«Ο κακός με δέρνει!»
Κατανοώντας όλα όσα της είχαν συμβεί και της συνέβαιναν, η Klavdia Nikitichna γνώρισε ένα άλλο θαύμα: από άπιστη μετατράπηκε σε συνειδητή πιστή. Και ήταν πολύ δύσκολο. Στην αρχή, όταν η Klavdia Nikitichna μόλις είχε επιστρέψει σπίτι από το νοσοκομείο και πολλοί άνθρωποι άρχισαν να την επισκέπτονται για να την ρωτήσουν πώς ήταν όλα, εκείνη, γεμάτη εντυπώσεις από την πρόσφατα βιωμένη κατάσταση χάρης, είπε σε όλους: «Πείτε στους φίλους σας για όλα όσα ακούσατε. από εμένα.» συγγενείς, γράψτε στους φίλους σας! Αλλά πολύς κόσμος που ήταν απλά περίεργος ήρθε. Αυτοί οι άπιστοι είπαν: «Είχες ένα τέτοιο όνειρο!» Οι «πληροφοριογράφοι» ήρθαν επίσης να ελέγξουν τι έλεγε. Δεν άγγιξε τις αρχές στις ιστορίες της - δεν φαινόταν να υπάρχει τίποτα για να παραπονεθεί!
Και ο κόσμος ενδιαφέρθηκε μόνο για το τι της συνέβη - τι ήταν και τι έγινε η Claudia! Ή ήταν άπιστη, ή ξαφνικά άρχισε να μιλάει για τον Θεό... Πώς έγινε μια τέτοια επανάσταση; Γι' αυτό οι αρχές άρχισαν να ισχυρίζονται ότι ήταν ανώμαλη. Και σύντομα άρχισαν οι επιθέσεις του κακού - μέσω αγενών ανθρώπων. Οι γείτονές της που έμεναν δίπλα της, στο δεύτερο μισό του σπιτιού, έδειχναν να ασκούν μαγεία. Μόλις τους επισκέφτηκα, πείστηκα ότι θα μπορούσαν κάλλιστα να τους αποκαλούν «εργάτες της μαύρης μαγείας». Με χαιρέτησαν πολύ άσχημα: δεν ανταποκρίθηκαν στον χαιρετισμό μου, ο γέρος έγινε έξαλλος μαζί μου, κούνησε τα χέρια του και είπε την Κλαούντια κακή λέξη. Άρχισα να διαβάζω τον ψαλμό "Ζωντανός στη Βοήθεια του Υψίστου" - ένιωσαν άσχημα.
Η γριά άρχισε να τρέμει, έπεσε ακριβώς μπροστά στα μάτια μου - άρχισε να έχει κάτι σαν κρίση. Αυτό είναι κατανοητό: στον εχθρό δεν αρέσει να διαδίδεται η δόξα για τον Θεό. Και αυτοί οι άνθρωποι υπηρέτησαν τον εχθρό... Όταν ήρθα για πρώτη φορά στην Κλαβδιά Νικητίχνα, δεν ήθελε να με αφήσει για πολύ καιρό. Ίσως γιατί έβλεπε τόση δυσπιστία και κοροϊδία προς τον εαυτό της - και της ήταν πιο εύκολο γιατί πίστευα άνευ όρων. Και επιπλέον, προφανώς τη βοήθησε πολύ το ότι προσευχόμουν στο σπίτι της: υπήρχαν λιγότερες δαιμονικές επιθέσεις. Αλλά για πολύ καιρό βασανιζόταν από δαιμονικές επιθέσεις στο σπίτι. Μια μέρα ήρθα κοντά της, μπήκα στο σπίτι και φώναξε: «Γρήγορα!» Με δέρνει ο κακός! Σταύρωσε γρήγορα την πλάτη μου - με βασανίζουν τόσο πολύ! Η Κλόντια, σκυμμένη από τον πόνο, έγειρε στη σόμπα, μη μπορώντας να σταθεί, και άρχισα να διαβάζω το «Είθε ο Θεός να αναστηθεί» και να τη σταυρώνω. Ξαφνικά ένιωσα το χέρι μου τόσο βαρύ, σαν να σήκωνα ένα βάρος ή να ανακάτευα πηλό!
Νιώθω ότι το χέρι μου σκληραίνει. Αλλά δεν σταμάτησα να προσεύχομαι ένθερμα, και σύντομα νιώσαμε ανακούφιση και οι δύο. - Ω, δόξα τω Θεώ! - Η Claudia αναστέναξε και ίσιωσε... Ίσως λόγω των πράξεων των δαιμόνων που της επιτέθηκαν, η Claudia Nikitichna αρρώστησε κάποτε τόσο που δεν μπορούσε να περπατήσει. Οι αρθρώσεις της πονούσαν τόσο πολύ που δεν μπορούσε καν να στρίψει από την άλλη πλευρά - την γύρισε μια ηλικιωμένη γυναίκα που ονομαζόταν Christinya, η οποία τη φρόντιζε. Άναψε τη σόμπα, αλλά η Κλόντια δεν έφαγε τίποτα - έχασε την όρεξή της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου