Ο ΠΑΤΗΡ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΑ.

ΠΑΙΔΙΚΟΙ ΧΡΟΝΟΙ

«Προσπαθούσα να βάλω τον Χριστό μέσα στην καρδιά μου»

Μέσα στην ευλογημένη αυτήν «κατ' οίκον έκκλησίαν» μεγάλωνε ό μικρός Σπυρίδων, ό όποιος επρόκειτο με την Θεία Χάρι να μεγαλύνη το όνομα του Θεού «εν εκκλησία αγίων». Ευαίσθητο και συνεσταλμένο παιδάκι, αγαπούσε βαθιά την οικογένειά του, τους μικρούς του φίλους, αλλά και τα άψυχα κτίσματα. Ή λεπτότης της ψυχής του, πού αργότερα εκδηλώθηκε ως συμμετοχή στον πόνο πάσης της κτίσεως, φαίνεται και από ένα χαριτωμένο γεγονός της προσχολικής του ηλικίας, που ό ίδιος είχε διηγηθή.

Στον πατρικό του σπίτι υπήρχε, πίσω από την πόρτα, ένα μεγάλο ξύλινο καρφί, όπου συνήθιζαν να κρεμούν τα βαριά κλειδιά τής εποχής εκείνης. Τόση ήταν ή εύστοργία του μικρού Σπυρίδωνος, που λυπόταν ακόμη και το καρφί, το όποιο σήκωνε τόσο βάρος! Πήγαινε, λοιπόν, κρυφά, έπαιρνε τα κλειδιά και τα κρεμούσε σε θέσεις διαφορετικές. Έτσι φρόντιζε να «ξεκουράζη» το καρφί!.. Αυτή ή εύστοργία για όλα τα κτίσματα τον διέκρινε πάντοτε, αν και δεν άφηνε τον εαυτό του συχνά να την εκδηλώνει.

Από την παιδική του ηλικία έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη για τούς «ελαχίστους αδελφούς» του Κυρίου, και μάλιστα τούς Αθιγγάνους, πού την εποχή εκείνη ήσαν πολύ καταφρονημένοι. Γι' αυτό έπαιζε και συνομιλούσε χωρίς διακρίσεις με όλα τα παιδιά. «Ενθυμούμαι ότι, όταν ήμουν μικρός, είχα πάει σ' ένα πανηγύρι. Εκεί ευρήκα κάτι γυφτάκια και παίξαμε μαζί. Μετά αγόρασα μερικούς σταυρούς και φόρεσα στον κάθε γυφτάκι από ένα! Τί χαρά είχα νιώσει τότε!..», έλεγε συγκινημένος.

Από εκείνα τα τρυφερά χρόνια ό μικρός Σπυρίδων εσκεπτόταν τον Χριστό και Τον ένιωθε σαν φίλο. Αγωνιζόταν να αισθανθεί ζωντανή την παρουσία Του, όπως ομολογούσε: «Όταν ήμουν μικρό παιδάκι, προσπαθούσα να βάλω τον Χριστό μέσα στην καρδιά μου. Έψαχνα, λοιπόν, να βρω μια πολύ ωραία εικόνα του Κυρίου πού να με συγκινεί.

Γι` αυτό, όταν είδα τον Δωδεκαετή Χριστό με το ζωναράκι στη μέση... ε!., καταλαβαίνεις! Πω, πω! Τί ήταν αυτό! Να είχα μια εικονούλα τέτοια! Μου είχε μείνει στον μυαλό μου αύτη ή εικόνα!.. Προσπαθούσα να γεμίσω την καρδιά μου και την ψυχή μου με την εικόνα του Χριστού, με το πρόσωπο του Κυρίου!». Είναι θαυμαστό το πώς ένα τόσο μικρό παιδί αναζητούσε το πρόσωπο του Κυρίου.

ΒΙΒΛΙΟΓ. Ο ΠΑΤΗΡ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΟΥΛΗΣ. ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΜΑΚΡΥΝΟΥ . ΜΕΓΑΡΑ 2006.