ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΟΡΦΥΡΥΡΙΟΣ ΚΑΙ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ, Ο ΙΕΡΕΑΣ ΜΙΧΑΗΛ ΣΙΡΙΒΙΑΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΗΡ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

🔹ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΟΡΦΥΡΥΡΙΟΣ ΚΑΙ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ, Ο ΙΕΡΕΑΣ ΜΙΧΑΗΛ ΣΙΡΙΒΙΑΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΗΡ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ (1)

—Μαρτυρία της μοναχής Επιστήμης (2)

«Ο πατέρας μας, π. Γεώργιος Σιριβιανός (1919-2002), ήθελε να γίνη Ιερέας από μικρός, αλλά συγχωριανοί που θεωρούσαν την ιερωσύνη βιοποριστικό επάγγελμα, τον εμπόδιζαν για να μη μειωθούν οι απολαβές του δικού τους ιερέα. Σκέψη για να εγκαταλείψη το χωριό (Κυπερούντα της Κύπρου) ούτε κατά διάνοιαν. Τα χρόνια περνούσαν, και στα 70 του (1989) ο γέροντας Ιωσήφ Βατοπεδινός του πρότεινε να ιερωθή, για να εξυπηρετή ως ιερεύς το γυναικείο Μοναστήρι της Αγίας Τριάδος στην Θήβα.

Παρά τον πολύν πόθον πού είχε για την ιερωσύνη, λόγω της προχωρημένης ήδη ηλικίας του αμφέβαλλε αν αυτό ήταν το θέλημα του θεού. Ο υιός του π. Μιχαήλ του πρότεινε τότε να το θέσουν υπό την κρίσιν των γερόντων π. Πορφυρίου και π. Ιακώβου και να κάνουν ό,τι αυτοί τους προτείνουν.

Έτσι μια καλοκαιρινή μέρα πρωΐ-πρωΐ φτάσανε στον γέροντα Πορφύριο. Η αυλή της Μονής ήταν γεμάτη κόσμο και λεωφορεία, λες και είχε πανήγυρη. Όλοι περίμεναν να πάρουν την ευχή του Γέροντα, αλλά δυστυχώς ήταν άρρωστος και δεν έβλεπε κανένα. Άρχισε ο κόσμος να φεύγη απογοητευμένος, αλλά ο π. Μιχαήλ είπε στον πατέρα να περιμένουν λίγο ακόμη. Σε λίγο βγήκε μία γριούλα, η αδελφή του Γέροντα, και έψαχνε τούς ιερείς από την Χαλκιδική. Επειδή μόνο ένα ιερέα έβλεπε (τον π. Μιχαήλ, πού τότε υπηρετούσε ως εφημέριος σε ενορία της Χαλκιδικής) είπε· "ο Γέροντας είπε να περάσουν οι παπάδες από την Χαλκιδική, αυτοί να πάρουν μόνον την ευχή, καμμιά κουβέντα".

Ο π. Μιχαήλ τότε πήρε τον πατέρα και πήγανε και τους έδωσε μόνον την ευχή του. Δεν ήταν καλά. Ας σημειωθή, όμως, ότι δεν ειδοποίησαν κανένα για την άφιξή τους, δεν τους ήξερε ο Γέροντας και λόγω του πλήθους και της ασθενείας του δεν έδωσαν κανένα σημείωμα.

***

Απ’ εκεί πήγαν στον γέροντα Ιάκωβο. Και εκείνος ήταν πολύ αδιάθετος, δεν δεχόταν κανένα, ενώ πλήθος πολύ τον περίμενε. Παρεκάλεσαν έναν υποτακτικό του π. Ιακώβου να τούς κάνη την χάρη να τον ειδοποιήσουν, μήπως και τους δεχόταν. Στην επιμονή τους πείσθηκε, ειδοποίησε και ο Γέροντας είπε να πάνε μέσα μόνον αυτοί που ήλθαν από την Χαλκιδική.

Ασπάσθηκε ο π. Ιάκωβος τον π. Μιχαήλ και στην συνέχεια αγκάλιασε και ασπάστηκε τον πατέρα μας με τον ίδιο ιερατικό τρόπο λέγοντας· "καλώς τον, τον αδελφό μου, τον Ιερομόναχο. Ο Χριστός για σένα υπέγραψε την ιερωσύνη πριν 40-45 χρόνια. Ο Χριστός έδωσε την υπογραφή του, δεν την παίρνει πίσω, θα πάρης την ιερωσύνη, αλλά ο πόλεμος του πονηρού δεν σταματά, θα συνέχιση· και πρόσεξε να σταθούμε αντάξιοι της υποταγής μας, να τον πολεμούμε καθημερινώς".

Με το διορατικό του χάρισμα “είδε” από πολύ παλαιά το ιστορικό του προβλήματος και έδωσε απάντηση προτού αναφέρη ο πατέρας μας κάτι για το θέμα πού τον απασχολούσε».

(1) Ο π. Γεώργιος Σιριβιανός, πατέρας του Παπαμιχαήλ, γεννήθηκε στην Κυπερούντα στις 4.6.1919 και εκοιμήθη εν Κυρίω στις 16.12.2002 σε ηλικία 83 ετών. Φοίτησε στο Δημοτικό Κυπερούντας και Αγίου Γεωργίου Καυκάλλου, καθώς και στο Γυμνάσιο Σολέας.  Ασχολήθηκε με τη γεωργική ζωή και εργάστηκε στο μεταλλείο του Αμιάντου και σαν πωλητής στο Συνεργατικό Παντοπωλείο Κυπερούντας. Σε όλη του τη ζωή πρόσφερε στα κοινά ως επίτροπος στην Εκκλησίας, στη Συνεργατική και στο Συνεργατικό Παντοπωλείο. Υπηρετούσε πιστά και ανελλιπώς το αριστερό ψαλτήρι στην Αγία Μαρία Κυπερούντας.  Ήταν άνθρωπος ευλαβής, πιστός Χριστιανός, δίκαιος και ενάρετος. Οι καρποί των έργων του φάνηκαν γρήγορα, αφού τρία από τα πέντε παιδιά του αφιερώθηκαν ολοκληρωτικά στον Χριστό,  ο υιός του πατήρ Μιχαήλ Σιριβιανός, και οι δύο θυγατέρες του, Επιστήμη και Χριστονύμφη στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στη Μεταμόρφωση Χαλκιδικής. Ο ίδιος, φλεγόμενος από θείον έρωτα χειροτονήθηκε διάκονος σε ηλικία 70 ετών, στις 23 Αυγούστου 1989 στην Ι.Ν. Παναγίας στα Νέα Ρόδα και Πρεσβύτερος στο Παλαιοχώριο Χαλκιδικής στις 6 Σεπτεμβρίου 1989 από τον Μητροπολίτη Ιερισσού κ.κ. Νικόδημο. Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Λεμεσού κ.κ Αθανάσιος εκτιμώντας την όλη προσφορά του π. Γεωργίου στην Εκκλησία και στον τόπο, του απένειμε το οφίκκιο του Οικονόμου. Από τη στήλη «Εκδημίες» του περιοδικού της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού Κύπρου «Παράκληση»,  τχ.11, σ.16

(2) Η μοναχή Επιστήμη(1957-2017), κατά κόσμο Μαρία, ήταν το τέταρτο παιδί του παπα-Γεώργιου Σιριβιανού και της Αθανασίας Γ. Φάκα. Μετά το δημοτικό η Μαρία φοίτησε στο Απεήτειο Γυμνάσιο Αγρού, όπου και αρίστευσε. Σπούδασε Φιλολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1974-78) και εργάστηκε ως καθηγήτρια στην Ελλάδα για ένα χρόνο, μελετώντας ταυτόχρονα Αγγλικά και πέρασε τις εξετάσεις GCE που της επέτρεψαν να γίνει δεκτή στο ιστορικό Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης για διδακτορικές σπουδές στον Κλάδο της Αρχαιολογίας-Παπυρολογίας. ΟΙ καταβολές της όμως αλλά και το παράδειγμα της μικρότερης της αδελφής Θεοφανούς (1980) οδήγησαν και αυτή στο μοναχικό σχήμα, στο οποίο εκάρη το 1983 στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου στην κοινότητα Μεταμόρφωσης Χαλκιδικής με το όνομα μοναχή Επιστήμη. Η απόφαση αρχικά της Θεοφανώς (μοναχή Χριστονύμφη) και μετά της Μαρίας να ακολουθήσουν τη μοναχική ζωή επέδρασε καταλυτικά σε όλη την οικογένεια, αφού στο μοναχικό σχήμα τις δυο αδελφές ακολούθησε λίγο αργότερα η μητέρα τους Αθανασία ως μοναχή Εμμέλεια, ενώ και ο πατέρας τους Γεώργιος έγινε ιερέας. Η μοναχή Επιστήμη  κοιμήθηκε στις 22 και ετάφη στις 23.9.2017 στο μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου δίπλα από τη μητέρα της. Λήμμα «Μοναχή Επιστήμη (1957-2017)», του διαδικτυακού τόπου «Αψίδα» στη διεύθυνση: https://apsida.cut.ac.cy (τελευταία πρόσβαση 20/8/2022)].

Το παρόν αποτελεί μέρος αφιερώματος που δημοσιεύθηκε στην ημερήσια εφημερίδα «Παρατηρητής της Θράκης»: «Η συναναστροφή του μακαριστού Παπαμιχαήλ Σιριβιανού με τους νεότερους αγίους της Ορθόδοξης εκκλησίας αντίδωρο ζωής αιωνιου στη φθαρτότητα των καιρών» και είναι διαθέσιμο στην ηλεκτρονική της έκδοση, στον ακόλουθο σύνδεσμο: https://www.paratiritis-news.gr/koinonia/i-synanastrofi-tou-makaristou-papamichail-sirivianou-me-tous-neoterous-agious-tis-orthodoxis-ekklisias-antidoro-zois-aioniou-sti-fthartotita-ton-kairon/