«Ένας ρουμανικός μύθος ἀναφέρει τά ἑξῆς
Σε κάποια συντροφιά σκουληκιῶν εἶχε φθάσει ἡ
φήμη, πώς τό ἀπόγευμα ἐκεῖνο δύο σώματα θά θά-
βονταν στον τόπο τους, τό ἕνα κάποιου βασιλιᾶ καὶ
τό ἄλλο ἑνός ζητιάνου.
Πραγματικά, τα σώματα θάφθηκαν καί τό συμπό-
σιο ἄρχισε. Ἐνῶ ὅμως ἔτρωγαν, ρωτοῦσαν μεταξύ
τους ποιό τάχα νά ἦταν τό σῶμα τοῦ βασιλιᾶ καὶ
ποιό τοῦ ζητιάνου. Μάταια όμως. Ἔτρωγαν ἀπό τό
ἕνα, δοκίμαζαν ἀπό τό ἄλλο, μά δέν κατόρθωναν να
τά προσδιορίσουν. Τότε, ἐπενέβη ένας γέρος σκώλη
κας κι εἶπε.
–Τί ἀνόητοι, ἀλήθεια, πού εἶναι οἱ ἄνθρωποι
ὥστε νά κάνουν διακρίσεις καί νά περιφρονῆ ὁ πλού-
σιος τό φτωχό, ὅταν ἀφοῦ πεθάνουν, οὔτε καί τά
σκουλήκια δέν μποροῦν νά τούς ξεχωρίσουν;!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου