«ΘΕΕ ΜΟΥ ΜΗΝ ΞΕΠΕΣΩ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΟΥ ΠΑΡΕΙΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ».(Προσευχή μητέρας Ευγενίας από το Πολοβράγι)

- «ΘΕΕ ΜΟΥ ΜΗΝ ΞΕΠΕΣΩ 

 ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΟΥ ΠΑΡΕΙΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ».(Προσευχή μητέρας Ευγενίας από το Πολοβράγι).

 - Η Μητέρα Ηγουμένη Ευγενία Βάιδα από τη Μονή Πολοβραγίου, όταν πήγανε με μοναχούς πριν λίγο καιρό να επισκεφτούμε το μοναστήρι  προσπαθήσαμε να της ζητήσουμε μια λέξη, και μας είπε:

 - Τι θέλεις από μια απλή μάνα, άνω των 88 ετών, δεν έχεις τα βιβλία και τους αγίους;

 - Θα σας πω πώς προσευχόμουν στον Θεό όλη μου τη ζωή.

 «Θεέ μου, μην ξεπεσω 

  Μέχρι να μου πάρεις την ψυχή» και κάνω αυτή την προσευχή, με το έλεος του Θεού, από 17 χρονών.

 - Όλη την ώρα σκεφτόμουν να μην γίνω βάρος στους γύρω μου.

 - Να μια προσευχή που δεν ανήκει στην προσευχή του Κυρίου «Πάτερ ημών», η οποία δεν ανήκει στη δογματική προσευχή της Εκκλησίας, όπως η Ακάθιστος, η εσπερινή ή πρωινή προσευχή, δεν μιλάμε για μια θεολογική ή μυστικιστική προσευχή.

 - Μα πράγματι η γριά ηγουμένη περπάτησε στα πόδια της μέχρι το τέλος της ζωής της, πηγαίνοντας συνεχώς στη Θεία Λειτουργία, και στο τέλος του ταξιδιού της ζωής της, χωρίς να υποφέρει, σε ηλικία άνω των 90 ετών, από την αξιοπρέπεια της ηγουμένης, έφυγε για την αιωνιότητα, ο Θεός ακούγοντας την ταπεινή και απλή προσευχή της.

 - Για την απλότητα και την αγνή αγάπη της για τον Θεό, αγαπήθηκε από όλους τους Πολοβράγιους, τη φύση, τα βουνά, τα λουλούδια, τους ντόπιους.

 - Συχνά το πρωί με την ανατολή του ηλίου, στο περιβόλι του τάφου της λάμπουν  οι κόκκοι της δροσιάς  στο φως του ήλιου, είναι πιο συχνοί και πλουσιότεροι στον τάφο της Μητέρας Ηγουμένης Ευγενίας, σημάδι ότι οι τόποι λαχταρούν με αγάπη για αυτήν.Μικρά βήματα ανάμεσα στα ανθισμένα σοκάκια, τα λόγια της ευγενικά  το απαλό ζεστό πρόσωπό  μιας πνευματικής μητέρας, που σχηματίστηκε στο όμορφο πνεύμα της καλοσύνης και της προσευχής.

 Anatolie Protosinghel