5 Ὁ θεμελιῶν τὴν γῆν ἐπὶ τὴν ἀσφάλειαν αὐτῆς, οὐ κλιθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος.
Ἐσὺ εἶσαι ποὺ θεμελίωσες τὴ γῆ μὲ ἕναν ἀσφαλὴ τρόπο καὶ δὲν πρόκειται νὰ κλυδωνιστεῖ ποτὲ αὐτὴ ἡ γῆ, ποτέ. Αὐτὴ εἶναι μία ἀντίληψη ἡ
ὁποία θὰ μποροῦσε νὰ προσεγγιστεῖ μετὰ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ σαφέστερα. Μέχρι νὰ ἐνανθρωπήσει ὁ Υἱὸς ἡ γῆ εἶναι μετέωρη καὶ στὸν
ἀφανισμό. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ Υἱὸς προσλαμβάνει τὴν κτίση καὶ τὴν κάνει σῶμα του, τὸ χῶμα αὐτῆς τῆς γῆς προσλαμβάνει ὁ Υἱὸς καὶ τὸ
κάνει σῶμα του, αὐτὸ τὸ σῶμα ἀγαπᾶται αἰωνίως ὑπὸ τοῦ Πατρός. Καὶ ἐπειδὴ ἀγαπᾶται αἰωνίως ὑπὸ τοῦ Πατρός, γιατὶ εἶναι σῶμα τοῦ Υἱοῦ
του, αὐτὸ λοιπὸν τὸ σῶμα ποτὲ δὲν θὰ καταστραφεῖ. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐσχατολογικὴ διάσταση τῆς θεολογίας τῶν Πατέρων. Ηδη ἀπὸ τὴν Καινὴ
Διαθήκη μιλᾶμε γιὰ μία καινούργια πόλη, ἕναν νέο κόσμο. Ὁ Ἠσαΐας
εἶναι συγκλονιστικὸς σ' αὐτὲς τὶς περιγραφὲς ποὺ βλέπει (στὴν Καινὴ Διαθήκη τὸ βλέπουμε πιο καθαρά), ὅπου μιλάει γιὰ μία καινούργια γῆ
καὶ ἕναν καινούργιο οὐρανό. Το καινούργιο δεν σημαίνει ὅτι μηδενίζεται
τὸ παλιό, δὲν ξαναδημιουργεῖται τὸ καινούργιο, ἀλλὰ τὸ παλιὸ γίνεται
καινούργιο κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ ἡ παλαιὰ «ἀνθρώπινη φύση» καινουργεῖται ὅταν προσλαμβάνεται ἀπὸ τὸν Υἱό. Τὸ ἰδοὺ καινὰ ποιῶ
πάντα τῆς Ἀποκαλύψεως ἔτσι πρέπει νὰ διαβαστεῖ. Τὰ κάνω καινούργια –καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔχει θεολογήσει πάνω σ' αὐτὸ τὸ θέμα τῆς
καινότητας ποὺ θὰ ἔρθει τὰ κάνω καινούργια ἐπειδὴ τὰ συνδέω μὲ τὸν
Υἱὸ καὶ παίρνουν ἐντελῶς ἄλλο περιεχόμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου