«Πάνω στο μεγάλο καμπαναριό μιᾶς
Γερμανικῆς πόλεως, ὑπάρχει χαραγμένο, κάτω ἀπό
τό ρολόι, ἕνα λατινικό γνωμικό, πού λέει γιά τίς ὧρες τῆς ζωῆς μας: “Ὅλες μᾶς πληγώνουν, ἡ τελευταία μᾶς σκοτώνει".
Σέ ἀντίθεσι μέ τό ἀπογοητευτικό αὐτό γνωμικό,
μιά κυρία, ἡ D' Espinay, ἔβαλε καί χάραξαν κάτω ἀπό
τό παλιό οικογενειακό ρολόι τοῦ σπιτιοῦ της, γιά τίς
ὧρες, τά λόγια αὐτά: “Ολες μᾶς συντροφεύουν, ἡ τελευταία μᾶς βάζει στόν οὐρανό".
Τί διαφορά ἀντιλήψεως, παρηγοριᾶς καί ἐλπίδος μεταξύ τῆς εὐσεβοῦς αὐτῆς χριστιανῆς καί τῶν
ἄλλων ἀπίστων, τῶν “χωρίς Θεό καί ἐλπίδα" ἀνθρώπων (Ἐφ 2, 12).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου