Ό ίδιος ό άγιος Σέργιος ως παιδί γνώρισε τα στοιχεία της πνευματικής υγείας και τη βυζαντινή μοναστική ζωή, στην ζωή του ελληνικού κελίου του αγίου Γρηγορίου του Ναζιανζηνού στο Κρεμλίνο του Ροστώβ, πού ως γιός βογιάρου επισκεπτόταν. Ήδη από τον ΙΒ' αιώνα ή Θεία Λειτουργία σ' αυτό το ελληνικό κελίου του αγίου Γρηγορίου ετελείτο ακριβώς όπως σε πολλά βυζαντινά μοναστήρια Οι Έλληνες μοναχοί αυτού τού κελίου δεν μπορεί παρά να έσπειραν στην ψυχή του μελλοντικού κτήτορα τού Οίκου τής Ζωοποιού Τριάδος, ότι καλύτερο έφεραν μαζί τους. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ανάμεσα στα Ιερά βιβλία τού αγίου Σεργίου, πού διασώθηκαν στο μοναστήρι τής Αγίας Τριάδος, υπάρχει ό τόμος «αγίου Γρηγορίου τού Ναζιανζηνού, ομιλία εις το Πάσχα». Μερικοί φημισμένοι ασκητές, όπως ό άγιος Στέφανος τής Πέρμ και ό άγιος Έπιφάνιος ό Σοφός, οι όποιοι είχαν μεγάλη επίδραση στην θρησκευτική καλλιέργεια του ρωσικού λαού κατά τον ΙΔ' αιώνα, είχαν περάσει από το κελίου αυτό.
Ό απλός και ιδιαίτερα ευαίσθητος χαρακτήρας του άγιου Σεργίου φανερώνεται και στην τρυφερή αγάπη του και την φροντίδα του για τα παιδιά. Έφτιαχνε ό ίδιος, ηγούμενος της φημισμένης Λαύρας της Αγίας Τριάδος, ως εργόχειρο, παιχνίδια με ξύλα του δάσους και τα μοίραζε ως «ευλογία» στα παιδιά πού επισκέπτονταν τη Λαύρα.
Ή ιδιαίτερη αυτή αγάπη του για τα παιδιά πέρασε ως παράδοση στην ζωή της Λαύρας και πολλοί αδελφοί συνέχισαν να φτιάχνουν ξύλινα παιχνίδια πού δίδονταν «ευλογία» στα παιδιά-προσκυνητές της Λαύρας του αγίου Σεργίου. Έτσι τα ξύλινα παιχνίδια στην συνείδηση των μικρών Ρώσων έχουν ταυτισθεί με την αγάπη του αγίου Σεργίου γι' αυτά
Ό Ντοστογιέφσκι, γνήσιο πνευματικό παιδί του αγίου Σεργίου, αυτή την παράδοση της αγάπης και του σεβασμού στο παιδί θα την απεικονίσει θαυμάσια στους τελευταίους λόγους του στάρετς Ζωσιμά:
«Ν' αγαπάτε ιδιαίτερα τα παιδάκια γιατί κι αυτά είναι αναμάρτητα, σαν τούς αγγέλους, και ζούνε για να μας δίνουν χαρά, για να εξαγνίζουν τις καρδιές μας κι είναι σαν μία υπόδειξη για μας. Αλίμονο σ' οποίον προσβάλλει ένα παιδί... Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή να προσέχεις τον εαυτό σου και να φροντίζεις να είναι κόσμια ή μορφή σου. Γιατί μπορεί να περάσεις μπροστά από ένα παιδάκι, να περάσεις οργισμένος, βρίζοντας, με την ψυχή γεμάτη θυμό. Ίσως να μην προσέξεις καθόλου το παιδάκι, μα εκείνο θα σε δει, και το πρόσωπο σου το ασκημισμένο και το άσεβές μπορεί να χαραχτεί στην ανυπεράσπιστη καρδούλα του. Χωρίς να το ξέρεις μπορεί να του 'ριξες ένα κακό σπόρο στην ψυχή του, πού ίσως και να βλαστήσει- κι όλα αυτά γιατί δε φυλάχτηκες μπροστά στο παιδί...».
Και σήμερα ακόμη τα ξύλινα ρωσικά παιχνίδια είναι γνωστά ως «παιχνίδια του Ζαγκόρσκ», γιατί κατασκευάζονται σε εργοστάσιο πού λειτουργεί στην πόλη αυτή. Στην ίδια πόλη υπάρχει μικρό μουσείο ξύλινων παιχνιδιών, όπου κανείς παρακολουθεί την ιστορική εξέλιξη αυτής της τέχνης. Τα πιο πολλά από τα εκθέματα του είναι έργα των μοναχών της Λαύρας.
Ή παράδοση θέλει την περιοχή απαλλαγμένη από φίδια, γιατί ό άγιος Σέργιος, στην φροντίδα του για τα παιδιά, τα έχει ξορκίσει να μην μπορούν να ζήσουν εκεί όπου ακούγεται ό ήχος από τις καμπάνες της Λαύρας, ώστε ο! μικροί του φίλοι να έρχονται άφοβα στην Λαύρα.
ΒΙΒΛ. ΡΩΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΣΤΗ ΝΕΑ ΗΜΕΡΑ. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΑΛΕΤΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου