Η τραγωδία κάθε ιερέα
Η τραγωδία κάθε ιερέα είναι όταν βαφτίζει ένα παιδί που δεν θα περάσει ποτέ το κατώφλι της Εκκλησίας!
Το παίρνετε στα χέρια σας, το βυθίζετε στο νερό στο όνομα της Αγίας Τριάδας και δεν θα το ξαναδείτε!
Μέσα σου πνίγεις τα δάκρυα: "Γιατί;"
Υπάρχουν γονείς που βαφτίζουν το παιδί τους μόνο σαν να του δίνουν όνομα. Δεν τους ενδιαφέρει η πνευματική ανάπτυξη και η σωτηρία.
Μουσική, χορός, ξένες γλώσσες - όλα αυτά χρειάζεται από την πρώιμη παιδική ηλικία, και ούτε λέξη για τη Βασιλεία των Ουρανών και για τη σωτηρία!
Γεννάμε και μεγαλώνουμε ένα παιδί ως αντικείμενο, δίνοντάς του ψωμί αντί για Ψωμί της Ζωής!
Μερικοί γονείς χάνουν τα μυαλά τους αν το παιδί τους σταματήσει να πηγαίνει στο μπάσκετ ή στα αγγλικά και αν σταματήσουν να μοιράζονται - δεν πειράζει!
Μπορεί ακόμη και να ακούσετε, "Μεγάλωσε, τι θα κάνει στην εκκλησία;" Και όταν συμβαίνει κάτι κακό: «Κύριε, ελέησον, τι είναι το παιδί μου;».
Οι περισσότεροι γονείς δεν θέλουν καν να ακούσουν για την εκκλησία:
1. "Τι θέλεις να κάνεις, ποπ;"
2. "Μα τι θέλεις πάντα στην εκκλησία;"
3. «Πατέρα, θα μας κάνεις καλόγερο το παιδί!».
Είναι ιδιαίτερα δύσκολο για τους μπαμπάδες. Τους φαίνεται ότι μόνο γυναίκες πρέπει να πηγαίνουν στην εκκλησία.
«Να η μάνα σου, να σου μιλήσει για νηστεία!
Με όλα αυτά διδάσκουν σταδιακά στο παιδί ότι η αμαρτία είναι κάτι «ψαγμένο»!
Τέτοιοι μπαμπάδες καθοδηγούν το παιδί με μαθηματική ακρίβεια προς την αποτυχία.
«Γίνε αληθινός άντρας, γνώρισε όσες περισσότερες γυναίκες μπορείς, όταν σου το πει ο μπαμπάς!»
Οι πονηροί άνθρωποι δεν δημιουργούνται από τη μια μέρα στην άλλη, σχηματίζονται με τα χρόνια!
Αν το θέλετε αυτό για το παιδί σας, απλά πείτε του ότι όλα γύρω του είναι πιο σημαντικά από τον Χριστό και να είστε σίγουροι ότι η πτώση του είναι εγγυημένη!
Ενορία Bijelo Polje, Μαυροβούνιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου