Όταν ήμουν μικρός σε ηλικία 14 χρόνων νόμιζα ότι είχα ανάγκη εκείνο το κουτί με τα στρατιωτάκια, έτσι λοιπόν αφού δεν έβρισκα λεφτά αποφάσισα να πουλήσω το βαπτιστικό Σταυρό μου που είχα από τη βιολογική μου μάνα από ενός χρόνου που με έδωσε για υιοθεσία.
Τα χρόνια πέρασαν βρήκα τους βιολογικούς μου γονείς και πριν τέσσερα χρόνια σκεφτόμουν την αμαρτία που έκανα πουλώντας το σταυρό μου.Σαν να ειχα ενα βάρος μέσα μου μονο με την σκεψη της πραξης μου.
Ένας από τους αγαπημένους μου Άγιους είναι ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης , κάνοντας λοιπόν κομποσκοίνι και λέγοντας την ευχή του Ιησού Χριστού , αποφασίζω να ζητήσω από τον Άγιο αλλάζοντας την ευχή και λέγοντας εσωτερικά,<< Αγιε μου Ιάκωβε βοήθησέ με να αποκτήσω ένα σταυρό>>, το είπα τρεις φορές εσωτερικά μέσα μου όπως λέμε την ευχή και την τρίτη φορά κοιτάω κάτω οπως περπατουσα ακριβως στο τελος της τριτης ευχης και βλέπω αυτό εδώ το σταυρουδάκι.
Πόσο τυχαίο μπορεί να είναι όταν ζητάς κάτι από το πιο μικρό έως το πιο μεγαλο ο Θεός να σου το δίνει και ακομα καλυτερο απο οτι περιμενες και εσύ να ανατριχιάζεις, να θες να κλάψεις από ένα παράξενο συναίσθημα , όχι λυπης μα ούτε και Χαράς κάτι ενδιάμεσο πολύ δυνατό ,η παρηγορια και η ελπιδα χωρις να εχεις τιποτα οτι εχεις τα παντα,να νιώθεις την παρουσία έστω και αν δεν βλέπεις λόγω της αδυναμιας σου, και αυτή η γεύση της παρηγοριάς που σου αφήνει η έλευση του Θεού στη ζωή σου ποσο πιο απλη σου κανει τη ζωη, δε νοιωθεις πια μονος !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου