Περί ιερέων με επιρροή!!!

Περί ιερέων με επιρροή

 Μιλούσα με έναν φίλο γονέα τις προάλλες.  Από τη μια λέξη στην άλλη φτάσαμε στο φαινόμενο των ιερέων με επιρροή.  Στο κύμα που η τεχνολογία πολλαπλασιάζει σχεδόν άπειρα, γύρω από παπάδες «με χάρη».

 Πρέπει να πούμε ότι όλοι οι ιερείς ΕΧΟΥΝ χάρη, και τα ιερά Μυστήρια που τελούνται από αυτούς λειτουργούν θαυμάσια στους ανθρώπους.  Η έκφραση αναφέρεται περισσότερο στα χαρίσματα, στη σοφία, στη δύναμη της πνευματικότητας, στις συμβουλές που λαμβάνουν οι πιστοί.  Και είναι πολύ θέμα πίστης.  Της πίστης του ιερέα και του πιστού.

 Η μαγική, αινιγματική, εσωτερική γοητεία ενός ιερέα δεν είναι επιθυμητή.  Ο ιερέας είναι άντρας.  Έχει αδυναμίες, πόνο, παρελθόν, περιττά ή πλην κιλά, ασθένειες, κούραση, ταλαιπωρία, ανία.  Το κεφάλι του πονάει, η πλάτη του μουδιάζει στην καρέκλα που ακουμπάει για να προσευχηθεί, ιδρώνει, τα νεύρα του τον καταστρέφουν.  Δεν είναι μηχανή ιερότητας. 

 Για κάποιους, μπορεί να μην δίνει τις καλύτερες απαντήσεις ή συμβουλές.  Μπορεί να είναι λαμπρό και ασήμαντο ταυτόχρονα.  Μπορεί να εκληφθεί ως περιττό, αμελές, αναίσθητο ή το αντίθετο.

 Στη συζήτησή μας αναδείξαμε και ιερείς σταρ.  Ο φίλος μου πίστευε ότι ένας πολύ περιζήτητος και γνωστός ιερέας αψηφούσε το Ευαγγέλιο.  Είπε: «το γεγονός ότι οι άνθρωποι μετά τη Θεία Λειτουργία στέκονται στην ουρά για έναν ιερέα είναι μια περιφρόνηση της Λειτουργίας, η οποία είναι η κορυφή της θεραπείας».

 Εδώ τόλμησα να του αντικρούσω.  Ο ιερέας βοηθά τους ανθρώπους, τους καθοδηγεί, δεν προσεύχεται για αυτούς, αλλά μαζί τους.  Δεν αναλαμβάνει μηχανικά τη μοίρα τους.  Εφαρμόστε τα δώρα της Λειτουργίας.

 Χωρίς την προσευχή των ανθρώπων, η προσευχή του ιερέα είναι άχρηστη γι' αυτούς.  Αλλά τους βοηθά στην προσευχή τους.  Είναι μια κοινωνία.  Μια κατανυκτική φωτιά της προσευχής του ιερέα και του πιστού, που οδηγεί στο θαύμα της θεραπείας.

 Ο πατέρας είπε επίσης: αυτή η κακία του παζαριού οδηγεί στην καταστροφή.

 Τον αντέκρουσα πάλι.  Ο Χριστός κατακλυζόταν από πλήθη.  Οι απόστολοι ήταν κατάμεστοι από κόσμο.  Όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας ήταν πολύ γνωστοί.  Εκτός από ερημίτες και μερικούς μάρτυρες.

 Οι ιεράρχες είχαν επιρροή.  Χιλιάδες άνθρωποι προσήλθαν στον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο.  Καλούς μοναχούς περίμεναν χιλιάδες.  Αγριεμένους κληρικούς όπως ο πατέρας Κλεόπα επισκέφθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες.

 Κάτι όμως παρέμεινε αναλλοίωτο.  Την ταπεινοφροσύνη τους.  Η δύναμη να κλαίει στην προσευχή.  Η διακριτικότητα της ζωής.  Η ηρεμία.  Το πικρό χαμόγελο όταν σκέφτονταν τις προσωπικές τους αποτυχίες.  Η πάλη με τον αδηφάγο εαυτό, με την αμαρτία.

 Πραγματικά αποδοκιμάζω τους διορατικους με  τον αέρα των θεατών πνευμάτων.  Γονείς που δίνουν πικρές προτάσεις από τα βάθη του μυαλού τους.  Μια υπέροχη κούκλα μας ήρθε με πολλές ασθένειες και αυτισμό.  Ένας μεγάλος ορθόδοξος γκουρού, προστατευμένος από ψηλά, τους είχε πει ότι θα πέθαινε σε ένα χρόνο (τι σκληρό).  Τους ενθάρρυνα.  Τους έκανα προσευχές.  Τους αγκάλιασα.  Έκλαιγαν τρομερά.  Μετά από δύο χρόνια, η κούκλα είναι ζωντανή, μιλάει, τέλεια, λίγο τραύλισμα γιατί ο λαμπρός εγκέφαλος της υπερισχύει του στόματός της.

 Επίσης, αποδοκιμάζω εντελώς τους ιερείς που συνομιλούν με τους πιστούς κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας.  Κανείς δεν προσέχει πλέον τον θάνατο στον Σταυρό του Χριστού Θεού και την Ανάστασή Του, γιατί περιμένουν στην ουρά για τον Πατέρα Χ.  Λανθασμένος.  Περιμένετε να τελειώσει η Λειτουργία και μετά μιλήστε με τους ανθρώπους και προσευχηθείτε μαζί τους.

 Άρα, η ταπείνωση είναι το κλειδί για μια επιτυχημένη ιερατική αποστολή.

Πατήρ Ιωάννης  Ιστρατι.