«1/7/1940, σέ μία λαμπρή ἐκδήλωσι στό
Νοσοκομεῖο του Ἁγίου Σάββα πρός τιμήν τῆς νοσοκόμας "Ἰουλίας” [Παπαδοπούλου], ἐκφράζει τήν εὐαρέσκεια τοῦ Ἀντικαρκινικοῦ Νοσοκομείου, τήν ὁποία ὑπογράφει ὁ Ἀκαδημαϊκός Καθηγητής τῆς Ἰατρικῆς Ἀρ. Κούζης. “Γιά τήν ἐπιδειχθεῖσα πολύ φιλάνθρωπη συμπεριφορά σας κατά τήν περίθαλψι τῆς ἀπόρου ἀνιάτου καρκινοπαθοῦς Λουκίας Πάνου καί τή χριστιανική ἀφοσίωσι, μέ τήν ὁποία ἐκτελέσατε τί καθῆκον σας... ἐκφράζουμε τήν εὐαρέσκειά μας συχαίροντας γι᾿ αὐτό".
Σημειωτέον, τήν ἀσθενῆ αὐτή περιμάζεψε κοντά
της, διότι ἦταν ἐγκαταλελειμμένη στήν ἐξώπορτα τοῦ Ἀντικαρκινικοῦ. Περιποιήθηκε τίς “σκουληκιασμένες" και πυορροοῦσες πληγές της. Χιλιοπαρακάλεσε τή Διοίκησι τοῦ Νοσοκομείου νά τή δεχθῆ, ὑποσχόμενη ὅτι θά τήν ἀναλάβη μόνη της, διότι κανείς δέν μποροῦσε νά τήν πλησιάση ἀπ᾿ τή δυσοσμία. Ἡ Ἰουλία, ὅμως, μπόρεσε, κι ἄς ἦταν μόλις 20 χρονῶν!»(περ. Δρ, τεῦχ. 446, 63).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου