"Και την ποθεινήν πατρίδα παράσχου μοι".
Ιδού πώς το ζήτησε ο ίδιος πριν 30 χρόνια:
"...Θέλω τη στιγμή της τελευταίας μου πνοής να φεύγω με τη λαχτάρα του γυρισμού στην πατρίδα... Με το τρελό καρδιοχτύπι μιας ερωτικής προσμονής. Αυτό μόνο."
("Τα καθ' εαυτόν" εκδ. Ίκαρος)
Ο Χρήστος Γιανναράς πέθανε, μας λέει η Βασιλική Νευροκοπλή, στα αγαπημένα του Κύθηρα, βράδυ, μιλώντας με φίλους, έχοντας από ώρα στρέψει τη συζήτηση στον Δ. Κουτρουμπή (το Καταφύγιο Ιδεών που διάβασα το 1987 γεμάτο ένταση και συγκίνηση για τον «ερημίτη της Βουλιαγμένης») που σφράγισε ανεξίτηλα και τη δική του πνευματική διαδρομή.
Μιλούσε λοιπόν γι' αυτόν, όταν ξαφνικά σιώπησε, σήκωσε το χέρι του, έκανε το σταυρό του και έσβησε ανάμεσα στους φίλους.
Σοφία Ορφανίδου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου