Παναγία την Κεχριωνιώτισσα:

Αυτό κι αν είναι θαύμα συγκλονιστικό!

Έλεγε ο π. Γεράσιμος Φωκάς:

Στις 23 Αυγούστου το 1694 η Παναγία έφερε, «επί πτερύγων ανέμων», από τα μπουντρούμια της Μπαρμπαριάς στον Κεχριώνα τρεις Κεφαλλονίτες, τον Ιάκωβο, τον Γεώργιο και τον Ιωάννη, που Βερβερίνοι πειρατές είχαν συλλάβει στη θάλασσα και τους κρατούσαν αλυσοδεμένους.

Οι απελπισμένοι Κεφαλλήνες, παραμονή του εορτασμού της Παναγίας, νοστάλγησαν τον Κεχριώνα. Ευχήθηκαν να μπορούσαν να προσκυνήσουν στην Παναγία την Κεχριωνιώτισσα. Από την καταπόνηση τούς πήρε ο ύπνος και ξύπνησαν ακούγοντας λάλημα πετεινού. Απορημένοι είδαν ότι βρίσκονταν σε ένα γεφυράκι κοντά στο ναό, στον Κεχριώνα. Η Παναγία, όχι μόνο τους χάρισε την ελευθερία τους, αλλά τους έφερε και στον τόπο τους. Χύνοντας δάκρυα ευγνωμοσύνης αναφώνησαν: 

“Παναγία Θεοτόκε, επήκουσας της δεήσεως ημών και επετέλεσας το μέγα και καταπληκτικόν θαύμα Σου, σώσασα ημάς εκ των δεσμών. Ιδού ημείς ελεύθεροι”.   

Και αντηχεί η φωνή του π. Γεράσιμου όπως κάθε τέτοια νύχτα, όταν τον ακολουθούσαμε στην Παναγία την Κεχριωνιώτισσα:        

“Ιδού και οι αλυσίδες που άφησαν στο ναό Της να μαρτυρούν στις ερχόμενες γενιές  το μεγάλο θαύμα που επετέλεσε. Και εξηγείται γιατί όλη αυτή η αγάπη στην Παναγία: Καίτοι αμαρτωλοί όλοι, καίτοι ανάξιοι του ονόματος του Χριστιανού, καίτοι ελκυόμενοι από τα πάθη του κόσμου, καίτοι μικρότητες και αδυναμίες έχοντες οι πάντες, νιώθουμε οι άνθρωποι ότι η Παναγία μας είναι αυτή που μετέστη προς τη Ζωή, ξέρουμε ότι ένας άνθρωπος από εμάς, από το DNA το δικό μας, τα κατάφερε και είναι στον Παράδεισο, μπήκε στον Παράδεισο και μάλιστα εν σώματι και έχουμε κι εμείς παρηγοριά. Άνοιξε το δρόμο η Παναγία, είναι η Πύλη, είναι η Γέφυρα, είναι η Κλίμακα και ανοίγει το δρόμο για όλους μας. Η Παναγία είναι αυτή που σπάει τις αλυσίδες της σκλαβιάς μας .

’Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι, ἐν σοὶ Παρθένε ἄχραντε· παρθενεύει γὰρ τόκος, καὶ ζωὴν προμνηστεύεται θάνατος. Ἡ μετὰ τὸκον Παρθένος, καὶ μετὰ θάνατον ζῶσα, σῴζοις ἀεί, Θεοτόκε, τὴν κληρονομίαν σου’».