02 .εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον καὶ μὴ ἐπιλανθάνου πάσας τὰς ἀνταποδόσεις αὐτοῦ·
Ὁ ποιητὴς καλεῖ τὸν ἑαυτό του νὰ εὐλογεῖ τὸν Θεὸ γιατὶ ἔχει μνήμη, γιατὶ θυμᾶται ὅλες τὶς ἀνταποδόσεις του. Ἐπιλανθάνομαι σημαίνει ξεχνάω· μὴν ξεχνᾶς τὶς ἀνταποδόσεις του, τί σοῦ ἔκανε. Μὴ ξεχνᾶς ποτὲ τὶς εὐεργεσίες.
Τὴν Μεγάλη Πέμπτη τὸ βράδυ, στὴν ἀκολουθία τῶν Παθῶν, ἀκοῦμε τὸ δραματικὸ ιβ' ἀντίφωνο: Λαός μου, τί ἐποίησά σοι ἢ τί σοι παρηνώχλησα; τοὺς τυφλούς σου ἐφώτισα, τοὺς λεπρούς σου έκαθάρισα, ἄνδρα ὄντα ἐπὶ κλίνης ἠνωρθωσάμην. Λαός μου, τί ἐποίησά σοι,
καὶ τί μοι ἀνταπέδωκας; ἀντὶ τοῦ μάννα χολήν· ἀντὶ τοῦ ὕδατος ὄξος ἀντὶ τοῦ ἀγαπᾶν με σταυρῷ με προσηλώσατε... Σημεῖον τῆς θεογνωσίας εἶναι ἡ λειτουργία τῆς μνήμης. Διὰ τῆς μνήμης τῶν εὐεργεσιῶν ψηλαφῶ τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ.
Λοιπόν, ἡ ψυχή μου νὰ εὐλογεῖ τὸν Κύριο
καὶ ἡ ψυχή μου νὰ μὴν ξεχνάει τὶς εὐεργεσίες τοῦ Κυρίου. Ἡ εὐχαριστία φτάνει στὸν Κύριο ἐπειδὴ ψηλαφῶ τὴν παρουσία του ἀπὸ τὶς εὐεργεσίες
του. Είναι ψηλαφητὴ αὐτὴ ἡ παρουσία του μέσῳ τῶν δωρεῶν του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου