«ΚΆΠΟΙΟΣ ΕΊΝΑΙ ΣΤΟ ΔΡΌΜΟ! ΚΆΠΟΙΟΣ ΔΙΑΤΑΡΆΣΣΕΙ ΤΗ ΣΥΝΑΥΛΊΑ ΜΟΥ»

«ΚΆΠΟΙΟΣ ΕΊΝΑΙ ΣΤΟ ΔΡΌΜΟ! ΚΆΠΟΙΟΣ ΔΙΑΤΑΡΆΣΣΕΙ ΤΗ ΣΥΝΑΥΛΊΑ ΜΟΥ»

Σχετικά με τη δύναμη της Προσευχής του Ιησού

Ιρίνα Ντμίτριεβα

«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό». Πόσες φορές έχω διαβάσει για τη δύναμη αυτής της προσευχής;!.. Θυμάμαι μια φορά που ξαναδιάβασα τη ζωή του Αγίου Κυπριανού και της Αγίας Ιουστίνας . Μάλλον δεν έχει νόημα να το ξαναδιηγηθώ, αφού όλοι το γνωρίζουν, αλλά επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω ένα περιστατικό που συνέβη στον Cyprian πριν από τη βάπτισή του. Με άφησε άφωνη.

 

«Ο ίδιος ο πρίγκιπας του σκότους έχει δείξει τη μεγάλη δύναμη των κακών πνευμάτων και έχει θέσει τον οικοδεσπότη του στην υπηρεσία του μεγάλου μάγου. Η δύναμη και η ένταση της μαγείας του έχει πάει στο κεφάλι του Κυπριανού. Φαινόταν ότι μπορούσε να κάνει τα πάντα σε αυτή την αμαρτωλή γη. Αλλά ο Κύριος τον έβαλε σε ντροπή όταν συνάντησε το εύθραυστο κορίτσι, την Ιουστίνα, και ούτε οι δυνάμεις του σκότους ούτε τα ξόρκια μπορούσαν να έχουν καμία επίδραση πάνω της. Έχοντας χάσει την υπομονή του, κάλεσε τον ίδιο τον πρίγκιπα του σκότους, αλλά ακόμη κι αυτός ήταν ανίσχυρος.

 

"Γιατί? Γιατί δεν μπορείς να κάνεις τίποτα μαζί της;»

 

«Μιλάει στο όνομα του Εσταυρωμένου».

 

"Και λοιπόν? Μόνο ένα όνομα και νιώθεις εξουθενωμένος;! Μαζί με όλο σου τον στρατό;!»

 

«Ναι», ομολόγησε ο πρίγκιπας του κακού που φαινομενικά είχε εξουσία πάνω σε όλη την ανθρωπότητα.

 

Το κορίτσι προσευχήθηκε σιωπηλά καθώς παραδόθηκε στον Παντοδύναμο και ψιθύρισε ταπεινά τα λόγια της προσευχής στον Κύριο. «Ιησού Χριστέ, ο Υιός του Θεού, ελέησόν με, τον αμαρτωλό». Κι έτσι, ο συντετριμμένος Κυπριανος έκαψε όλα τα απόκρυφα βιβλία του και κατέφυγε σε ένα μοναστήρι. Στη συνέχεια και οι δύο γνώρισαν το μαρτύριο.

 

Δύο άλλα περιστατικά που χρονολογούνται από τη θυελλώδη δεκαετία του 1990 [στη Ρωσία] με εξέπληξαν όχι λιγότερο από τη ζωή του μεγάλου μάγου που έγινε μάρτυρας υπέρ του Χριστού.

 

Όταν η χώρα μας ήταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης, μαστιζόταν από μέντιουμ, μάγους, σαμάνους και μάγους κάθε είδους. Το κράτημά τους ήταν τόσο ισχυρό που οι διαφημίσεις για τις επερχόμενες εμφανίσεις τους βλέπονταν σε κάθε στροφή, σε κάθε εφημερίδα και σε κάθε κλαμπ. Ταυτόχρονα, πολλές εκκλησίες άνοιξαν ξανά, αλλά ο αριθμός των ανθρώπων που πέθαναν για να λάβουν μια «γρήγορη απάντηση» στα προβλήματά τους ήταν δέκα ή εκατό φορές μεγαλύτερος από αυτόν. Ο γνωστός μέντιουμ Kashpirovsky προφήτευε από τις τηλεοπτικές οθόνες και οι εκπομπές του προσέλκυσαν κάθε μέλος της οικογένειας, μικρούς και μεγάλους, ενώ ο Chumak [άλλη μια προσωπικότητα όπως ο Kashpirovsky] δούλευε επίσης σκληρά, φορτίζοντας θετικά τα πάντα και οτιδήποτε τριγύρω. Ο κόσμος σιγά σιγά τρελαινόταν.

 

Κάποτε διάβασα για δύο περιστατικά που σχετίζονται με αυτόπτες μάρτυρες. Και στις δύο περιπτώσεις, οι ιερείς ζήτησαν από τους ενορίτες τους να πάνε και να βοηθήσουν τους ανθρώπους να καταλάβουν πού πήγαιναν, ποιες ήταν αυτές οι ψυχικές συναυλίες και ποιες ήταν οι συνέπειες. Όσοι ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν έπρεπε να πάνε στο κλαμπ όπου ήταν προγραμματισμένο να εμφανιστεί ο επόμενος μάγος και να προσπαθήσουν να σταματήσουν αυτούς που πετούσαν σαν σκόρος κατευθείαν στη φλόγα.

 

Στο πρώτο περιστατικό, μια γυναίκα βρέθηκε ολομόναχη μπροστά στο Μέγαρο Πολιτισμού. δεν ήρθε κανένας άλλος. Τι έπρεπε να κάνει; Τι θα μπορούσε να κάνει εκεί, ολομόναχη; Αγόρασε ένα εισιτήριο, κάθισε μπροστά στη σκηνή και μόλις ξεκίνησε το δαιμονικό θέαμα, άρχισε να φωνάζει κατηγορίες καλώντας τον κόσμο να σταματήσει. Ναι, η παράσταση ακυρώθηκε. Αλλά με ποιο κόστος! Την κάλεσαν στο γραφείο του διευθυντή και ακολούθησε ένα μέντιουμ. Το τελευταίο πράγμα που θυμήθηκε ήταν πώς την κοίταξε επίμονα και πώς ένας έντονος πόνος την έπιασε αμέσως το κεφάλι. Ένας μήνας τακτικής εξομολόγησης και εβδομαδιαίας κοινωνίας τη βοήθησαν να ανακτήσει σταδιακά την υγεία της.

 

Στο δεύτερο περιστατικό, μια γυναίκα κατέληξε επίσης μόνη. Κανείς δεν μπορούσε να έρθει να τη στηρίξει και να ανταποκριθεί στην παράκληση του πρύτανη της εκκλησίας. Αναρωτήθηκε τι θα μπορούσε να κάνει σε μια τέτοια κατάσταση; Λοιπόν, τίποτα, αποφάσισε. Μπήκε στο λόμπι ενός κινηματογράφου και έμεινε εκεί. Η παράσταση έμελλε να ξεκινήσει. Αλλά ξαφνικά, σπάζοντας τη σιωπή μέσα στο αμφιθέατρο όπου το κοινό καθόταν με κομμένη την ανάσα, ο «εγχώριος μάγος» έβγαλε μια κραυγή.

 

«Κάποιος με εμποδίζει!!! Κάποιος διακόπτει τη συναυλία!!! Μάθετε ποιος είναι!!!”

 

Οι φρουροί βγήκαν καταιγιστικά από το αμφιθέατρο και αφού πέρασαν από κάθε γωνιά του λόμπι, βγήκαν με ορμή στο δρόμο. Κανείς δεν ήταν εκεί—εκτός από την ήσυχη γυναίκα, ένα «γκρίζο ποντίκι» με σεμνή μαντίλα, που ήταν μαζεμένη κάπου στη γωνία και προσευχόταν ταπεινά την Προσευχή του Ιησού . Φυσικά οι φύλακες δεν την άκουγαν. Επέστρεψαν με άδεια χέρια και έκαναν μια αβοήθητη χειρονομία ως απάντηση στις συνεχείς κραυγές δυσαρέσκειας από τον δυσαρεστημένο μάγο.

 

«Κανείς δεν είναι εκεί έξω».

 

«Αυτό δεν είναι αλήθεια, κάποιος με διακόπτει συνέχεια. Είμαι υπό σκλαβιά και δεν μπορώ να συνεχίσω».

 

«Μα δεν υπάρχει κανείς εκεί έξω», επανέλαβαν οι φρουροί, «εκτός από μια ηλικιωμένη γυναίκα που κάθεται στη γωνία και περιμένει κάποιον».

 

Η συναυλία καταστράφηκε. Για το καλό! Ο μάγος εκνευρισμένος βγήκε από τη σκηνή. Τα πλήθη έτρεξαν δυσαρεστημένα έξω από την αίθουσα. Τότε βγήκε εκείνη η ίδια σεμνά ντυμένη γυναίκα που προσευχήθηκε ταπεινά στον Παντοδύναμο Θεό.

 

Έχοντας κατά νου αυτές τις δύο ιστορίες, μαζί με τον Βίο των αγίων μαρτύρων Κυπριανού και Ιουστίνας, δοκίμασα τη δύναμη αυτής της προσευχής όταν βρέθηκα στο στόχαστρο.

 

Η οικογένεια του γιου μου και εγώ ταξιδέψαμε σε ένα ορθόδοξο στρατόπεδο στην κοιλάδα Tunka. Μαζί ήταν και η γυναίκα του και τα μικρά παιδιά του. Αργήσαμε, αλλά έπρεπε να φτάσουμε εκεί πριν σκοτεινιάσει. Είχαμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας και έτσι ο γιος μου οδηγούσε με φουλ ταχύτητα. Ήμουν στη θέση του συνοδηγού και στα πόδια μου υπήρχε ένα μεγάλο θερμός που πάντα με συνόδευε όταν ταξιδεύαμε. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι είχε συμβεί, αλλά ξαφνικά ένα μεγάλο ρεύμα βραστό νερό χύθηκε ακριβώς πάνω στα πόδια μου. Στη συνέχεια, πέταξαν σπίθες από τα μάτια μου και ένιωσα αμέσως την επιθυμία να ουρλιάξω στην κορυφή των πνευμόνων μου. Τι θα μπορούσα να κάνω?! Όλες οι ιατρικές προμήθειες ήταν στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου, συμπεριλαμβανομένου του κουτιού πρώτων βοηθειών και της αντιεγκαυματικής αλοιφής, καθώς και το λάδι της Holy Unction. Ήταν άχρηστο να ζητήσω από τον γιο μου να σταματήσει για λίγα λεπτά, επειδή βιαζόμασταν όταν ετοιμάζαμε τα πράγματα και μαζέψαμε τις αποσκευές μας, συμπεριλαμβανομένου ενός σωρού βρεφικών προμηθειών που θα χρησιμοποιηθούν στις διακοπές. Έτσι, ήταν αδύνατο να βρεθεί κάτι γρήγορα. Τα πόδια μου πήραν φωτιά, έτσι, σφίγγοντας τα δόντια μου, έψαλλα την προσευχή του Ιησού, αφού δεν είχα τίποτα άλλο στο χέρι. Ο πόνος άρχισε να υποχωρεί.

 

Συνήλθα όταν ήμουν στο στρατόπεδο. Κοίταξα κάτω στα πόδια μου – δεν υπήρχε ούτε μια ένδειξη για έγκαυμα εκεί. Το δέρμα φαινόταν υγιές. Ο πόνος είχε φύγει. Είχε εξαφανιστεί τόσο ανεπαίσθητα που δεν κατάλαβα καν πότε σταμάτησα να νιώθω τα αποτελέσματα του εγκαύματός μου. Τότε ήταν που, όπως θυμάμαι, μου πέρασε μια σκέψη: Δεν ήταν αυτό που έσωσε τους μάρτυρες όταν πήγαν να βασανιστούν και να σκοτωθούν;

 

Υπήρχε ένα άλλο σημαντικό σημείο που έμαθα από αυτές τις ιστορίες: η ταπεινή απαγγελία της Προσευχής του Ιησού, σε συνδυασμό με την ομολογία της αδυναμίας κάποιου, μπορεί να κάνει ένα θαύμα. Η Ιουστίνα έκανε ταπεινά έκκληση στον Κύριο καλώντας το όνομά Του. Μια γυναίκα που ήρθε στη συνεδρία του μάγου είχε παραδεχτεί την αδυναμία και την αναπηρία της και, κρατώντας σταθερά το όνομα του Ιησού, ντρόπιασε τον μάγο και διέκοψε τη συνάντησή του. Η μόνη που ντρόπιασε τον εαυτό της ήταν η χριστιανή που εμπιστεύτηκε τις δυνάμεις της...

 

Irina Dmitrieva

Μετάφραση: Liubov Ambrose

 

Pravoslavie.ru

 

6/8/2023