Βλαντιμίρ Μιχαήλοβιτς Ζόμπερν
ΦΩΤΕΙΝΟΙ ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ
Ιστορίες ιερέων
Κατεχόμενη δαιμονισμένη.
Η Βέρα, μια ενορίτης της εκκλησίας μας, μια μελαγχολική, γκρινιάρα γυναίκα, ούρλιαξε δυνατά στα παιδιά του γείτονά της. Δεν την ντρόπιασα μπροστά σε όλους και ανέβαλα τη συζήτηση για αύριο.
Το ίδιο βράδυ, ο άντρας της χτύπησε την πόρτα μου. Είπε ότι η γυναίκα του ένιωθε πολύ άσχημα και με κάλεσε κοντά της. Πήγα σ' αυτούς με ένα αγιασμό και έκλαψα. Ένα πλήθος κόσμου μαζεύτηκε εκεί, και μια δαιμονισμένη γυναίκα μόνο με ένα πουκάμισο, με ατημέλητα μαλλιά, κάθισε στη σόμπα, με κοίταξε βάναυσα και άρχισε να φτύνει, μετά έκλαψε πικρά λέγοντας:
“Καημένε μου γιατί ήρθες;”
Πήγα κοντά της. Με έβριζε. Παρόλα αυτά, τη σκέπασα με το πετραχήλι μου και άρχισα να διαβάζω προσευχές για την φυγή των κακών πνευμάτων και σε κάθε προσευχή ρωτούσα:
-Θα βγεις;
“Όχι, δεν θα βγω έξω”, ήταν η απάντηση, “Νιώθω καλά εδώ!”
- Φοβάστε τον Θεό, βγείτε έξω!
Όμως ο δαίμονας δεν άφησε τον πάσχοντα. Τελικά, έπρεπε να πάω στο ναό, και διέταξα να την μεταφέρουν στο ναό. Όταν ο κόσμος συγκεντρώθηκε, διαβάζω προσευχές και το Ευαγγέλιο. Τότε ο δαίμονας φώναξε δυνατά με τη φωνή της Βέρας:
- Ω, είμαι άρρωστος, είμαι άρρωστος!
Η Βέρα άρχισε να κλαίει λέγοντας:
- Φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι! Είμαι άρρωστος, είμαι άρρωστος, θα βγω, θα βγω, μην με βασανίζετε!
Όλο αυτό το διάστημα δεν σταμάτησα να διαβάζω. Τότε η Βέρα άρχισε να κλαίει και λιποθύμησε. Πέρασε έτσι ένα τέταρτο. Την ράντισα με αγιασμό, και συνήλθε, μετά της έδωσα να πιει νερό, και την σταύρωσα. Τώρα η Βέρα είναι υγιής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου