Τις μέρες του χειμώνα οι καρδούλες κείνων των γιαγιάδων που πάνε με τον παπά στην Εκκλησιά είναι σαν το τζάκι…..

Τις μέρες του χειμώνα

οι καρδούλες κείνων των γιαγιάδων

που πάνε με τον παπά στην Εκκλησιά

είναι σαν το τζάκι…..

Περνάς κοντά τους 

και αισθάνεσαι μια θαλπωρή…..

Πόσο θαυμάζω 

την πίστη, την αγάπη τους για τον Θεό…..

Δεν είναι ότι δεν έχουν τίποτα να κάνουν…..

Αυτές και στον ύπνο τους δουλεύουν…..

Και ξέρεις έχουν χίλιους λόγους 

να μείνουν στην ζεστασιά του σπιτιού τους

με πρώτον και κύριο 

το ασθενικό και ταλαίπωρο σαρκίο τους…..

Αλλά κι αυτό κουράστηκε 

να διαμαρτύρεται τόσα χρόνια…..

Πλέον ακολουθεί έστω κι από μακριά

την πορεία την ψυχής 

που σαν ερωτευμένο κοριτσόπουλο

τρέχει ξοπίσω απ’ τον Εκλεκτό της καρδιάς του……

Μέσα στο κρύο το τσουχτερό

θωρείς τέτοιες φιγούρες

κουκουλωμένες από πάνω μέχρι κάτω

να σέρνουν τα κουρασμένα ποδάρια τους

στην πόρτα της Εκκλησιάς…..

-‘’Βρε ευλογημένη κυρά Μαριγώ 

που πας μες τον χιονιά; Δεν κοιτάς πως κάνει ο καιρός;

Τίποτα δεν κουνιέται…ούτε μαμούνι….

Κι αύριο μέρα είναι….’’ 

της είπε ο Αποστόλης, ο γείτονας,

που άνοιξε για λίγο το παραθύρι….

-‘’Είναι μεγάλη μέρα σήμερα…..’’

του απάντησε δίχως να ανακόψει τον βηματισμό της….

-‘’Κάθε μέρα είναι γιορτή καλέ θειά’’ της είπε πάλι.

-‘’Ναι, μα σήμερα είναι το κάτι άλλο…..

είναι της Υπαπαντής,

άλλωστε τα παιδιά μου είναι στην δουλειά, 

τα εγγόνια στο σχολειό.....εεε….

να μη ανάψω ένα κεράκι για αυτά 

και τον κοσμάκη τον πονεμένο;’’

Τι καρδιά κουβαλούν αυτές οι γιαγιάδες;

Έχουν την ίδια λαχτάρα 

που’ χε ο Δίκαιος Συμεών

που όλη του η ζωή ήταν προσμονή μιας Συνάντησης….

Αυτή η λαχτάρα πυρπολεί τις καρδιές 

όλων εκείνων που αγωνίζονται μια ζωή 

για αυτή την συνάντηση με τον Νυμφίο της ψυχής τους….

Σε αυτή την καιόμενη καρδιά

δεν στέκεται ούτε νύστα(ούτε χουχούλιασμα), 

ούτε κούραση, ούτε βαριεστημάρα, 

ούτε ‘’έχω τα ψυχολογικά μου…δεν είμαι στις καλές μου’’….

Όλα τα καίει η καψούρα, η λαχτάρα για Εκείνον….

Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου