Αφού
διέπραξε πολλά εγκλήματα στη ζωή του, ό Βάρβαρος αύτός, ήλθε κάποτε εις εαυτόν και
μετανόησε. Τότε καταδίκασε ό ίδιος τον εαυτό του, στην αρχή να ζει γιά τρία
χρόνια γονατιστός στα τέσσερα σαν σκυλί και να τρώει μαζί με τα σκυλιά. Κατόπιν
έζησε δώδεκα χρόνια στο δάσος χωρίς ρούχα, στέγη ή τροφή άλλη, εκτός από κάποια
χόρτα και φύλλα των δένδρων. Άγγελοι του αποκάλυψαν ότι οι αμαρτίες του είχαν συγχωρηθεί.
Κάποιοι
έμποροι πού ταξίδευαν και διέσχιζαν το δάσος, είδαν από μακριά τον Βάρβαρο και,
νομίζοντας ότι ήταν ζώο και όχι άνθρωπος, έστρεψαν τα βέλη τους και τον κατατρύπησαν.
Ένώ ψυχορραγούσε, τούς ικέτευσε να ειδοποιήσουν τον πλησιέστερο ιερέα. Ό ιερέας
πράγματι ήλθε και τον ενταφίασε
με τις δέουσες τιμές. Από την σορό των λειψάνων του άγιου μάρτυρος Βαρβάρου ανέβλυσε
ιαματικό μύρο, το όποιο θεράπευε ποικίλες νόσους και άλγη των ανθρώπων.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΜΗΝΑΣ ΜΑΙΟΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου