο νησί τού Αγίου Νεκταρίου, την Αίγινα. Κατά την διάρκεια τής αναμονής τους στην αυλή του απέριττου Ησυχαστηρίου τού Ευαγγελισμού τής Θεοτόκου πού ίδίαις χερσίν ανήγειρε ό Όσιος Γέρων, εδέχθησαν την φιλοξενία από τα αγιασμένα χέρια τής Γερόντισσας Εύπραξίας. Ήταν μία σύγχρονη «Άμμάς», μητέρα δηλαδή πνευματική και Γερόντισσα.
Μοναχή εκάρη στην Ιερά Μονή Παναγίας Θεοσκεπάστου τού Πόντου πού κτίστηκε από αυτοκράτορες τής δυναστείας των Κομνηνών στην Τραπεζούντα τού Πόντου.
Καταγόταν από τον Καύκασο τού Πόντου και είχε κατά σάρκα αδελφό της τον Γέροντα Αρσένιο, συνέκδημο και συνασκητή τού Γέροντος Ιωσήφ τού Σπηλαιώτου. Ανιψιός της εξάλλου ήταν και ό προηγούμενος τής Ιεράς Μονής Διονυσίου Αγίου Όρους, Γέρο - Χαράλαμπος Διονυσιάτης (+ 2001).
Τον 1927 έφτασε στην Αίγινα, πρόσφυγας από την Κωνσταντινούπολη. Ήταν και εκείνη ανταλλάξιμη και έπρεπε κανονικά να φύγει από την Πόλη τον 1922. Ή θεία όμως τού Γέροντα πού την προστάτευε την έκρυβε για 5 χρόνια στο σπίτι της. Πίστευε ότι κάποτε θα άλλαζε ή κατάσταση και θα 'κανε εκεί μοναστήρι. Επειδή όμως δεν ήρθε τον ποθούμενο, ξεκίνησε για την Ελλάδα με μόνη ελπίδα να συναντήσει τον Γέροντα.
Τον βρήκε στην Αίγινα και μαζί άρχισαν να ψάχνουν στην Θεσσαλονίκη για τούς δικούς της, άλλα μάταια. Καθ' όδόν προς Δράμα με την αίσθηση ότι εκεί θα τούς έβρισκε αρρώστησε και από την Αίγινα πια ό Γέροντας (πού είχε ήδη επιστρέψει) προσπαθούσε με πολλή προσευχή, χρήματα και επιστολές να την τονώνει εις την πίστη και την υπομονή.
Αφού βρήκε τους συγγενείς της στην Δράμα και ανέρρωσε κατέβηκε υπακούοντας στην Αίγινα και έγκατεστάθη στο μικρό Ησυχαστήριο πού ίδρυσε ό Γέροντας γι' αυτήν στα βορειοανατολικά τού νησιού και πλησίον τού Νοσοκομείου τού Αιγίνης όπου διέμενε τότε ό ίδιος.
Μπροστά όμως στις στερήσεις και την ταλαιπωρία της περιόδου εκείνης, ή Γερόντισσα άλλαξε γνώμη και ζήτησε να επιστρέψει στην Δράμα για να κάνη εκείνη δικό της μοναστήρι.
Καθώς όμως ταξίδευε με πλοίο από Πειραιά προς Θεσσαλονίκη οραματίστηκε την Παναγία την Γοργοεπήκοο ή οποία τής είπε: «Ουδείς άνθρωπος επί της γης με αγαπάει ως ό Πατήρ Ιερώνυμος». "Έτσι, μόλις έφτασε στην Θεσσαλονίκη άλλαξε απλώς πλοίο και βρέθηκε ξανά στην αγαπημένη της Αίγινα και τον πολυφίλητο Γέροντα της.
Έκθαμβη διηγείται ή Γερόντισσα ότι ό άγιος αυτός άνθρωπος διάβαζε τον κάθε λογισμό της, έλεγχε κάθε πράξη της έστω και κρυφή από αυτόν και πάμπολλες φορές προσπάθησε να την προειδοποίηση εκείνη των προτέρων για την ζημία πού θα πάθαινε αναμονής τυχόν και τον παρήκουε.
Ό Γέροντας με ιδιαίτερη στοργή και αγάπη την ανέλαβε εξάλλου ολοκλήρου υπακούοντας σε παράκλησιν του κατά σάρκα αδελφού της και προσωπικού του φίλου Γέροντος Αρσενίου.
Για σαράντα ολόκληρα χρόνια διακόνησε με αυταπάρνηση τον Γέροντα και αποθησαύρισε στην ψυχή της τις διδαχές και την ασκητική του παράδοσιν.
Με ευλάβεια ενθυμείτο και διέδιδε τις πατρικές του νουθεσίες καθώς και τα τελευταία του προς αυτήν λόγια:
«Καλογραία, ν' αγαπάς τον Θεόν!
Καλογραία, αγάπησε τον Θεόν!
Καλογραία, αγάπησε τον Θεόν!»
«Από τον κελλί σου να μήν φύγης. Ότι και να γίνη».
Έκοιμήθη εις ηλικία 100 ετών. Παρόλα τα βαθειά της γεράματα διατηρούσε την πνευματική της διαύγεια και δεν άφησε τον κομποσκοίνι από τα χέρια της ούτε για μία στιγμή, προσευχόμενη υπέρ παντός πιστού πού ζητούσε ευλαβικά την ταπεινή πνευματική της συνδρομή.
Ήταν άνθρωπος της αδιάλειπτου προσευχής, της εγκρατείας και της
νίψεως φέρουσα εις την διάνοια οποίου την συνανεστρέφετο εικόνα Καλογραιών και Ασκητριών της εποχής της ακμής του Μοναχισμού.
Τις πληροφορίες μας έδωσε ιό Ιερόν Κοινόβιον Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Οίνουσσών Χίου καθώς και ή εκλεκτή κυρία Σωτηρία Νούση, πνευματική θυγατέρα του Γέροντος Ιερωνύμου και πρώτη Βιογράφος αυτού. Και οι δύο πηγές μαρτυρούν για την απλοϊκότητα, την ανυπόκριτο αγάπη, την καλοσύνη, την αυταπάρνηση και την πλούσια φιλοξενία της εκλιπούσης.
ΒΙΒΛ. ΜΟΝΑΖΟΥΣΩΝ ΣΥΝΑΞΙΣ. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ.
ΘΑΥΜΑΣΤΟΝ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΝ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ .
ΑΘΗΝΑ 2005.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου