Ή βεβαιότητα ότι εκπληρώθηκαν όλες οι προφητείες, ότι φτάσαμε στο πλήρωμα του χρόνου και ότι ή ανθρωπότητα βρίσκεται κοντά στο παγκόσμιο σημείο μιας φοβερής καταστροφής για τούς μεν και τής απέραντης χαράς για τούς δε, φαίνεται να είναι κοινή εμπειρία σ' όσους ζουν έντονη θρησκευτική ζωή. Ή εμπειρία αύτη εμφανίζεται υπό τη μορφή τής αίσθησης ενός απείρου, μιας αιωνιότητας, πού ξανοίχτηκε και συντελέσθηκε ξαφνικά μπροστά μας, μιας αίσθησης, πού ενυπάρχει σε κάθε έντονο αίσθημα, είτε είναι αυτό απελπισία, είτε αγάπη, είτε έξαρση πίστης είτε μια προφητική έξαρση.
Νοιώθω τόσο βαθιά την πραγματική πνοή του διαβόλου, όπου υπάρχει εγωισμός, αυτός πού φθείρει ψυχές, καταστρέφει οικογένειες και αφανίζει κάθε: έργο κοινής προσπάθειας!
Για τον Χριστιανό θάταν αρκετό να θυμάται τούς λόγους του Αποστόλου Παύλου: «Διατί ουχί μάλλον αδικείσθε;» (Α' Κορ. στ ', 7). Όμως, ό πονηρός ανθρώπινος νους βρίσκει αμέσως διέξοδο: πώς τάχα οργίζεται όχι για τον εαυτό του, αλλά για την δικαιοσύνη κλπ. Γενικά, πόσο είναι δύσκολο για τον Θεό το έργο Του μέσα στους ανθρώπους! Με πόση επιμονή οι άνθρωποι κτίζουν τον άδη, πόσο δεν θέλουν το φως και την ευτυχία! Όσο περισσότερο ζεις, τόσο πιο πειστικά βλέπεις πόσο δυνατός είναι ό σατανάς.
Η ασπλαχνία μας, ή σκληροκαρδία και το ανελέητο του χαρακτήρα μας απέναντι στους ανθρώπους είναι αδιαπέραστος πέπλος μεταξύ μας και του Θεού. Είναι το ίδιο σαν να σκεπάζουμε ένα φυτό με μαύρο κάλυμμα και έπειτα αρχίζουμε να παραπονιόμαστε ότι θα πεθάνει από στέρηση των ηλιακών ακτίνων.
Το κακό δεν είναι απλώς μια κακή συνήθεια ή μια λανθασμένη κατάσταση της ψυχής, αλλά αποτέλεσμα επίδρασης διαβολικής δύναμης. Αυτό είναι ιδιαίτερα φανερό, όταν δοκιμάζει κανείς το αίσθημα της οργής.
Ή γέννηση είναι μια μυστική εμπειρία· σ' αυτή, μας έρχεται αγγελιαφόρος από τον άλλο κόσμο. Ό θάνατος οικείων μας ξυπνάει μέσα μας, ακόμη πιο δυνατά, μυστικά αισθήματα- φεύγοντας από μας (όταν πεθαίνουν οι δικοί μας) τραβάνε πίσω τους —βγαλμένη από το ύφασμα, πού αποτελεί την ψυχή μας— μια μακριά κλωστή, ένα μακρύ σύρμα, κι από εκείνη την στιγμή δεν μπορούμε να ζούμε μόνο μ' αυτό τον κόσμο· στο ζεστό, άνετο σπίτι μας έχει εγκατασταθεί μια συσκευή, πού μας συνδέει με τη αιωνιότητα και το άπειρο.
Εκείνος πού ακολουθεί τις καλές παρορμήσεις της καρδιάς του, πλουτίζει πρώτ' άπ' όλα ό ίδιος· στην ψυχή του εισέρχεται μια φωτεινή, θεραπευτική δύναμη, ή χαρά και ή ειρήνη, πού γιατρεύουν όλες τις ασθένειες και τις πληγές της ψυχής μας. Αντίθετα ό σκληρόκαρδος άνθρωπος συσφίγγει την καρδιά του, και μπάζει μέσα της την ψυχρότητα την έχθρα και τον θάνατο.
ΒΙΒΛ. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ. ΠΡΕΣΒ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΕΛΤΣΙΑΝΙΝΩΦ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου