Ο Ευσεβής Γεροντιος ο δια Χριστόν Σαλός με βοήθησε νά απαλλαχθώ από το πάθος της πλοήγησης στο Διαδίκτυο!!!

 

Ο Ευσεβής Γεροντιος ο δια Χριστόν Σαλός με βοήθησε νά απαλλαχθώ από το πάθος της πλοήγησης στο Διαδίκτυο!!!

5 Φεβρουαρίου 2024

Ο Θεός είναι υπέροχος στους αγίους Του! Είμαι ένας αμαρτωλός άνθρωπος και δεν ξέρω πότε θα γίνω καλύτερα, αλλά είμαι υποχρεωμένος να τηρήσω την υπόσχεση που δόθηκε στον σεβάσμιο Gherontie.

Η πρώτη φορά που άκουσα για τον Σεβασμιώτατο ήταν μόνο όταν έφυγε για την αιωνιότητα αν και είμαι αρκετά χρόνια στο μοναστήρι και δεν θυμάμαι καν να τον έχω γνωρίσει ή να τον έχω δει ποτέ στον τόπο μας. Όταν πήγε να είναι με τον Κύριο, ξέρω ότι όλοι μιλούσαν για αυτόν και έτσι γνώρισα κάποιες πτυχές της ζωής του και κυρίως το υπέροχο τέλος του.

Για την κηδεία του και τα θαύματα που έκανε, κάτι θα μάθαινα αργότερα. Τον χειμώνα του 2020, πιο συγκεκριμένα τους μήνες Ιανουάριο-Φεβρουάριο, αν θυμάμαι καλά, διάβασα τους δύο πρώτους εκδοθέντες τόμους με μαρτυρίες από τη ζωή του. Ήταν μεγάλη χαρά για μένα που τον γνώρισα. Ξέρω ότι γέλασα πολύ με τα πολύ ιδιαίτερα πράγματα που έκανε για να βοηθήσει τους ανθρώπους, και με αυτό εννοώ τον τρόπο με τον οποίο θα έπιανε τους ανθρώπους απροετοίμαστους, και με τα λόγια του, "Joai, αγαπητέ, ας συνεχίσουμε με το κεφάλι! " και με την προσφερόμενη θεραπεία τους θεράπευσε από τις αναπηρίες τους.

Ήταν μεγάλη μου χαρά να μάθω τόσα πολλά πράγματα από τα βιβλία που εκδόθηκαν, σε τέσσερις τόμους, την εποχή που γράφω, και να χρησιμοποιήσω τις διδασκαλίες του, ειδικά που είναι και αυτός από τη «ράτσα» των μοναχών μας και μας δίδαξε έδωσε μέσα από τη ζωή του τόσους τρόπους και λύσεις για να ξεφύγει από τους πειρασμούς των πονηρών.

Ακόμα ρωτώντας γύρω και άλλους ανθρώπους, θα μάθαινα όλο και περισσότερα έργα από τη ζωή του, αλλά και για τη γρήγορη βοήθεια που προσφέρει σε όσους ζητούν τη μεσολάβησή του, ακόμα κι αν δεν είναι πια σωματικά ανάμεσά μας, τους γήινους.

Η προσωπική μου ζωή στο μοναστήρι ήταν, μπορώ να πω, με το έλεος του Θεού, με σκαμπανεβάσματα, για τα οποία δεν είμαι καθόλου περήφανος. Από μικρός πάλευα και τελικά έπεσα στο πάθος του Διαδικτύου, αλλά και των παιχνιδιών στον υπολογιστή, όπου περνούσα ώρες παρακολουθώντας ή παίζοντας. Ώρες και μέρες που ξοδεύτηκαν χωρίς αποτέλεσμα και πολλά χρήματα χάθηκαν. Αν και δεν ήμασταν από πλούσια οικογένεια, ξόδεψα όλα τα φλουριά που έπαιρνα από τους γονείς μου για το πάθος μου. Θέλω όμως να αναφέρω ένα πράγμα, το ότι τα παιχνίδια που παίζαμε δεν ήταν τα τυχερά παιχνίδια ή οι «απατεώνες» που λέει ο λαός. Δεν με τράβηξαν ποτέ αυτά. Αυτά που μου άρεσαν ήταν απλά παιχνίδια, παιδικά θα έλεγα, αλλά παρόλα αυτά παιχνίδια που με καθήλωσαν και με τράβηξαν σαν μαγνήτης.

Δεν ξέρω τελικά πώς κατέληξα μαζί τους. Μάλλον δεν είχα πια χρόνο, γιατί μετά το σχολείο ξεκίνησα τη δουλειά μου και δεν είχα ούτε διάθεση ούτε χρόνο για χάσιμο, αλλά δεν είχα και την τεχνολογία στο σπίτι. Τότε δεν είχαμε ούτε σταθερό στο σπίτι μας.

Λίγο καιρό μετά μπήκα στο μοναστήρι, όπου πέρασα πολλά χρόνια χωρίς να έρθω σε επαφή με το Διαδίκτυο. Αλλά τα πράγματα θα έπαιρναν μια στροφή εντελώς εναντίον μου, τουλάχιστον, αφού η ψηφιοποίηση έχει πάρει μεγάλη κλίμακα τα τελευταία χρόνια και έφτασε φυσικά και στο μοναστήρι μας.

Ήμουν σε μια δύσκολη περίοδο για μένα, καθώς πλησίαζα στο τέλος των θεολογικών μου σπουδών, όταν έπρεπε να γράψω τη διατριβή μου, η οποία απαιτούσε πολύ χρόνο για να ολοκληρωθεί. Δυστυχώς, σιγά σιγά, τα τελευταία χρόνια, αλλά κυρίως τον τελευταίο χρόνο σπουδών, μου επέστρεψε το παιδικό μου πάθος που κάπως το είχα ξεχάσει, αλλά με πολύ μεγαλύτερη ένταση, η περιήγηση στο Διαδίκτυο!

Είχα καταφέρει να περάσω ώρες ασταμάτητα αυτή τη φορά, μέρα με τη μέρα, με ή χωρίς όφελος, στο διαδικτυακό περιβάλλον. Πιο άχρηστο θα έλεγα. Αυτό συνέβη και λόγω του γεγονότος ότι είχα φορητό υπολογιστή στο κελί μου για το σχολείο, αφού κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ως γνωστόν, η σχολή μπήκε στο διαδίκτυο.

Και έτσι, η πνευματική μου οπισθοδρόμηση συνέχισε να εντείνεται. Με όλη μου τη θέληση και τον αγώνα μου, ακόμα δεν μπορούσα να απαλλαγώ από αυτό το πάθος και τους διαβόλους που με ώθησαν να πέσω μέσα του. Κάθε μέρα ή, καλύτερα, κάθε απόγευμα, αποφάσιζα ότι, από την επόμενη μέρα, θα έκανα μια καλή αρχή, κι όμως την επόμενη μέρα, τις περισσότερες φορές, ξεκινούσα από την αρχή, πάλι στη λάσπη. Οι μέρες περνούσαν και δεν συνήλθα καθόλου.

Λοιπόν, εκείνες τις μέρες του πνευματικού σκότους, αποφάσισα να ζητήσω τη βοήθεια του σεβαστού Γεροντίου, αλλά και άλλων αγίων, και η απάντηση δεν άργησε να έρθει. Του είπα έτσι: «Αγαπητέ Gherontie, αν με βοηθήσεις να απαλλαγώ από αυτό το πάθος και μπορέσω να τελειώσω με επιτυχία το τελευταίο έτος των σπουδών μου και τη διατριβή μου, θα γράψω και μια μαρτυρία για τη βοήθεια που δόθηκε!».

Και κοίτα, σαν από θαύμα, είχα μεγάλη γαλήνη από τον πειρασμό και μπόρεσα να ολοκληρώσω με επιτυχία το σχολείο, προς χαρά μου πρώτα απ' όλα. Δεν έχω αρκετά λόγια για να ευχαριστήσω τον Σεβασμιώτατο Gherontie!

Ο Θεός μου έδωσε να τον γνωρίσω σε μια κρίσιμη στιγμή για μένα. Αυτός, όπως όλες οι χαρές του Θεού, έρχεται σε βοήθεια όσων τον ζητούν! Η ζωή του ήταν μια συνεχής μαρτυρική ζωή. Με το πρόσχημα της τρέλας για τον Χριστό, χλεύασε τον διάβολο και αγίασε τη ζωή του. Το μόνο που μου μένει είναι να τον ευχαριστήσω με ευλάβεια από τον ουρανό μέχρι τη γη και να του ζητήσω να μεσολαβήσει στο μέλλον, ειδικά όταν φύγω από αυτή τη ζωή.

Σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου, ευσεβέ και άγιε πάτερ!

ο γονιος