«Έμεινα εντελώς άναυδος, γιατί δεν είχα δει ποτέ τη Μητέρα του Θεού τόσο κοντά, με κοίταξε για πολλή ώρα και είπε:
«Σε έφερα εδώ με μια αποστολή... Θυμήσου!
Πώς να το εκπληρώσω, μάνα, αυτή τη στιγμή, όταν είμαι παράλυτος;, απάντησα.
«Ξύπνα, δεν είσαι άρρωστος», άκουσα την απαλή φωνή του Παναγίας. Μου επανέλαβε αυτά τα λόγια τρεις φορές. Μετά μίλησε πιο δυνατά, σαν να έπρεπε να μου θυμίσει με όλη του τη δύναμη αυτές τις τελευταίες λέξεις:
"Θα βρεις ένα έλατο με έξι κλαδιά, κοντά σε ένα τρεχούμενο νερό, σε μια πεδιάδα όπου μπορείς να δεις τον μεγάλο σταυρό που ορκίστηκες. Κτίσε το μοναστήρι εκεί!"
Ξαφνικά σηκώθηκα από το κρεβάτι, ξεχνώντας την ασθένεια, αλλά όταν έβαλα τα πόδια μου στο πάτωμα, το υπέροχο όραμα ξαφνικά εξαφανίστηκε. Οι δύο συγκάτοικοι, που ήξεραν ότι ήμουν παράλυτος, με κοίταξαν παγωμένοι, μη μπορώντας να πιστέψουν στα μάτια τους ότι μπορούσα να περπατήσω. Απλώς δεν μου είχε μείνει τίποτα... Είχε γίνει ένα θαύμα! Όταν πήγα στο ιατρείο του νευρολόγου, την επόμενη μέρα, ο γιατρός Ντίνου με κοίταξε έκπληκτος, πώς περπατάω στα πόδια μου. Μου είπε: "Πάτερ, συγχώρεσέ με! Μην πλησιάζεις έναν αμαρτωλό σαν εμένα. Μάτα είσαι άγιος. Πήγαινε να βρεις το μοναστήρι σου!"
Ο άξιος της μνήμης π. Αρχιμανδρίτης Gherontie Puiu
ΜΟΝΗ ΚΑΡΑΪΜΑΝ, Μπουστένι
Πηγή
Locatelli Monica
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου