Για τον άνθρωπο που κατέπληξε τους αγγέλους.

ΜΑΘΗΜΑ 

Για τον άνθρωπο που κατέπληξε τους αγγέλους. Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας άνθρωπος. Η αγιότητά του ήταν τόσο μεγάλη που ακόμη και άγγελοι θαύμασαν γι' αυτό και ήρθαν από τον ουρανό μόνο και μόνο για να δουν πώς ήταν δυνατόν, ζώντας στη γη, να φορέσει τέτοια αγιότητα;

Και οι άγγελοι είπαν κάποτε στον Θεό: – Κύριε, χάρισε σε αυτόν τον άνθρωπο το δώρο των θαυμάτων!

– Ναι – απάντησε ο Κύριος. – Ρωτήστε μόνο αν το θέλει ο ίδιος.

Και οι άγγελοι ρώτησαν τον άγιο: – Θέλεις να δώσεις υγεία με ένα μόνο άγγιγμα του χεριού σου;

– Όχι – απάντησε ο άγιος. – Καλύτερα να το κάνει μόνος του ο Θεός.

– Θέλετε να έχετε τέτοιο χάρισμα ευγλωττίας που να μετατρέπει τους αμαρτωλούς σε μετάνοια;

– Όχι, είναι στα χέρια του Θεού, όχι στα χέρια ενός αδύναμου ανθρώπου. Προσεύχομαι για τη μεταστροφή των αμαρτωλών, αλλά δεν προσηλυτίζω.

– Μήπως θέλετε να ελκύσετε τον εαυτό σας με την ακτινοβολία της αρετής και έτσι να δοξάσετε τον Θεό;

– Όχι, αυτοί που ελκύουν προς τον εαυτό τους θα τραβήξουν τους ανθρώπους μακριά από τον Θεό.

– Λοιπόν, τι θέλεις; – ρώτησαν οι άγγελοι.

– Τι άλλο θέλω; Ο Θεός να μη μου στερήσει το έλεός Του! Και μαζί του θα τα έχω όλα.

Όμως οι άγγελοι συνέχισαν να επιμένουν.

– Καλά – απάντησε ο άγιος. – Θέλω να κάνω καλό και να μην το ξέρω.

Οι άγγελοι μπερδεύτηκαν, αλλά μετά αποφάσισαν: «Η σκιά αυτού του ανθρώπου, που δεν την βλέπει, ας θεραπεύσει τους αρρώστους, ας απαλύνει τη θλίψη και την στεναχώρια».

Από τότε ήταν έτσι: όπου εμφανιζόταν αυτός ο άγιος, η σκιά του σκέπαζε το πράσινο των χτυπημένων μονοπατιών, επέστρεφε νερό στα ρυάκια που είχαν στερέψει, άνθησαν λουλούδια από κάτω του και ανθρώπινα δάκρυα στέγνωσαν. Και ο άγιος απλώς περπάτησε γύρω από τη γη, σκορπίζοντας το καλό γύρω του, σαν το άρωμα ενός λουλουδιού, χωρίς καν να το ξέρει ο ίδιος.