Λατρεύω τον Πιλάτο. Και κλαίω για το έλεός του. Και ο Γλυκός Ιησούς τον αγαπούσε. Γι' αυτό μίλησε μαζί του, στα ανόητα και πονηρά σκουλήκια Άνα και Ηρώδη, στα οποία δεν απηύθυνε ούτε ένα φωνήεν.
Ο Πιλάτος ήταν ένας θηριώδης, σε έναν κόσμο όπου καταδικάστηκες σε θάνατο για το τίποτα, έναν κόσμο απέραντης σκληρότητας. Κι όμως αγωνίζεται να Τον σώσει. Μπορούσε αμέσως να Τον καταδικάσει. Έρχεται, Τον ρωτά, ακούει, τρέμει, λαμβάνει ένα γράμμα από τη θεοσεβή σύζυγο, λέει τρεις φορές «Δεν βρίσκω κανένα λάθος σε Αυτόν». Ρωτάει τι είναι η Αλήθεια, όταν η άπειρη Αλήθεια ήταν εκεί δίπλα Του. Ακούστε για το Αιώνιο Βασίλειο. Τον ντύνει με χλαμύδα. Λέει προφητικά: Ιδού ο Άνθρωπος! ΑΜΗΝ, Είναι ο κατ' εξοχήν Άνθρωπος, το αιώνιο Αρχέτυπο της ανθρωπότητας, το πρότυπο Λόγος βάσει του οποίου διαμορφώθηκε ο Αδάμ. Φώναξε: Ιδού ο Βασιλιάς σου!
Πλένει τα χέρια του από το Αίμα του Θεού. Λέει: Είμαι αθώος για το Αίμα αυτού του Δικαίου. Βάζει τον Ιησού στο στόχαστρο με τον κακοποιό Βαραββά, γιατί ήξερε ότι από φθόνο τους Τον έδωσαν. Ελπίζει ακόμα ότι τα καταραμένα, αιμοδιψή φίδια θα ηρεμήσουν.
Τον εκβιάζουν οι οχιές με διδακτορικό στην Τορά, ότι αν τον απελευθερώσει, θα κάνει μεγαλοπρέπεια στον Καίσαρα.
Καημένος ο Πιλάτος. Σε έναν κόσμο θηριωδών. Ένας ειδωλολάτρης με εκατοντάδες δαιμονικούς θεούς, νιώθει το θεϊκό αεράκι. Είναι αδύναμο, αλλά όχι κακό. Γι' αυτό αναφέρεται στο Σύμβολο της Πίστεως μέχρι το τέλος του χρόνου.
Πατήρ Ιωάννης Ιστρατι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου