Ο θάνατος και η Ανάσταση του Χριστού.

 

Ο  θάνατος και η Ανάσταση του Χριστού. 

Για το  Χριστό, τον   Υιό και Λόγο του Θεού που είναι  το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας,  στο Δοξαστικό του πλ. δ΄ ήχου  αναφέρεται,   «Είς εστιν ο Υιός, διπλούς την φύσιν, αλλ’ ου την υπόστασιν·…». 

Αυτό  δηλώνει το ορθόδοξο,  ότι δηλαδή  ο Χριστός  είναι Ένας με δύο φύσεις, την ανθρώπινη και τη θεία, όχι όμως με δύο υποστάσεις, αλλά μία που είναι το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας.  

Όπως είναι γνωστό, θάνατος είναι   ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα και στην περίπτωση του Χριστού αυτός ο θάνατος συνέβη όταν επάνω  στο Σταυρό, « εἶπε· Τετέλεσται, καὶ κλίνας τὴν κεφαλὴν παρέδωκε τὸ πνεῦμα »(Ιω. ιθ’, 30).

 Όταν συνέβη αυτός ο θάνατος  του Χριστού η θεία φύση παρέμεινε ενωμένη και με το Σώμα και με την Ψυχή Του. Έτσι  και το    Σώμα  στον  τάφο  έμεινε άφθαρτο και η Ψυχή δεν παρέμεινε στον Άδη.

 Χαρακτηριστικό είναι το, « ὅτι οὐκ ἐγκαταλείψεις τὴν ψυχήν μου εἰς ᾅδην, οὐδὲ δώσεις τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν»» (   Ψ.15,10).  

Αφού θάνατος είναι  ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα, εννοείται ότι ανάσταση είναι  η επανένωση της ψυχής με το σώμα. Στην περίπτωση του Χριστού    αυτή η επανένωση της Ψυχής με το Σώμα  έγινε όταν ο Κύριος Ανέστη. 

Το ότι ο θάνατος και η Ανάσταση του Χριστού αναφέρονται στην ανθρώπινη φύση Αυτού, αυτό  προφανώς έχει άμεση σχέση με το Πρόσωπο Αυτού που είναι ο Θεός Λόγος.  Έτσι ενώ η  θεία φύση είναι απαθής,  ο   Υιός   και Λόγος του Θεού  που είναι Θεός  δέχτηκε τις προσβολές και ύβρεις των ανθρώπων  και γενικά έπαθε ως Θεός. 

 Ο Διονύσιος  ο Αρεοπαγίτης  είπε, « ή Θεός πάσχει ή το παν απόλλυται», και ο Ψαλμωδός, « άνάστα, ὁ Θεός, κρίνων τὴν γῆν, ὅτι σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσι» ( Ψ. 81,8). Χριστός Ανέστη. 

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.