Σήμερα είναι το είδος της ημέρας που θέλεις απλώς να μείνεις σιωπηλός.
Κοιτάξτε μέσα σας. Αναρωτηθείτε: πού βρίσκομαι σε αυτή την ιστορία;
Ανάμεσα στους στρατιώτες που σταυρώνουν τον Χριστό και του μοιράζουν τα ρούχα;
Σε ένα πλήθος αδρανών θεατών;
Υποστηρίζω τη Μητέρα που θρηνεί για τα βάσανα του Γιου της;
Φυσικά σήμερα δεν σταυρώνουμε κανέναν στο σταυρό. Μα τα λόγια μας, οι σκέψεις μας, η αντιπάθειά μας... Δεν είναι αγκάθινο στεφάνι; Είναι έστω και ένα καρφί; Όχι δόρυ;...
Κάνε ησυχία
Προσεύχομαι
Νομίζω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου