Ο π. Σεραφείμ Παπακώστας γράφει:

Ο π. Σεραφείμ Παπακώστας γράφει:

«Τό ότι στο τέλος ἐπεφύλασσε το καλό κρασί,

αὐτὸ εἶναι δεῖγμα συνηθισμένης μεθόδου, τὴν ὁποία

χρησιμοποιεί στους οπαδούς Του. τό ἄριστο στο τέλος. Κάθε ἄλλος, πού ζητάει νὰ ἑλκύση ὀπαδούς, φίλους πιστούς, προσπαθεῖ κυρίως στήν ἀρχή νά τούς εὐχαριστήση καί νά ὑποσχεθῆ μεγαλύτερες δωρεἐς μέχρις ὅτου τούς κατακτήση· ἔπειτα δέν νομίζει, ὅτι χρειάζεται να συνεχίση τήν περιποίησι. Ὁ Χριστός, ὅμως, φέρεται τελείως ἀντίθετα πρός τούς δικούς Του. Στήν ἀρχή τῶν σχέσεών του πρός ἐμᾶς αὐτή δέ ἡ ἀρχή εἶναι ὁλόκληρος ὁ παρών βίος

προσφέρει τα πικρότερα μᾶλλον καί δυσάρεστα: θλίψεις, διωγμούς, βίο αὐταπαρνήσεως. Τά δέ ἄριστα, την πολύτιμη αμοιβή τῆς μέχρι τέλους πίστεώς μας,

τὰ ἀγαθά τά μεγάλα καί ἀνέκφραστα, αὐτά τά ἐπιφυλάσσει στο τέλος τῆς παρούσης ζωῆς, στη ζωή τήν πέρα τοῦ τάφου, τή μόνιμη καί αἰώνια. Ἡ ἁμαρτία καί ὁ κόσμος, πού προσφέρουν στὴν ἀρχή γεῦσι εὐχάριστη, ἐξωτερικό χρῶμα ἑλκυστικό, ἡδονές και ἀπολαύσεις, ἐπιφυλάσσουν ἔπειτα πίκρα και θλίψι

καί δυστυχία, ἡ ὁποία ἀρχίζει πολλές φορές ἀπό τήν

παροῦσα ζωή, γιά νά γίνη ἔπειτα μόνιμη καί αἰώνια.

Οἱ ρίζες, λοιπόν, καί οἱ ἀρχές τῆς ἐναρέτου καί ἁγίας χριστιανικῆς ζωῆς εἶναι πικρές, ἀλλά οἱ καρποί γλυκοι καί ἀτελείωτοι»

Βιβλιογραφία.

ΘΕΟΣ Ο ΧΡΙΣΤΌΣ.

Ο ΧΡΙΣΤΌΣ ΚΟΊΤΑΞΕ ΠΆΝΩ ΑΠΌ ΤΌΝ ΖΑΚΧΑΙΟ ΚΑΙ ΚΆΤΩ ΑΠΌ ΤΌΝ ΠΈΤΡΟ.

ΕΚΔΌΣΕΙΣ Ι Μ. ΑΓΊΟΥ ΙΩΆΝΝΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΌΣ.

https://agiosioannisdamaskinos.blogspot.com/?m=1