 | Είχε πει στον στενό του συνεργάτη π. Θωμά Συνοδινό, όταν τη Μεγάλη Πέμπτη του 2002 προσπάθησε να τον εμποδίσει να πάει στην Ακολουθία, γιατί οι γιατροί τού είχαν συστήσει ανάπαυση
| Κάποια συγκινητικά και βαθιά ανθρώπινα περιστατικά από τη ζωή του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου θυμήθηκε ο στενός του συνεργάτης, πρωτοπρεσβύτερος Θωμάς Συνοδινός, σε εκδήλωση που έγινε την περασμένη εβδομάδα στη «Στοά του βιβλίου» με την ευκαιρία της παρουσίασης του β΄ τόμου των λειτουργικών εγκυκλίων του αλησμόνητου ποιμενάρχη. |
Τα περιστατικά αυτά δείχνουν τη βαθύτατη θρησκευτικότητα του Χριστόδουλου, τη λατρεία του για την Εκκλησία, αλλά και τη δύναμη που του έδινε η πίστη του στον Θεό.
Ο π. Θωμάς Συνοδινός διηγήθηκε τις τελευταίες στιγμές του Χριστόδουλου, που δείχνουν την αγωνία αλλά και το μεγαλείο ενός πραγματικά μεγάλου ανθρώπου που γνωρίζει ότι έρχεται το τέλος.
Πολλοί από τους παρισταμένους δάκρυσαν, ράγισαν καρδιές και η ατμόσφαιρα δεν παρέπεμπε σε παρουσίαση βιβλίου, αλλά σε… λειτουργία!
Είπε με τρεμάμενη φωνή ο π. Θωμάς:
«Τη Μεγάλη Εβδομάδα του έτους 2002, αν θυμάμαι καλά, εξαιτίας των πολλών επισκέψεων σε ιδρύματα, νοσοκομεία, φυλακές κ.λπ., ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος κατέρρευσε και λιποθύμησε κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στο Ασκληπιείο Βούλας. Μετά από εξετάσεις διαγνώστηκε υπογλυκαιμικό σοκ. Έμεινε το βράδυ εκείνο στο νοσοκομείο αλλά ήταν ανήσυχος, ήθελε να φύγει. Εμείς επιμέναμε ότι έπρεπε να παραμείνει στο νοσοκομείο. Τελικά τα κατάφερε. Την άλλη μέρα νωρίς το πρωί βγήκε και πήγαμε στην Αρχιεπισκοπή. Οι γιατροί τού συνέστησαν όλη την εβδομάδα να μην ιερουργήσει αλλά να παραμείνει, αν όχι κλινήρης, τουλάχιστον εφησυχάζων εκείνες τις ημέρες. Ήταν ανήσυχος και πάλι όλη την ημέρα και ενώ ετοιμαζόμουν κάτω στο γραφείο μου στην Πρωτοσυγκελλία να πάω στη Μητρόπολη για την ακολουθία της Μ. Πέμπτης (και μάλιστα είχαμε ειδοποιήσει δύο βοηθούς επισκόπους για να τον αναπληρώσουν), χτυπάει η πόρτα και τον βλέπω με το μπαστούνι και το επανωκαλύμμαυχο.
Του λέω, πού πάτε;
– Δεν θα πάμε στην Ακολουθία; μου είπε.
– Ποια Ακολουθία Μακαριώτατε, τι μας είπαν οι γιατροί; απαντώ.
– Άσε τους γιατρούς, παιδάκι μου. Ο μεγάλος γιατρός τα κανονίζει αυτά…
Έτσι πήγαμε στον Ναό, διάβασε το πρώτο Ευαγγέλιο ο Αρχιεπίσκοπος, κάθισε κανονικά στον θρόνο, έψαλε και χοροστάτησε μέχρι το τέλος της Ακολουθίας. Το ίδιο έπραξε και στις υπόλοιπες ακολουθίες μέχρι την Κυριακή του Πάσχα.
Αλλά τα πιο δηλωτικά είναι εκείνα που συνέβησαν κατά την περίοδο της ασθενείας του. Στο μικρό Παρεκκλήσιο του Ψυχικού, που είχαμε δημιουργήσει μέσα στο σπίτι, ετελείτο κάθε Κυριακή η θεία λειτουργία. Συνήθως την τελούσε ο π. Επιφάνιος ο οποίος δεν είχε εφημεριακά καθήκοντα. Κατέβαινε ο Αρχιεπίσκοπος, κοινωνούσε, έψαλλε αν μπορούσε, οι διάκονοί του τον βοηθούσαν. Αυτό μέχρι λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, που πλέον τα αδύναμα πόδια του… δεν τον κρατούσαν να κατέβει.
Και αυτό συνέβαινε και στο Μαϊάμι τους δυο μήνες που ήμασταν εκεί. Εκτός από τις ημέρες που ήμασταν στο νοσοκομείο, δεν άφησε καμία λειτουργία εκεί, στον Ναό της Αγίας Σοφίας, που να μη συμμετάσχει από το Ιερό Βήμα συμπροσευχόμενος. Ακόμα και την ημέρα της εορτής του, που είχε γίνει η εγχείρηση, που ήξερε πλέον ότι δεν είχε ελπίδα, κατά άνθρωπον, θεραπείας, πήγαμε και λειτουργήθηκε εκεί. Την ώρα του Κοινωνικού μού λέει, ''ο κόσμος είναι έξω και περιμένει, να μην τους πω δυο λόγια;''. Και έκανε ένα από τα ωραιότερα κηρύγματά του, ήταν το τελευταίο του κήρυγμα, το κύκνειο άσμα του. Ευτυχώς καταγράφηκε με μια μικρή κάμερα και το διασώσαμε.
Την ημέρα που επρόκειτο να χειρουργηθεί, είχε ανησυχία από το πρωί, δεν ήξερε ότι είχε βρεθεί το μόσχευμα. Εμάς μας είχαν ενημερώσει οι γιατροί. Μας είπε ότι ήθελε να κάνουμε το Ευχέλαιο, χωρίς να ξέρει ότι εκείνη την ημέρα θα χειρουργηθεί. Εγώ ήμουν αυτός που έκανα το Ευχέλαιο. Στο τέλος έσκυψε, έτσι αδύναμος και κουρασμένος όπως ήταν, ταπεινά, και ο Σεβασμιώτατος Σερρών, που ήταν παρών, του διάβασε την τελευταία συγχωρητική ευχή του Ευχελαίου.
Αλλά και την τελευταία ημέρα της ζωής του, το απόγευμα και λίγες ώρες πριν κλείσει τα μάτια του, εζήτησε να κάνουμε το ιερό Ευχέλαιο. Και ήταν ευδιάθετος, είχε ανοίξει τα μάτια του, μας ευλόγησε όλους, τελειώσαμε το Ευχέλαιο και εκείνη τη στιγμή που τελειώναμε την τελευταία ευχή, ήρθε ο Σεβασμιώτατος πρώην Πειραιώς και τον έχρισε. Ήταν πολύ ευδιάθετος μετά το μυστήριο και συνομίλησε με τους συνεργάτες του. Αργότερα όμως έκλεισε τα μάτια του για να τα ανοίξει στην αιωνιότητα».
Το βιβλίο
Το βιβλίο με τα έργα του μακαριστού Αρχιεπισκόπου εξέδωσε η Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος και ο εκδοτικός οίκος Κυριακίδη, ενώ όλοι οι ομιλητές τόνισαν ότι οι παρακαταθήκες του Χριστόδουλου θα συμβάλουν στη μελέτη και τη σπουδή της σύγχρονης εκκλησιαστικής ιστορίας, αλλά και της θρησκευτικής λατρείας.
Την εκδήλωση χαιρέτισε ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, ο οποίος επεσήμανε ότι «το έργο που παρουσιάζεται επισήμως σήμερα, φρονούμε ότι, ως σύγχρονος ποιμαντικός προβληματισμός, αποτελεί μια σημαντική προσφορά στην Εκκλησία. Και τούτο, διότι τα κείμενα του ακαταπόνητου και χαρισματικού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου μπορούν καταλυτικά να συμβάλουν στην επίλυση ποιμαντικών και λειτουργικών ζητημάτων που απασχολούν την εκκλησιαστική μας ζωή».
Πρώτος ομιλητής ήταν ο Σεβ. Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγος, κορυφαίο πνευματικό τέκνο του αοιδίμου Πρωθιεράρχου, που παρουσίασε τον 1ο τόμο της Τριλογίας με τίτλο «Ποιμαντορικαί Εγκύκλιοι προς την Εκκλησία της Δημητριάδος 1974 - 1998».
Καταληκτήρια προσλαλιά έκανε ο Αρχιεπίσκοπος |
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου