Βλαντιμίρ Μιχαήλοβιτς Ζόμπερν . ΦΩΤΕΙΝΟΙ ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ. Ιστορίες ιερέων. Η ιστορία του περιπλανώμενου

Βλαντιμίρ Μιχαήλοβιτς Ζόμπερν

ΦΩΤΕΙΝΟΙ ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ

Ιστορίες ιερέων

Η ιστορία του περιπλανώμενου

Μια μέρα ένας γέρος περιπλανώμενος ζήτησε να μείνει μαζί μου για τη νύχτα:

- Πατέρα, πήγα στο Κίεβο για να προσευχηθω στους Αγίους του Θεού. Δέξου με για μια νύχτα, για όνομα του Χριστού!

Δεν μπορούσα να τον αρνηθώ και τον κάλεσα στο σπίτι. Ο περιπλανώμενος τον ευχαρίστησε, έβγαλε το σακίδιο του και κάθισε κουρασμένος κοντά στη σόμπα. Μετά από ζεστό τσάι έγινε πιο χαρούμενος και αρχίσαμε να μιλάμε.

«Πέρασαν δέκα χρόνια από τότε που έθαψα τη γυναίκα μου», είπε, «δεν έχω παιδία και όλα αυτά τα χρόνια προσκυνούσα σε διάφορους ιερούς τόπους: ήμουν στσ Ιεροσόλυμα, στη Λαύρα Τριάδας-Σεργίου, στο Άγιο Όρος. , και τώρα επιστρέφω από το Κίεβο. Ναι, πάτερ, το μόνο που μου μένει να περπατήσω στα μοναστήρια. Δεν έχω συγγενείς, δεν μπορώ πλέον να εργαστώ.

«Μα φίλε μου», του είπε, «για να πας σε ιερά, χρειάζεσαι λεφτά, για να τραφείς στο δρόμο, πόσα άλλα έξοδα...

- Ο Θεός δεν είναι χωρίς έλεος, και ο κόσμος δεν είναι χωρίς καλούς ανθρώπους. Ο Κύριος πρόσταξε, και οι άνθρωποι μας δέχονται, ξένους. Δεν με απέρριψαμ εμενα τον  αμαρτωλό.

Η συζήτησή μας κράτησε πολύ μετά τα μεσάνυχτα. Το πρωί έκανα θεία λειτουργία και τον κάλεσα μαζί μου στην εκκλησία. Μετά τη λειτουργία, γευμάτισε μαζί μου και άρχισε να ετοιμάζεται για το ταξίδι. Τότε είδα τις πληγές του.

- Τι είναι; - Ρώτησα.

- Πατέρα, ήμουν άρρωστος για πολύ καιρό, δεν ήξερα πώς να συνέλθω, αλλά ο Κύριος με θεράπευσε μέσω των προσευχών των αγίων Του.

Αυτή η αρρώστια με ανάγκασε, τον αμαρτωλό, να πάω σε ιερούς τόπους, γιατί τους πειρασμούς μου.

Πριν από περίπου δέκα χρόνια πέθανε η γυναίκα μου. Την τεσσαρακοστή μέρα ετοιμάστηκα να θυμηθώ την νεκρό. Την προηγούμενη μέρα, πήγα στην αγορά ενός γειτονικού χωριού και αγόρασα ό,τι χρειαζόταν για την κηδεία. Την τεσσαρακοστή ημέρα ζήτησε από τον ιερέα να τελέσει λειτουργία .

Το πρωί, όσο κι αν προσπάθησα, δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι, δεν είχα δυνάμεις. Ο γιατρός με εξέτασε, αλλά η θεραπεία του δεν βοήθησε, έμεινα ακίνητος για μια εβδομάδα και μετά, τελικά, θυμήθηκα τον Κύριο! Ο ιερέας με  προσκάλεσε τέλεσε προσευχή στην Υπεραγία Θεοτόκο, Παράκληση μας και στον Άγιο Νικόλαο.

Μετά την προσευχή, ένας γέρος περιπλανώμενος ζήτησε να μείνει στο σπίτι μας για τη νύχτα. Όταν με είδε είπε:

- Προφανώς, ο Κύριος σε τιμώρησε για τις αμαρτίες σου. Αλλά είναι ελεήμων, προσευχήσου σε Αυτόν! Έχω λάδι από τα λείψανα των αγίων του Κιέβου, αλείψτε με αυτό τα πονεμένα σημεία.

Του ζήτησα να αλείψει τα πονεμένα μου σημεία με λάδι. Εκπλήρωσε το αίτημά μου και σύντομα με πήρε ο ύπνος. Το πρωί μου είπαν ότι ο περιπλανώμενος είχε φύγει πρόσφατα  από τα ιερά μέρη του Κιέβου. Ο γέροντας δεν συνεχίζει, αλλά είπε:

- Εάν ο Κύριος τον σηκώσει από το κρεβάτι, τότε αφήστε τον να πάει στο Κίεβο, εκεί θα λάβει πλήρη θεραπεία.

Την άλλη μέρα άλειψα πάλι τα πονεμένα σημεία με ευλογημένο λάδι και μπόρεσα να σηκωθώ και να περπατήσω λίγο, και τρεις μέρες αργότερα ήμουν απολύτως υγιής. «Δόξα σε Σένα, Κύριε», σκέφτηκα, «αύριο θα καλέσω έναν ιερέα, θα κάνει προσευχή και την άνοιξη, αν θέλει ο Θεός, θα πάω στο Κίεβο να προσευχηθω στους Αγίος».Όμως ο Κύριος τα κανόνισε όλα διαφορετικά. Το ίδιο βράδυ ένιωσα πάλι άσχημα. Συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να αναβάλω το προσκύνημα μέχρι την άνοιξη. Όχι, μόλις γίνω καλύτερα, θα φύγω αμέσως! Και ο φιλεύσπλαχνος Κύριος ευλόγησε την καρδιά μου.

Πέρασαν δύο μέρες και συνήλθα. Έχοντας συγκεντρώσει κάποια πράγματα για το ταξίδι από την οκογένειά μου, πήρα το ραβδί και πήγα με ελπίδα στον Κύριο Θεό. Στο δρόμο για το Κίεβο, σταμάτησε στο Voronezh και στο Zadonsk και τελικά έφτασε στο Κίεβο τον Νοέμβριο.

Ω, πατέρα, τι ωραία που είναι εκεί! Ω Θεέ μου! Η καρδιά χαίρεται, η ψυχή θέλει απλώς να πετάξει στον ουράνιο κόσμο. Έζησα εκεί για δύο εβδομάδες - και, δόξα τω Θεό, είχαν μείνει μόνο ίχνη της αρρώστιας μου.

Πριν από τρία χρόνια πέθανε ο ανιψιός μου. Πούλησα το σπίτι μου και τώρα ταξιδεύω σε ιερούς τόπους.