11 Μαρτίου - Πριν από 54 χρόνια, η Σχήμα-Μοναχή Μαρία (Μακόβκινα) αναχώρησε στον Κύριο /1884 – 03/11/1971/

 

11 Μαρτίου - Πριν από 54 χρόνια, η Σχήμα-Μοναχή Μαρία (Μακόβκινα) αναχώρησε στον Κύριο /1884 – 03/11/1971/

Ήταν από την ευλογημένη ηλικιωμένη Μαρία, η οποία ζούσε στον καθεδρικό ναό Nikolsky στην πόλη της Αγίας Πετρούπολης, που η ευλογημένη Lyubov Susanskaya έλαβε την ευλογία για τον προσευχητικό άθλο της /†11.09.1997/

Στη νεολαία της, η μελλοντική μοναχή Μαρία έζησε στη Μόσχα. Είναι γνωστό ότι μετά την ολοκλήρωση των παραϊατρικών μαθημάτων επισκέφτηκε τη Σκήτη της Γεθσημανής με τον Γέροντα Βαρνάβα /†17.02.1906/

Αυτό το ταξίδι καθόρισε όλη της τη ζωή. Η συνοδός του κελιού του γέροντα έφυγε ειδικά από το σπίτι για να την καλέσει, που ήταν η τελευταία στη σειρά, από τον πολύ κόσμο.

Η μητέρα Μαρία θυμήθηκε αργότερα ότι η συνομιλία με τον διορατικό γέροντα διήρκεσε δύο ώρες και ο γέροντας προέβλεψε ολόκληρη τη μελλοντική της ζωή.

Με την ευλογία του Γέροντα Βαρνάβα, κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου άρχισε να εργάζεται στην Αγία Πετρούπολη στο Imperial Hospital, όπου εκείνη την περίοδο οι μεγάλες Δούκισσες και η αυτοκράτειρα Alexandra Feodorovna παρείχαν βοήθεια σε τραυματίες στρατιώτες. Η μητέρα Μαρία διατήρησε την αγάπη και τον σεβασμό της για τους Βασιλομάρτυρες μέχρι το τέλος των ημερών της.

Λίγο πριν την έναρξη του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, με την ευλογία του Μητροπολίτη Αλεξίου και του Γέροντος Βυρίτσας Σεραφείμ, η Μητέρα Μαρία μετακόμισε για να ζήσει στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Νικολάου.

Τον Σεπτέμβριο του 1941, τα ναζιστικά στρατεύματα πλησίασαν το Λένινγκραντ. Στις 8 Σεπτεμβρίου, το Σλίσελμπουργκ καταλήφθηκε από τους κατακτητές και σχηματίστηκε δακτύλιος αποκλεισμού γύρω από το Λένινγκραντ.

Η γερμανική διοίκηση, έχοντας αποτύχει να καταλάβει την πόλη με θύελλα, αποφάσισε να στραγγαλίσει το Λένινγκραντ με πείνα, κρύο, συνεχείς βομβαρδισμούς πυροβολικού και αεροπορικούς βομβαρδισμούς.

Η ζωή στο Λένινγκραντ ήταν γεμάτη ανησυχίες και κακουχίες.

Καθ' όλη τη διάρκεια του αποκλεισμού, η μητέρα Μαρία προσευχόταν στην πολιορκημένη πόλη. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας παρηγορούσε και ενθάρρυνε τον κόσμο. Κατά τον βομβαρδισμό του πυροβολικού, η γερόντισσα προσευχήθηκε δακρυσμένη στον Σωτήρα, τη Θεοτόκο και τον Άγιο Νικόλαο για την απελευθέρωση της πόλης και της Ρωσίας από την εχθρική εισβολή.

Παρά την αδυναμία της και τους συναγερμούς αεροπορικών επιδρομών, πήγαινε συνεχώς να προσευχηθεί στο νεκροταφείο του Σμολένσκ στην μακαρία Ξένια της Πετρούπολης.

Είχε την ευκαιρία να προσευχηθεί τη νύχτα στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Νικολάου για τη σωτηρία της Ρωσίας μαζί με τον Μητροπολίτη Αλέξιο (Σιμάνσκι) /†17.04.1970/, τον μελλοντικό πατριάρχη.

Τις ημέρες του αποκλεισμού ο Επίσκοπος Αλέξιος τελούσε μόνος του τη Θεία Λειτουργία, χωρίς διάκονο και διάβασε ο ίδιος τα μνημόσυνα. Κάθε απόγευμα έκανε προσευχή στον Άγιο Νικόλαο και στη συνέχεια περπάτησε στον Καθεδρικό Ναό των Θεοφανείων του Αγίου Νικολάου, όπου έμενε τότε, με μια εικόνα του Αγίου Νικολάου, προσευχόμενος σε αυτόν να σώσει τον ναό και την πόλη από την καταστροφή.

Η μακαριστή πέρασε όλα τα χρόνια του πολέμου δίπλα στον επίσκοπο Αλέξιο, ο οποίος έζησε εκείνη την τρομερή εποχή στον καθεδρικό ναό Νικόλσκι. Ο μελλοντικός Πατριάρχης σεβόταν την υψηλή πνευματική της ζωή και μερικές φορές ζητούσε τη συμβουλή της.

Μετά το θάνατο του Πατριάρχη, ο Μητροπολίτης Αλέξιος έγινε Πατριαρχικός Τόπος Τένενς και μετακόμισε στη Μόσχα και ευλόγησε τη Μαρία να παραμείνει στον καθεδρικό ναό, όπου ζούσε σε ένα δωμάτιο κοντά στο βωμό του καθεδρικού ναού. Έχοντας γίνει Πατριάρχης, έστειλε επανειλημμένα «αγγελιοφόρους» στη Μητέρα Μαρία, διαβουλεύοντας μαζί της για σημαντικά θέματα της εκκλησιαστικής πολιτικής.

Αφιερώνοντας τις μέρες της σε ακούραστους κόπους για τη δόξα του Θεού, αφιέρωσε τις νύχτες της στην προσευχή. Με την παραμικρή ευκαιρία ερχόταν στη Βυρίτσα για να αντλήσει νέα δύναμη και πνευματική εμπειρία από την πηγή της χάριτος.

Μέσω του Γέροντα Σεραφείμ, η Μητέρα έμαθε να εύχεται τη σωτηρία σε όλους τους ανθρώπους και μέσα από τους ακούραστους κόπους της βρήκε επίσης ευλογημένη ειρήνη. Πριν από το θάνατό του, ο πατέρας Σεραφείμ Βυρίτσκι ευλόγησε πολλά πνευματικά παιδιά να στραφούν στη μητέρα Μαρία για συμβουλές και βοήθεια προσευχής.

Είπαν ότι στο Πετσερί άκουσαν κάποτε από έναν από τους πρεσβύτερους του Βαλαάμ που είχε επιστρέψει στη Ρωσία: «Η Μητέρα Μαρία είναι η κολόνα πάνω στην οποία στηρίζεται ολόκληρη η πόλη και τα πάντα γύρω της».

Με τις προσευχές της διορατικής γερόντισσας Μαρίας, οι άνθρωποι σώθηκαν από τους διωγμούς και θεραπεύτηκαν από σοβαρές ασθένειες.

Πολλοί έχουν νιώσει τη δύναμη των προσευχών της Γερόντισσας. Η μητέρα βρήκε την αμείωτη αγάπη όλων των πιστών και του κλήρου της πόλης. Οι άνθρωποι έρχονταν σε αυτήν για να λύσουν τα πιο δύσκολα ζητήματα της πνευματικής ζωής.

Το 1962, με την ευλογία του Παναγιωτάτου Πατριάρχη Αλεξίου Α', πήρε το μεγάλο σχήμα στο μοναστήρι Pskov-Pechersky.

Αυτό συνέβη ακριβώς την τρίτη ημέρα μετά την ημέρα της μνήμης της Σεβαστής Μαρίας της Αιγύπτου, όπως της είχε προβλέψει ο σεβάσμιος Βαρνάβας της Γεθσημανής. Η μητέρα τιμήθηκε από τον πρεσβύτερο σχήμα-ηγούμενο Σάββα (Οσταπένκο) /†24.07.1980/.

Μετά τον θάνατο του Παναγιωτάτου Πατριάρχη Αλεξίου Α', η ηλικιωμένη γυναίκα, αρνούμενη το φαγητό, προσευχόταν μέρα και νύχτα. Μετά την εκλογή του Παναγιωτάτου Πατριάρχη Πίμεν /†03.05.1990/, εκείνη αναστενάζοντας με ανακούφιση είπε: «Δόξα τω Θεώ, διάλεξαν πιστό. Είναι πιστός».

Μοναχοί, ιερείς και λαϊκοί στράφηκαν στη διορατική ηλικιωμένη γυναίκα για πνευματικές συμβουλές για πολλούς από αυτούς έγινε πνευματική μητέρα.

Οι ενορίτες της έφεραν πολλά δώρα, κεράσματα, χρήματα και αμέσως μοίρασε τα πάντα χωρίς αποθεματικό σε όσους είχαν μεγαλύτερη ανάγκη.

Ο κόσμος έβλεπε συχνά πώς, στη ζέστη και την άγρια ​​κακοκαιρία, καλοκαίρι και χειμώνα, περπάτησε γρήγορα με ελαφριές παντόφλες μέχρι τη Σμολένκα.

Η μακάρια πήγε στην ευλογημένη Ξένια να ζητήσει τα ανόητα και χαμένα παιδιά. Η μητέρα Μαρία επαναλάμβανε συχνά: «Πηγαίνετε στην μακαρία Ξένια μόνο με τα πόδια, διαβάζοντας «Πάτερ ημών» και «Χαίρε Μαρία».