«Ασχολία μεγάλη έκτισται παντί ανθρώπω και ζυγός βαρύς επί υιούς Αδάμ αφ' ημέρας εξόδου εκ γαστρός μητρός αυτών έως ημέρας επιστροφής εις μητέρα πάντων... Από καθήμενου επί θρόνου εν δόξη και έως τεταπινωμένου εν γη και σποδώ, από φορούντος υάκινθον και στέφανον και έως περιβαλλόμενου ωμόλινον... Ολίγον, ως ουδέν εν ανάπαυσα, και απ' εκείνου εν ύπνοις ως εν ημέρα σκοπιάς τεθορυβημένος εν δράσει καρδίας αυτού, ως εκπεφευγώς από προσώπου πολέμου» (μ', 1,3,6).
Σ' όλους δηλαδή τους ανθρώπους, κατά παραχώρησιν Θεού, επεβλήθησαν πολυάριθμες στενοχώριες και μέριμνες. Και πάνω σ' όλους τους απογόνους του Αδάμ επιβάλλεται βαρύ φορτίο θλίψεων, από την ημέραν που θα γεννηθούν μέχρι και την ημέραν που θα αποθάνουν και θα επιστρέψουν στην κοινήν μητέρα όλων μας γήν. Συμβαίνει δε αυτό σ' όλους γενικά τους ανθρώπους, από τους πιο τρανούς, που κάθονται πάνω σε ένδοξον θρόνον, μέχρι και τους πιο άσημους, που κάθονται πάνω σε χώμα και στάκτην. Από τους άρχοντες που φορούν πολύτιμο και κόκκινο ένδυμα και φέρουν στεφάνι στην κεφαλήν τους, μέχρι και τους πιο πτωχούς, που περιβάλλονται με χονδροκαμωμένα λινά υφάσματα. Είναι δε τόσες οι σκοτούρες κάθε άνθρωπου, ώστε να είναι αναπαυμένος ολίγον, μάλλον δε να μή αναπαύεται καθόλου. Ακόμη και κατά τον ύπνον του ο άνθρωπος πολιορκείται από μέριμνες και μοιάζει με τον φρουρόν, που στέκεται πάνω σε φυλάκιο και περιστοιχίζεται από εχθρούς. Αναστατώνεται δε τόσον από τις φαντασιώσεις της διανοίας του, ώστε να αισθάνεται σαν εκείνον, που έχει διασωθή από τον πόλεμον.
Διδάγματα Σοφίας Σειράχ Χωρεπισκόπου Σαλαμίνας Βάρνάβας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου