Τρέμουν τό πετραχήλι!!!

Τρέμουν τό πετραχήλι

Το καλοκαίρι τοῦ 1980 ἐπισκέφθηκε τήν ἱερά

μονὴ ἕνα ἀνδρόγυνο ἀπό τήν Παλαιοκώμη Σερρῶν,

γιά νά προσκυνήσει. Στό ἀρχονταρίκι ὅπου πέρασαν

γιά νά κεραστοῦν, εἶπε ὁ σύζυγος στή μοναχή πού

ἦταν ἐκεῖ·

- Ἀδελφή, ἡ πίστη μας εἶναι πολύ μεγάλη, κι

ἐδῶ ἡ χάρη της κάνει πολλά θαύματα. Νά σοῦ

πῶ ἐγώ ἕνα θαῦμα πού μοῦ ἔκανε ἡ Παναγία.

Πρίν ἀπό τέσσερα περίπου χρόνια πῆγα μέ τή

γυναίκα μου στήν Ἀθήνα κοντά στα παιδιά μας

πού σπούδαζαν καί παρακαλοῦσα τήν Παναγία

Εικοσιφοίνισσα νά μοῦ βρεῖ κάποια ἐργασία, νά

συντηρῶ τήν οἰκογένειά μου. Παράλληλα παρακολουθοῦσα κάθε Πέμπτη βράδυ 8.00-9.00 τά κηρύγματα που κάνει στην αίθουσα «Τρεις Ιεράρχες οδός  Μεναδρου 4) ὁ ἱεροκήρυκας π. Δ. Παναγόπουλος

Ὁ ἱεροκήρυκας αὐτός ἔλεγε σέ μια ομιλία του:

Γιά νά δεῖς τή δύναμη τοῦ κλήρου πάρε ἕναν

παπά, ἕναν ὁποιονδήποτε παπά, καί βάλει να 

κάνει ἕναν ἁγιασμό κάπου πού νά εἶναι καί χιλιάδες 

 (Ιεχωβίτες). Μόλις φορέσει τό πετραχήλι ὁ

ἱερέας, θὰ δεῖς τούς χιλιαστές, θα τρέξουν ἀμέσως

να φύγουν σάν τούς σατανάδες, λές καί τούς

κυνηγᾶνε, γιατί δέν ὑποφέρουν τη δύναμη τοῦ

Χριστοῦ».

Ὅσα ἔλεγε ὁ ἱεροκήρυκας τά πίστευα, δυσπιστοῦσα ὅμως σέ κάτι. Σκεφτόμουν ὅτι ὁ παπάς

ὡς ἱερέας ἔχει δύναμη ἄνωθεν καί χωρίς τό πετραχήλι του. Μήπως ὅταν βάλει τό πετραχήλι,

παίρνει ἄλλη δύναμη καί διασκορπίζονται οἱ ἐχθροί

τοῦ Χριστοῦ; Δέν μπορῶ νά τό πιστέψω αὐτό τό

πρᾶγμα, ἔλεγα καί ξανάλεγα.

Στο μεταξύ συνέχιζα νά παρακαλῶ τήν Παναγία νά μοῦ βρεῖ μιά δουλειά, ὅπου αὐτή θέλει.

Μέ τή χάρη της βρῆκα δουλειά στή βιομηχανία

ὑφασμάτων Αφοί Τριαντόπουλοι στην Κηφισιά.

Ἡ ἐργασία πού μοῦ ἀνέθεσαν ήταν πολύ καλή και

ὁ μισθός ἐξαιρετικά ἱκανοποιητικός. Εὐχαριστοῦσα τήν Παναγία πού μέ ἔβαλε σ' αὐτή τή δουλειά.

Τό μόνο κακό ἦταν ὅτι στό τμῆμα πού ἐργαζόμουν

· ἡ γυναίκα τοῦ διευθυντοῦ ἦταν χιλιάστρια καί εἶχε

μαζέψει ἐκεῖ πολλούς χιλιαστές, ἐνῶ οἱ Ὀρθόδοξοι

ἤμασταν λιγότεροι.

 Ἐργάστηκα ἐκεῖ τέσσερα περίπου χρόνια και

τακτοποίησα τα παιδιά μου. Τόν τέταρτο χρόνο

 ἀγόρασε ἡ βιομηχανία ἀπὸ τὴν Ἀμερική καινούργια

και μεγαλύτερα μηχανήματα για το τμήμα μας.

Ο διευθυντής μας, πού σέ ἀντίθεση μέ τή γυναίκα του ήταν χριστιανός Ὀρθόδοξος, ἐκεῖνες τίς

μέρες έλειπε στην Αμερική. Οἱ λίγοι Ὀρθόδοξοι

ποῦ δουλεύαμε ἐκεῖ εἴπαμε, πρίν βάλουμε ἐμπρός

τα καινούργια μηχανήματα, να κάνουμε έναν

ἁγιασμό. Οἱ χιλιαστές, ὅμως, καί κυρίως ἡ γυναίκα

τοῦ διευθυντοῦ, ἀντέδρασαν καί οὔτε ἤθελαν νά

ἀκούσουν γιὰ ἁγιασμό. Ἔτσι, δέν ἔγινε ἁγιασμός

καί τήν ἄλλη μέρα ἔβαλαν μπρός τά μηχανήματα.

Τήν πρώτη μέρα ή κορδέλα τοῦ μηχανήματος

τραυμάτισε τό χέρι ἑνός ἐργάτη. Προτείναμε τότε

ξανά ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι να γίνει ἁγιασμός, ἀλλά

ὑπερίσχυσαν καί πάλι οἱ χιλιαστές.

Τη δεύτερη μέρα ἡ κορδέλα τραυμάτισε σοβαρά

ἕναν ἄλλον ἐργάτη. Τό ἔγραψαν καί οἱ ἐφημερίδες.

Τήν ίδια α μέρα ἦρθε ὁ ἀναπληρωτής τοῦ διευθυντοῦ,καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι παραπονεθήκαμε ὅτι οἱ χιλιαστέςδὲν μᾶς ἐπιτρέπουν να κάνουμε ἁγιασμό, γι' αὐτό γίνονται ἀτυχήματα.

- Τί, δέν θά κάνουμε ἁγιασμό; εἶπε ὁ ἀναπλητης

αυτές. Τώρα, αὐτή τή στιγμή, μοῦ λέει, θά πᾶς

να βρεις ἕναν παπά. Φέρ' τον νά κάνουμε ἁγιασμό.

Ετω  εἶμαι διευθυντής καί ὅ,τι πῶ ἐγώ θά γίνει.

Πηρα ἕναν ἱερέα, τόν ἔφερα καί ἑτοίμασα ὅ,τι

χρειάζονταν γιά τόν ἁγιασμό. Τότε θυμήθηκα τά

λόγια ς του Δ. Παναγόπουλου καί περίμενα να

δῶ ἄν ἐπαληθευτοῦν ὅσα ἔλεγε για τους Ιερείς με

τό πετραχήλι καί τούς χιλιαστές.

Ὁ ἱερέας πρίν ἀρχίσει τόν ἁγιασμό, μας μίλησε

μέ λίγα λόγια γιά τή ζωντανή πίστη μας,

το προσωπικό, μαζί καί οἱ χιλιαστές, εἴχαμε

μαζευτεῖ γύρω του καί ἀκούγαμε. Ἐγώ πρόσεχα

νά δῶ τί θά κάνουν οἱ χιλιαστές.

Μόλις τελείωσε ὁ ἱερέας τήν ὁμιλία του και

ἔβαλε τό πετραχήλι γιά τόν ἁγιασμό, ἀμέσως σαν

δαίμονες ὅλοι οἱ χιλιαστές ἔτρεξαν καί δέν ἤξεραν

ἀπό ποῦ νά φύγουν. Σταμάτησα δυό τρεῖς καί τούς

ρώτησα:

- Τί φεύγετε ἔτσι, γιατί δέν κάθεστε;

− Δέν μποροῦμε νά βλέπουμε τόν ἱερέα, ἀπαντησαν.

Ἔτσι βεβαιώθηκα καί δικαίωσα τόν π. Δ. Πα

ναγόπουλο γιά ὅσα μᾶς ἔλεγε. Ἀπό ἐκείνη τήν

ἡμέρα δέν εἴχαμε ἄλλο ἀτύχημα. Τά μηχανήματα

δούλευαν πολύ καλά.

Πέρασε ἀρκετός καιρός. Κάποτε μέ ἔβαλον

βραδινό φύλακα στό τμῆμα μου. Ένα βράδυ μετά

τά μεσάνυχτα ἀκούω βήματα και βλέπω μιά μαυροντυμένη γυναίκα ντυμένη σάν μοναχή να μου λέει:

- Ἀπό ἐδῶ μέσα νά φύγεις, γιατί θα πάθειςμεγάλο κακό.Φοβήθηκα καί σκέφτηκα ὅτι εἶναι σατανική

ἐνέργεια. Δέν εἶπα τό γεγονός οὔτε στή γυναίκα

μου. Ἐπί μία ἑβδομάδα κάθε βράδυ παρουσιαζόταν

αὐτή ἡ μοναχή καί μοῦ ἔλεγε τά ἴδια λόγια.

Και  τότε ἀναγκάστηκα να το αναφέρω στή γυναίκα

μου. Ἐκείνη εἶπε:

- Ὅταν ξαναέρθει ρώτησε την ποιά είνα

Το βράδυ ξαναήρθε καὶ ἐπανέλαβε τα ίδια 

- Ἀπό ἐδῶ μέσα να φυγεις, γιατί θα πάθεις

μεγάλο κακό.

- Καί ποιά εἶσαι σαν την ρωτω;

– Εἶμαι ἡ Ἁγία Παρασκευή, ή προστάτιδα τῆς

περιφέρειας. Το σπίτι μου εἶναι ἐδῶ κοντά, ειπε

καί ἐξαφανίστηκε.

Μόλις ξημέρωσε, ἐρεύνησα τριγύρω την περιοχή

καί βρῆκα τήν ἐκκλησία τῆς ἁγίας Παρασκευής,

πού εἶναι καί προστάτιδά μου. Τήν ἔχουμε στο

χωριό μας, στην Παλαιοκώμη.

Είπα στη γυναίκα μου ὅλα τα συμβάντα και

μοῦ εἶπε:

- Δέν θά ξαναπᾶς στη δουλειά αυτή.

- Μά πῶς νά ἀφήσω τόσο καλή δουλειά, μέ

τόσο καλό μισθό;

Τελικά φοβήθηκα μήν πάθω κακό, καί δέν

πῆγα  ἐκεῖνο το βράδυ στο εργοστάσιο. Τήν ἄλλη

μέρα ἔμαθα ὅτι ἐκεῖνο το βράδυ πῆρε φωτιά και

καηκε όλο το κτίριο ὅπου ἐργαζόμουν. Ἄν ἤμουν

μέσα, σίγουρα θά εἶχα καεῖ καί ἐγώ.

Δοξάζω το Θεό, τη μεγαλόχαρη Παναγία και

την Αγία Παρασκευή πού μέ γλύτωσαν ἀπό τόν

δια  πυρός θάνατο.