Ο ιερέας είχε κληθεί
να κοινωνήσει μια γιαγιά κατάκοιτη
Το ραδιοφωνάκι έπαιζε
ύμνους εκκλησιαστικούς αρκετά δυνατά
(σαν να ήθελε κάποιος
να καλύψει ‘’άλλες ‘’ κραυγές….)
Το λιβάνι
είχε κάνει την ατμόσφαιρα αποπνικτική…..
Παρέπεμπε ή σε τεκέ ή σε ψητοπωλείο
(Θεέ μου συγχώρα με……)
Και μαζί με και με άλλες
κινήσεις…..φρενο-ε(υ)λάβειας…..
η κατάσταση εκεί φαινόταν τοξική…..
Το ‘’κερασάκι στην τούρτα’’
ήταν όταν στην κίνηση του ιερέα
να μεταλάβει την γιαγιά
εκείνη σήκωσε τα χέρια αμυνόμενη…..
Ποιος ξέρει η κακόμοιρη
τι είχε στο παρελθόν
κοινωνήσει το κορμί και η ψυχή της…..
‘’Μη φοβάσαι κυρά τάδε
ο Χριστός μας είναι…..
να σε Κοινωνήσω θέλω…..
να πάρεις δύναμη καλή μου…..’’
Στο άκουσμα αυτό
μια ανακούφιση φάνηκε στο βλέμμα της.....
Κοινώνησε και ένα μεγάλο χαμόγελο
σταμάτησε την πορεία των δακρύων
που έτρεχαν απ΄ τα βαθουλωτά τις ματάκια….
Ρούφηξε την πίκρα της
κείνο το χαμόγελο…..
η χαρά που έφερε στην ψυχούλα της
η επίσκεψη του γλυκύτατου Χριστού…..
Έκτοτε η παρουσία του ιερέα
ήταν επίτηδες πιο συχνή
σε εκείνο το σπιτικό
προκειμένου να βοηθήσει
όχι την γιαγιά
μα κυρίως την άλλη ψυχή
με τα συνεχόμενα
τα ‘’να ‘ ναι ευλογημένο’’
και τα ‘’δόξα τω Θεώ’’…..
Σε τούτο τον κόσμο
με τόσα κορμιά
που κολυμπάνε μέσα στον πόνο,
με τόσες τσακισμένες ψυχές
θέλει πολύ διάκριση
να μεταφέρει κανείς το μήνυμα ότι
το χέρι του Χριστού μας
δεν τσαλακώνει….. μην το φοβάσαι……
Για δες και εκείνο είναι λαβωμένο
απ΄ την κακία του κόσμου τούτου.....
Μα η Αγάπη Του ''δεν μασάει.....''
Εκείνες οι ψυχές που Τον εμπιστεύτηκαν
ποτέ δεν το μετάνιωσαν.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου