«Μαγεια μάγοι…»
Συμβαίνει όταν οι άνθρωποι που κάνουν κακά πράγματα πηγαίνουν στην εκκλησία - διαβάζουν κακές προσευχές, τους "περιποιούνται", "ψιθυρίζουν" κάτι. Οι ενορίτες παραπονέθηκαν πολλές φορές για μια τέτοια «γιαγιά», η οποία δούλευε επίσης ως μαγείρισσα: λένε ότι όταν κάνει κάτι κακό, αρρωσταίνουμε από αυτήν. Φυσικά, δεν μπορούσα να ξέρω αν όντως ασκούσε μαγεία, αλλά αφού προέκυψε μια τέτοια συζήτηση, είπα στο κήρυγμα, χωρίς να απευθυνθώ σε κανέναν ιδιαίτερα:
«Ευτυχισμένος είναι αυτός που κάνει το θέλημα του Θεού». Αλλά δυστυχισμένοι είναι εκείνοι που εκπληρώνουν το θέλημα του διαβόλου, για παράδειγμα, κλέφτες, πόρνοι, μάγοι και μάγοι κάθε είδους. Αυτή η γυναίκα - η Γκαλίνα - στάθηκε στην εκκλησία κατά τη διάρκεια του κηρύγματος. Μπορώ να δω από το πρόσωπό της ότι ήταν πολύ προσβεβλημένη από εμένα, αν και δεν σκέφτηκα καν να φωνάξω το όνομά της, αλλά προφανώς αναγνώρισε τον εαυτό της.
Άρχισε να με παρακολουθεί όταν έφυγα από το θυσιαστήριο κρύφτηκε ακόμη και στον γυναικωνίτη.Θα το έκανε αυτό ένα άτομο με καθαρή συνείδηση; Διάβασα την προσευχή «Ζωντανός στη βοήθεια του Υψίστου», σταύρωσα και έφυγα από το βωμό. Η Γκαλίνα σέρνεται και κατεβαίνει από τον γυναικωνίτη - το πρόσωπό της είναι θυμωμένο, προσπαθεί να διασχίσει το δρόμο μου. - Στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν», είπα. Πήδηξε πίσω σαν ζεματισμένη και βγήκε τρέχοντας από το ναό. -Κάνε τη θέλησή σου! - είπα μετά σε αυτήν.
Φυσικά, δεν μπορείτε να πιάσετε το χέρι σας σε ένα τέτοιο θέμα. Αλλά, προφανώς, συνειδητοποίησε ότι ο Κύριος είχε κάνει προφανείς τις σκοτεινές της πράξεις. Το κήρυγμα χτύπησε το σημάδι... Η προσευχή επηρεάζει τέτοιους ανθρώπους σαν τη φωτιά - καίει, δεν γίνονται ο εαυτός τους. Ακόμη και κατά τη διάρκεια της ζωής μου στο Τογκούρ, όταν δεν ήμουν ιερέας, αλλά εψελνα μόνο στη χορωδία στην εκκλησία της Αναστάσεως του Χριστού, έτυχε να συναντήσω μια τέτοια γυναίκα. Για επίσημες δουλειές πήγα στο σπίτι ενός μηχανικού. Η οικοδέσποινα, η μητέρα του, με κέρασε μεσημεριανό. Προσευχήθηκα, κάθισα στο τραπέζι και, από συνήθεια, διάβασα μια προσευχή στον εαυτό μου. Ξαφνικά βλέπω ότι κάτι δεν πάει καλά με την ιδιοκτήτρια: πήδηξε έξω από το σπίτι, μετά τρέχει πίσω, με μάτια φουσκωμένα, κάτι ψιθυρίζει, κάνει περίεργες κινήσεις με τα χέρια της.
Κάθομαι ήσυχος, τρώω και συνεχίζω να προσεύχομαι σιωπηλά. Έτρεξε στο δωμάτιο και κατευθείαν σε μένα. Απομακρύνθηκα λίγο και σταυρώθηκα. Ξαφνικά τα χείλη της έγιναν μπλε, η ίδια χλόμιασε και καθώς έτρεχε είπε μέσα από τα δόντια της: «Δεν έχει νόημα αυτό!» - Τι? - Εμεινα έκπληκτος. - Στη μαγεία! - απαντά. Και πέφτει εξουθενωμένη στο παγκάκι δίπλα στη σόμπα -τόσο κουρασμένη και καταθλιπτική. Προσπαθεί να πηδήξει, να τρέξει μακριά και να ξανακάθεται... Τελείωσα το τσάι μου, προσευχήθηκα, υποκλίθηκα στην και μετά υποκλίθηκα σε αυτή τη γυναίκα. Πώς θα ρίξει τα χέρια της με φρίκη, πώς θα ουρλιάσει: «Εεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!!! Τοτε πρόλαβα και βγήκα τρέχοντας από το δωμάτιο. Κύριε, σώσε με! Έχουν περάσει τρεις μήνες ή περισσότεροι. Η λειτουργία τελείωνε στην εκκλησία. Όπως πάντα, έψελνα στη χορωδία. Ξαφνικά εμφανίζεται η ίδια γυναίκα - την αναγνώρισα αμέσως. Άρχισα να διαβάζω προσευχές. Ξαφνικά χτυπάει στο πάτωμα: - Με συγχωρείς!!! - Συγχωρήστε για τι; Δεν απαντά, κλαίει και επαναλαμβάνει συνέχεια: «Συγχωρέστε με!» Τη ρώτησα πολλές φορές: «Γιατί ζητάς συγχώρεση;»
Απλώς κλαίει και επαναλαμβάνει το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά. Την σήκωσα και γύρισα προς την έξοδο: «Λοιπόν, αν δεν μου το πεις, τότε μόνο φεύγω». Έπεσε δημόσια ξανά στα πόδια μου και έκλαιγε με την ολοκλήρωση της φωνής της φωνάζοντας «Συγγνώμη!»και για τι - δεν λέει. Νομίζω ότι ίσως είναι ντροπαλή μπροστά σε κόσμο, οπότε βγήκα μαζί της και έφυγα στο πλάι. -Τι ζητάς συγχώρεση; Πώς μπορώ να συγχωρήσω χωρίς να ξέρω γιατί; Έχω ήδη καταλάβει τα πάντα - γιατί ζητά συγχώρεση και γιατί δεν μπορεί να κατονομάσει την ενοχή της. Η «ζημία» της δεν επηρεάζει έναν Ορθόδοξο - γι 'αυτό είναι δύσκολο γι 'αυτήν. Ωστόσο, προσπάθησα να της βγάλω μια ομολογία.
Είπε ότι δεν μπορούσα να τη συγχωρήσω για άγνωστους λόγους. -Δεν μπορούμε να μιλήσουμε!!! - φώναξε ξαφνικά. - Γιατί δεν μπορείς να μιλήσεις; - Δεν μπορείς να το κάνεις με αυτόν τον τρόπο! Μετά της θύμισα πώς μου φέρθηκε (θυμόταν μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια τι με τάιζε), μετά κάθισε δίπλα στη σόμπα και ξαφνικά είπε: «Δεν έχει νόημα αυτό». - Θυμάσαι τι μου απάντησες; - της θύμισα . - Όταν σε ρώτησα, «Ποιο είναι το νόημα;», είπες, «Μαγεία!» - Α, όχι, όχι!!! Δεν το είπα αυτό! - φώναξε η γυναίκα. Μετά ίσιωσα: «Τι, δεν μου είπες;» Θυμάσαι τι με κέρασες, αλλά δεν θυμάσαι τα λόγια σου; Θυμάσαι πόσο άσχημα ένιωσες, πώς μετά την προσευχή μου σήκωσες τα χέρια σου - φοβήθηκες; «Λοιπόν αυτό συμβαίνει σε μένα…» τράβηξε η γυναίκα.
Με μια λέξη, δεν ήθελα ποτέ να ομολογήσω. - Λοιπόν,εντάξει, αφού δεν έχω τίποτα να σου πω, πώς θα σε συγχωρήσω; Η αμαρτία σου παραμένει μαζί σου. Δεν θέλεις να πεις στον Θεό «Συγχώρεσέ με, Κύριε», που σημαίνει ότι ο Κύριος θα σέ συγχωρέσει. Αυτή είναι η δουλειά σας - αυτή είναι η ανταμοιβή σας! Για καλό - καλό, για κακό - το ίδιο μέτρο. Έτσι έφυγε. Είναι αδύνατο για έναν μάγο να μετανοήσει - εκτός αν απαρνηθεί εντελώς τις δαιμονικές πράξεις και ξεπλύνει τις θανάσιμες αμαρτίες με όλη του τη ζωή και το αίμα. Όμως αυτή η δύσμοιρη ψυχή δεν ήθελε να μετανοήσει. Και όταν πέθανε, τρελάθηκε τελείως.
Συγχώρεσέ με, Κύριε, δεν είμαι ο κριτής της. Αλλά και πάλι, αυτό που συνέβη είναι αυτό που λέω. Πρέπει όμως να κρίνουμε. Μην κρίνετε, αλλά κρίνετε. Μην τους καταδικάζετε, μην εκδικηθείτε -Θεός φυλάξοι (άλλωστε ο Θεός ήρθε να σώσει τους πάντες, τους πάντες- και να θεραπεύσει και τον δαιμονισμένο)! Πρέπει όμως να υπερασπιστούμε την πίστη μας. Ο Θεός να μην στραφείς στον εχθρό του Θεού. Ο Θεός να μην πέσω στην παρέα τους.Δεν ήθελα ποτέ να εξομολογηθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου